Dragracing: Winners take it all bij European Finals

Andres Arnover 

Tweestrijd
In de Pro Modified klasse concentreerde de strijd om de titel zich tussen leider Marck Harteveld en regerend kampioen Jere Rantaniemi. Op de eerste kwalificatiedag klokte Andres Arnover direct een uiterst snelle 5,808 seconden en dat bleek ook na vier runs nog altijd goed voor de eerste kwalificatiepositie.


Andy Robinson

Andy Robinson verraste op zaterdag met 5,825 seconden en eiste de tweede plaats voor zich op. Na twee mislukte runs op vrijdag herstelde David Vegter zich op zaterdag met 5,829 seconden en daarmee sloot de Nederlander de kwalificatie af op plek drie.


David Vegter

Michel Tooren was met 5,836 seconden de tweede Nederlander in de top vier, al was het verschil met Jon Webster (5,839 seconden) minimaal. Op de plekken zes en zeven bleven Rantaniemi (5,86 seconden) en Harteveld (5,92 seconden) dicht bij elkaar in de buurt.


Marck Harteveld

Op plek acht was Bruno Bader met 5,97 seconden de laatste rijder onder de zes seconden.


Beslissende kwartfinale voor Marck Harteveld

De eerste eliminatieronde leverde geen grote verrassingen op, behalve dan dat Webster de muur raakte en daarmee Dominik Reinhardt doorging naar de volgende ronde. In de kwartfinales kon echter wel de beslissing in de titelstrijd vallen, want met een onderling verschil van minder dan 20 punten moest Harteveld minimaal net zover in de eliminaties komen als Rantaniemi. In zijn run tegen Robinson klokte Harteveld 5,97 seconden en dat was niet genoeg om de Engelsman (5,93 seconden) te kloppen.


De kwartfinale tussen David Vegter en Jere Rantaniemi

Harteveld was nu afhankelijk van de uitkomst van de run tussen Vegter en Rantaniemi. Bij winst van Vegter was de titel voor Harteveld, maar bij winst van Rantaniemi prolongeerde de Fin zijn titel. Op het voor hem juiste moment klokte Rantaniemi met 5,83 seconden zijn snelste tijd van het weekend, klopte daarmee Vegter (5,87 seconden) en verzekerde zich van zijn tweede titel op rij.


Michel Tooren

Na winst tegen Mats Eriksson en een bye run stond Tooren (twee keer 5,92 seconden) in de halve finale tegenover Arnover, die in de kwartfinale Bader had uitgeschakeld. Met 5,85 tegen 5,95 seconden ging de winst naar Arnover en omdat Rantaniemi in de andere halve finale de opmars van Robinson stuitte, ging de finale tussen de twee turbo-auto’s van Arnover en Rantaniemi.


Finale

Met een reactietijd van 0,0685 tegen 0,1013 seconden was Rantaniemi bij de start eerder weg en dat bleek aan de finish net genoeg om de in de run snellere Arnover (5,8727 tegen 5,9017 seconden) 0,0038 seconden voor te blijven. Daarmee gaf Rantaniemi zijn titel extra glans.


Jere Rantaniemi

Achter Rantaniemi sloot Harteveld de titelstrijd als tweede af. De hoogste klassering van de Nederlander in het FIA EK tot nu toe en zeker gezien het feit dat Harteveld in eerste instantie niet aan het volledige FIA EK zou deelnemen, een voortreffelijke prestatie. Achter Harteveld legde Arnover beslag op plek drie, terwijl Tooren op plek vier de tweede Nederlander in de top vier was. Bader sloot het seizoen af op plek vijf en Vegter, na zijn pech en daarmee vroege uitschakeling in Tierp en Hockenheim, op zes.