Retro: Groeten uit Goodwood van de 80th Members’ Meeting

Ook al was het seizoen al begonnen op onder meer Donington, Mugello en Hockenheim, de organisatie rondom de Goodwood-evenementen presenteert zijn Members’ Meeting nog altijd als de opening van het historische jaar. Nu het evenement voor de clubleden is verplaatst naar midden april, is die claim enigszins grotesk – zelfs de narcissen waren al uitgebloeid. Daar stond fraai weer tegenover en wedstrijden waar je je vingers bij kon aflikken. De delegatie van AUTOSPORT.NL snoof de sfeer en de oliedampen op en kwam terug met de volgende royale impressie.

Tekst en foto’s: Mattijs Diepraam & Erik van der Schaaff



Het weekend begon eigenlijk op vrijdag al – en wel hiervoor. Uw verslaggevers zijn beiden meer dan 20 jaar lid van de Goodwood Road Racing Club en voor die leden organiseert Goodwood vanaf 2014 weer de Members’ Meeting. Toen de 72e, na de 71 van de jaren vijftig en zestig, inmiddels zijn we bij 80 aanbeland.



Speciaal voor de veteranen onder de leden had de hertog van Richmond een speciale middag georganiseerd.



In de stromende regen kwamen we aanrijden. Maar dat was niet erg, want we mochten koers zetten over het circuit. Daar was het evenement nog volop in opbouw.



Op het rechte stuk stonden nu nog de vrachtwagens. Een dag later kon daar natuurlijk echt geen sprake meer van zijn.



Zelf smeten we de auto daar ook maar achteloos neer…



Over de paddock wandelden we naar de Great Hall.



Wie zouden er straks in die stoelen komen te zitten?



We wachtten in spanning af, met een bak koffie en een taartpunt Victoria Sponge.



Het bleken Gordon Murray, Riccardo Patrese en Herbie Blash te zijn die onder leiding van Rob Widdows (links op de foto) de mooiste avonturen vertelden over hun periode met de Brabham-BMW BT52. Daarvan zouden er dat weekend twee stuks hun demorondjes rijden.



De heren kregen uiteraard de lachers op de hand met hun pioniersverhalen. Benzine onder druk bijtanken? Geniaal natuurlijk, maar er ging tijdens het testen weleens wat mis. Een keer op Paul Ricard ontplofte de ‘tankdop’, maar het ging allemaal zó snel dat de teamleden niets in de gaten hadden. Totdat ze allemaal nat begonnen te worden. ‘Hé, wat gek, jij bent nat!’, ‘Hee, jij ook!’ De benzine was met zó’n kracht de lucht in gespoten dat die tientallen meters hoog kwam voordat de brandstof daarna als een fijne regen neerdaalde.



Of de allereerste tent waarin de banden werden opgewarmd: ze waren even vergeten dat de warmte wel goed rondom moest worden verdeeld. Die eerste lading banden was dus aan één kant ijskoud en aan de andere kant gesmolten…



Patrese vertelde intussen over de manier waarop de schavuiten van Brabham hem in het team welkom hadden geheten. Na zijn eerste test kwam hij terug de kleedruimte in, waar hij nergens meer zijn broek kon vinden. Na een halfuurtje ging hij dan toch maar met blote benen naar buiten om aan de teamleden te vragen of ze zijn broek ergens hadden gezien. Niemand wist natuurlijk ergens van. Totdat hij in de pitsstraat kwam en zag dat het stuk textiel als een wimpel in de hoogste vlaggenmast wapperde.



Vele vermakelijke verhalen gingen over de beslissende GP van Zuid-Afrika van 1983. Murray vertelde dat hij de dag vooraf merkte dat zijn aantekeningen waren gestolen. Renault zou toch niet…? Dus voor de zekerheid schreef hij nóg een werklijstje met nieuwe aanwijzingen voor de monteurs, maar dan met allemaal opzettelijke fouten erin. Die legde de ontwerper op exact dezelfde plek – en inderdaad, ook die was snel verdwenen. Daarna merkte hij dat Renault en Prost het eigenlijk al vóór de race hadden opgegeven. Het team stuurde Patrese uit met een gewone hoeveelheid brandstof – voor de helft van de race – en Piquet voor maar zes ronden. De Braziliaan reed vervolgens met grote stappen weg bij het veld, waardoor Prost zijn turbo moest overbelasten en vervolgens uitviel. Later in de race, toen Piquet op veilig reed, bleef Patrese aanvankelijk achter hem rijden – totdat de Braziliaan langzamer en langzamer ging. Geen radiocommunicatie destijds, dus Patrese moest op het rechte stuk zijn Brabham naast die van Piquet zetten om te begrijpen wat de bedoeling was. Met 300 km/u gaf Piquet een obsceen gebaar, een duimpje omhoog en een zwaai naar voren, en weg was Patrese voor de overwinning die hij cadeau kreeg…