Retro: Groeten van het Silverstone Festival 2024
James Hagan had een bijzondere auto meegenomen: chassis 4 van de Tyrrell 011, die in 1983 op Detroit dankzij Michele Alboreto de allerlaatste overwinning van de Cosworth DFV in de wacht sleepte.
Al zijn er inmiddels enkele 011-replica’s in omloop en bestaat er discussie over chassis 6, dit is echt de originele nummer 4.
Ook mooi om te zien in de tent bij Mirage Engineering: op een groot evenement als het Silverstone Festival hangt men bij de Osella FA1D van Mark Dwyer toch nog trots een bordje op van een nóg groter evenement – in naam althans: de Grand Prix de Monaco Historique. Ook al is het Silverstone Festival heel groot, het is toch een ‘gewoon’ jaarlijks terugkerend evenement met races die deel uitmaken van de deelnemende kampioenschappen. Het tweejaarlijkse Monaco is samen met het tweejaarlijkse Le Mans en het jaarlijkse Goodwood toch van de buitencategorie: dáár wil je gereden hebben, dáár moet je auto kilometers hebben gemaakt. En als je er wint, wordt hij nog meer waard ook.
Op de Mustang van Bill & Fred Shepherd blikken we alvast vooruit naar de Goodwood Revival over twee weken. Zit dan Timo Bernhard weer in de auto?
Dat wordt vast weer een sterrenparade, maar ook op Silverstone ontbraken de grote namen niet. Hier kijkt Nikolaj Mortensen toe bij het werk aan de Turner GT die de Deen zou delen met een iets bekendere landgenoot.
Die dus.
De Ferrari 512M die vorig jaar in handen van Alex Brundle de Masters Sports Car Legends-race won door de 512M van David & Olivier Hart te verslaan.
Die waren dit jaar dus op revanche gebrand. Wat lukte: het werd een eclatante overwinning voor een Ferrari die dit jaar heel wat beter was afgesteld dan in 2023.
De gele ex-Escuderia Montjuich kampte deze keer juist met afstellingsproblemen. De auto was in handen gekomen van de familie Halusa, die zoon Lukas en diens rappe monteur Alex Ames achter het stuur zette. Martin Stretton Racing werd ingehuurd om de auto op de baan te brengen, maar de ophangingsgeometrie bleek nog afgesteld op de gesneden slicks die Brundle vorig jaar gebruikte – iets te ruig voor de reguliere Dunlops met profiel die het team nu ter beschikking had.
Even zag het ernaar uit dat Ames en Halusa vooraf de handdoek in de ring zouden gooien, maar ze reden uiteindelijk toch – waarvoor alle lof. Na een goede start reed Ames even vooraan, maar daarna zakte de gele Ferrari toch weg.
Er was deze keer geen houden aan Olivier Hart, die een dag later samen met Julian Thomas ook nog verantwoordelijk werd voor de mooiste race van het seizoen. Het duel tussen de twee Shelby Cobra Daytona Coupés in de afsluitende Masters Gentlemen Drivers-wedstrijd is zeker het nakijken waard. De jonge Hart gaf daarin een masterclass verdedigend rijden weg waaraan een boel jonge talenten in de hedendaagse formulesport een voorbeeld kunnen nemen.