Titel voor Duncan Huisman na 'matte' finale Libertel DTCC

De Grote Finale van het Libertel DTCC trok 10.000 toeschouwers naar het Circuit Park Zandvoort, bezoekers die veelal opteerden voor een plekje nabij de Tarzanbocht. Daar zou, zo verwachtten velen, het grind immers in de rondte spetteren vlak na de start van de races. De coureurs hielden zich (gelukkig) gedeinsd. Zo werd het Libertel DTCC besloten met twee races die qua kop van het veld een kopie waren van bijna alle voorgaande wedstrijden. De BMW's waren dus weer oppermachtig. Sandor van Es won twee keer, maar de titel ging naar Duncan Huisman.

Tekst: Roy van der Laan
Foto's: Gerrie Hoekstra en Rob Knotter

Tijdens de Finaleraces waren de ogen van eenieder vooral gericht op de beslissing van het Libertel DTCC. In theorie konden nog vijf rijders kampioen worden. Iedereen realiseerde zich echter, dat de titel Duncan Huisman onder normale omstandigheden niet kon ontgaan. Maar hoe zou het lopen als de klassementsaanvoerder (al dan niet per ongeluk) door een andere deelnemer van de baan zou worden gereden? Of als zijn BMW, zoals op Francorchamps, de geest zou geven?

Sandor pole
In de tijdtrainingen was het (niet verrassend) vooral BMW wat de klok sloeg. In de eerste kwalificatiesessie reed Sandor van Es de pole, met Duncan Huisman als derde. Phil Bastiaans mengde zich met zijn Kroon Clio tussen de beide BMW's. Sebastiaan Bleekemolen trainde sterk, hij reed de vierde trainingstijd. Het Renault Dealerteam en de Mitsubishi's konden het tempo niet goed volgen. Tim Coronel was de beste Mitsubishi-coureur met de zesde tijd, Frans Verschuur de beste Renault Dealerteam-vertegenwoordiger met de zevende startpositie.

Sandor pole (2)
In de tweede training gingen de drie BMW Dealer Team BMW's achter elkaar de baan op, met een voor de concurrentie vervelend gevolg: Sandor reed wederom de pole (met een nog nooit vertoonde tijd van 1:53.800!), voor Huisman en Jan-Joris Verheul. Marcel Alderden was dit keer 'best of the rest', voor Molenaar en Kalff. De grootste verrassing heette Ben Janbroers, die (niet in de laatste plaats tot zijn eigen verrassing) de zevende tijd liet noteren. Wel aanwezig, maar niet op de baan, waren de beide Ford Focus-gastrijders Gordon Shedden en Rick Kraemer. Zij moesten achteraan starten zodat ze zich niet (expres of per ongeluk) met de beslissing van het kampioenschap konden bemoeien.



Drama voor Coronel
Op de startgrid van de eerste race ontbrak Tim Coronel. Hij viel in de warm up stil met een gebroken hoofdas van de versnellingsbak van zijn Mitsubishi Carisma GDI, een defect dat het technische team van Cavallino Engineering niet tijdig voor de eerste race kon repareren. Daarmee was het kampioenschap eigenlijk al beslist in het voordeel van het BMW Dealer Team. Duncan Huisman en Sandor van Es moesten alleen onderling nog uitmaken wie de titel zou gaan behalen.


Teleurstelling bij Tim Coronel