Dragracing: Winners take it all bij European Finals

Sandro Bellio

Derde titel voor Sandro Bellio
In de Top Methanol klasse ging voor de European Finals Sandro Bellio aan de leiding, maar met Jonny Lagg, Tony Bryntesson, Hockenheim-winnaar Silvio Strauch en Tina Høst Nedregård was de volledige top vijf nog in de race voor de titel. Tierp Arena-winnaar Høst Nedregård had na haar crash in Zweden, Hockenheim moeten missen, maar stond met een door Dave Wilson ter beschikking gestelde auto in Santa Pod weer aan de start.


Jonny Lagg

Na drie mislukte runs klokte regerend kampioen Lagg in zijn laatste run met een uiterst snelle 5,26 seconden de beste tijd, gevolgd door Bellio en Bryntesson. Bij de eerste volledige run in de voor haar onbekende dragster zette Høst Nedregård een keurige 5,34 seconden op het scorebord en was daarmee vierde, terwijl Strauch de rij sloot.


Tina Høst Nedregård

Met een overwinning in de kwartfinale op Strauch, een bye run in de halve finale en daarmee een zekere finaleplaats, hield Bellio zicht op de titel. Aan de andere kant van de eliminatieladder schakelde Høst Nedregård in de eerste ronde Bryntesson uit en viel er dus na Strauch weer een titelkandidaat af. Bij winst van Høst Nedregård in haar halve finale tegen Lagg was de titel voor Bellio. De Noors-Zweedse had echter na de burn out een technisch probleem en moest haar dragster stilzetten waardoor Lagg via een bye run naar de finale promoveerde.


De finale

Daarmee was ook de finale tussen Bellio en regerend kampioen Lagg een ‘winner takes it all’ run, want de winnaar was tevens de nieuwe kampioen. Met een klein verschil eiste Bellio de winst voor zich op en daarmee was, na eerder in 2019 en 2022, de derde titel voor de Belg een feit.


Sandro Bellio

Achter Bellio sloot Lagg de titelstrijd af op plek twee, met Høst Nedregård op drie en Bryntesson op vier.


Jimmy Ålund

Jimmy Ålund en Robin Norén
Met zijn winst in Hockenheim had Jimmy Ålund de leiding in de tussenstand overgenomen van Robin Norén. Met een verschil van zes punten lagen er echter nog kansen voor Norén om de regerend kampioen te onttronen. De andere rijders waren al op een onoverbrugbare achterstand gezet en konden de top twee niet meer bedreigen.


Robin Norén

Net als het gehele seizoen ging het op Santa Pod in de kwalificatie opnieuw tussen Ålund en Norén. Met 6,54 seconden klokte Ålund op vrijdag al een uiterst snelle tijd die ook niet meer verbeterd werd en goed bleek voor de eerste kwalificatiepositie. Norén kwam met 6,59 seconden in de buurt van zijn persoonlijk record en sloot de kwalificatie af op plek twee.


Lasse Britsmar

Lasse Britsmar verraste met een nieuw persoonlijk record van 6,64 seconden en was daarmee derde, nog voor Simon Ekengren en Michael Malmgren. Henry Riehl klokte de zesde tijd maar zag na motorschade af van deelname aan de eliminaties.


Halve finale, Robin Norén tegen Lasse Britsmas

Door de afwezigheid van Riehl had Ålund twee bye runs richting de finale. Om zijn titelkansen in leven te houden, moest Norén ook tot de finale zien door te dringen. De Zweed deed wat hij moest doen, schakelde eerst Malmgren uit om vervolgens Britsmar in de halve finale een rood licht te zien trekken.


Finale

Daarmee net als in Top Fuel en Top Methanol ook in Pro Stock een ‘winner takes it all’ finale. Gezien zijn gereden tijden was Ålund de favoriet en daarmee zou hij zijn 14de Europese Pro Stock-titel binnenhalen. Voor Norén zou het zijn eerste titel zijn.


Robin Norén

Met 0,0687 tegen 0,1233 seconden was Norén eerder weg en dat was net genoeg om de in de run snellere Ålund (6,5998 tegen 6,6458 seconden) op de finish 0,0086 seconden voor te blijven. Daarmee was de grootste verrassing van de dag een feit en pakte Norén zijn eerste Europese titel.