Titel voor Duncan Huisman na 'matte' finale Libertel DTCC
De Grote Finale van het Libertel DTCC trok 10.000 toeschouwers naar het Circuit Park Zandvoort, bezoekers die veelal opteerden voor een plekje nabij de Tarzanbocht. Daar zou, zo verwachtten velen, het grind immers in de rondte spetteren vlak na de start van de races. De coureurs hielden zich (gelukkig) gedeinsd. Zo werd het Libertel DTCC besloten met twee races die qua kop van het veld een kopie waren van bijna alle voorgaande wedstrijden. De BMW's waren dus weer oppermachtig. Sandor van Es won twee keer, maar de titel ging naar Duncan Huisman.
Tekst: Roy van der Laan
Tijdens de Finaleraces waren de ogen van eenieder vooral gericht op de beslissing van het Libertel DTCC. In theorie konden nog vijf rijders kampioen worden. Iedereen realiseerde zich echter, dat de titel Duncan Huisman onder normale omstandigheden niet kon ontgaan. Maar hoe zou het lopen als de klassementsaanvoerder (al dan niet per ongeluk) door een andere deelnemer van de baan zou worden gereden? Of als zijn BMW, zoals op Francorchamps, de geest zou geven?
Sandor pole
In de tijdtrainingen was het (niet verrassend) vooral BMW wat de klok sloeg. In de eerste kwalificatiesessie reed Sandor van Es de pole, met Duncan Huisman als derde. Phil Bastiaans mengde zich met zijn Kroon Clio tussen de beide BMW's. Sebastiaan Bleekemolen trainde sterk, hij reed de vierde trainingstijd. Het Renault Dealerteam en de Mitsubishi's konden het tempo niet goed volgen. Tim Coronel was de beste Mitsubishi-coureur met de zesde tijd, Frans Verschuur de beste Renault Dealerteam-vertegenwoordiger met de zevende startpositie.
Sandor pole (2)
In de tweede training gingen de drie BMW Dealer Team BMW's achter elkaar de baan op, met een voor de concurrentie vervelend gevolg: Sandor reed wederom de pole (met een nog nooit vertoonde tijd van 1:53.800!), voor Huisman en Jan-Joris Verheul. Marcel Alderden was dit keer 'best of the rest', voor Molenaar en Kalff. De grootste verrassing heette Ben Janbroers, die (niet in de laatste plaats tot zijn eigen verrassing) de zevende tijd liet noteren. Wel aanwezig, maar niet op de baan, waren de beide Ford Focus-gastrijders Gordon Shedden en Rick Kraemer. Zij moesten achteraan starten zodat ze zich niet (expres of per ongeluk) met de beslissing van het kampioenschap konden bemoeien.
Drama voor Coronel
Op de startgrid van de eerste race ontbrak Tim Coronel. Hij viel in de warm up stil met een gebroken hoofdas van de versnellingsbak van zijn Mitsubishi Carisma GDI, een defect dat het technische team van Cavallino Engineering niet tijdig voor de eerste race kon repareren. Daarmee was het kampioenschap eigenlijk al beslist in het voordeel van het BMW Dealer Team. Duncan Huisman en Sandor van Es moesten alleen onderling nog uitmaken wie de titel zou gaan behalen.
Bij de start nam Sandor van Es de leiding, voor Huisman, Sebastiaan Bleekemolen en de beide Kroon Clio's. De beide BMW-coureurs liepen al snel weg, daarbij geholpen door Bleekemolen die het hoge tempo niet kon volgen en onder zware druk stond van zijn achtervolgers. Marcel Alderden passeerde Sebastiaan in de derde ronde, waarna de aandringende Donald Molenaar erlangs wilde. Dat ging fout bij het aansnijden van de Mitsubishibocht, toen de beide auto's elkaar raakten en in de grindbak terechtkwamen. Bleekemolens Mégane 'hapte' helaas, waardoor de auto over de kop ging. Gelukkig stapte de coureur ongedeerd uit. Sandor van Es won de race, en hield daarmee de spanning in het kampioenschap. Achter Duncan Huisman behaalde Marcel Alderden na een seizoen vol (aanloop)problemen met zijn Renault Clio RS zijn eerste podiumplaats van het seizoen.
Kopie
De tweede race was qua erepodium een kopie van de eerste wedstrijd. Ook dit keer was Sandor van Es oppermachtig, ook dit keer greep Marcel Alderden de overgebleven podiumplek achter de beide BMW's. Bij de start wist Alderden zich zelfs even tussen de beide BMW-toppers te mengen, maar dat duurde niet lang. Jan-Joris Verheul kan een snelle ronde rijden, dat bewees hij in de training met zijn derde startpositie. Een race rijden is echter iets heel anders. Aanvankelijk lag hij vierde, een plaats hij al snel kwijtraakte aan Donald Molenaar die deze vierde plek tot op de finish vasthield. Vervolgens drong routinier Pim van Riet flink aan bij de BMW, iets wat Jan-Joris uiteindelijk zijn race kostte. Hij ging van de baan en moest de race voortijdig beëindigen. Tim Coronel reed op dat moment achter de beide kemphanen en profiteerde: hij nam de vijfde plek over.
Oppermachtige verliezer
Sandor van Es was dus het hele weekeinde oppermachtig. Hij vertrok twee keer van pole, hij won twee races en reed twee keer de snelste raceronde. Van Es was natuurlijk niet echt blij, want de titel ging (net als in 1997) naar Duncan Huisman. "Ik heb het verloren tijdens de Trophy of the Dunes en op Spa-Francorchamps", concludeerde Sandor na afloop. Duncan vertelde na de races precies hoe het zit. "Ik heb een zware kluif aan Sandor, hij is heel snel in de trainingen. Ik ben sterk in de race." Huisman is mentaal de betere en faalt niet als hij onder druk staat. Dat leverde hem de titel op.
Marcel Alderden was op zondag de 'best of the rest'. Hij heeft het verdiend, na een toch teleurstellend seizoen. Kroon Racing gaat volgend jaar door met de DTCC-Clio's, zo onthulde Alderden. "We moeten nog werken aan het onderstel en de betrouwbaarheid", meende hij. Het gebrek aan betrouwbaarheid leidde ertoe dat Phil Bastiaans zijn Clio twee keer vlak na de start van de race langs de kant moest parkeren.
Afscheid van Mitsubishi
De Finaleraces vormden het afscheid van Mitsubishi. De importeur heeft het samen met Cavallino Engineering vier seizoenen lang geprobeerd, maar de felbegeerde titel werd niet behaald. Op zich is het knap dat men met de 1,8 liter Carisma vier keer op rij een top drie positie wist te behalen in het eindklassement. Cavallino Engineering zal volgend seizoen hoogstwaarschijnlijk samen met Autovisie twee Lexussen IS200 inzetten. De BMW's blijven volgend jaar in het Libertel DTCC, zo verzekerde tuner Carly Pellinkhof. Het Renault Dealerteam gaat door, evenals Stokvis Racing. Het illy Racing Team wil graag doorgroeien naar het Nederlandse toerwagenkampioenschap. Misschien moeten Frank Kerseboom en de zijnen eens bij Ford op bezoek gaan. De beide Fords Focus die tijdens de Finaleraces in actie kwamen deden het allesbehalve verkeerd. Wel moet worden aangemerkt dat de Focussen met het afwijkende Britse reglement reden.
100 kilogram
Er is dit seizoen heel veel gesproken over de suprematie van de BMW's. Ook met de maximale 60 kilo lood aan boord gingen de Beierse bolides van Carly Motors nog als de spreekwoordelijke brandweer. Mede hierom is de regelgeving rond het ballastgewicht veranderd. Het maximale ballastgewicht is met ingang van volgend jaar 100 kilo. De winnaar van een race krijgt 40 kilo, aflopend tot 10 kilo voor de rijder op de vierde plaats. Een andere wijziging is het tussen de twee races op één dag aanpassen van het handicapgewicht, iets dat dit seizoen slechts één keer is gedaan. Momenteel is voor het publiek onduidelijk met hoeveel handicapgewicht eenieder rijdt. Dit wordt opgevangen door dit gewicht in cijfers op de voorruit weer te geven. Libertel en Halfords gaan in 2001 door met hun ondersteuning van de klasse.
Uitslag eerste race Finaleraces, 15 oktober 2000 (8 ronden)
1. Sandor van Es BMW 320i E46 8 ronden in 15:32.569
2. Duncan Huisman BMW 320i E46 op 0,293
3. Marcel Alderden Renault Clio RS op 4,369
4. Gordon Shedden Ford Focus op 6,978
5. Frans Verschuur Renault Clio RS op 10,169
6. Pim van Riet Renault Mégane op 10,482
7. John de Vos Renault Mégane op 15,314
8. Jan-Joris Verheul BMW 320i E46 op 15,880
9. Paul van Splunteren Mitsubishi Carisma GDI op 21,739
10. Ron Braspenning BMW 320i E46 op 22,102
Uitslag tweede race Finaleraces, 15 oktober 2000 (13 ronden)
1. Sandor van Es BMW 320i E46 13 ronden in 25:12.394
2. Duncan Huisman BMW 320i E46 op 5,533
3. Marcel Alderden Renault Clio RS op 10,988
4. Donald Molenaar Renault Clio RS op 17,670
5. Tim Coronel Mitsubishi Carisma GDI op 17,899
6. Pim van Riet Renault Mégane op 19,767
7. Frans Verschuur Renault Clio RS op 19,938
8. Gordon Shedden Ford Focus op 21,732
9. John de Vos Renault Mégane op 31,775
10. Paul van Splunteren Mitsubishi Carisma GDI op 32,805
Eindstand na veertien races:
1. Duncan Huisman 199
2. Sandor van Es 191
3. Tim Coronel 165
4. Donald Molenaar 156
5. Frans Verschuur 154
6. Pim van Riet 128
7. Allard Kalff 120
8. John de Vos 94
9. Marcel Alderden 80
10.Jan-Joris Verheul 69
Tekst: Roy van der Laan
Tijdens de Finaleraces waren de ogen van eenieder vooral gericht op de beslissing van het Libertel DTCC. In theorie konden nog vijf rijders kampioen worden. Iedereen realiseerde zich echter, dat de titel Duncan Huisman onder normale omstandigheden niet kon ontgaan. Maar hoe zou het lopen als de klassementsaanvoerder (al dan niet per ongeluk) door een andere deelnemer van de baan zou worden gereden? Of als zijn BMW, zoals op Francorchamps, de geest zou geven?
Sandor pole
In de tijdtrainingen was het (niet verrassend) vooral BMW wat de klok sloeg. In de eerste kwalificatiesessie reed Sandor van Es de pole, met Duncan Huisman als derde. Phil Bastiaans mengde zich met zijn Kroon Clio tussen de beide BMW's. Sebastiaan Bleekemolen trainde sterk, hij reed de vierde trainingstijd. Het Renault Dealerteam en de Mitsubishi's konden het tempo niet goed volgen. Tim Coronel was de beste Mitsubishi-coureur met de zesde tijd, Frans Verschuur de beste Renault Dealerteam-vertegenwoordiger met de zevende startpositie.
Sandor pole (2)
In de tweede training gingen de drie BMW Dealer Team BMW's achter elkaar de baan op, met een voor de concurrentie vervelend gevolg: Sandor reed wederom de pole (met een nog nooit vertoonde tijd van 1:53.800!), voor Huisman en Jan-Joris Verheul. Marcel Alderden was dit keer 'best of the rest', voor Molenaar en Kalff. De grootste verrassing heette Ben Janbroers, die (niet in de laatste plaats tot zijn eigen verrassing) de zevende tijd liet noteren. Wel aanwezig, maar niet op de baan, waren de beide Ford Focus-gastrijders Gordon Shedden en Rick Kraemer. Zij moesten achteraan starten zodat ze zich niet (expres of per ongeluk) met de beslissing van het kampioenschap konden bemoeien.
Drama voor Coronel
Op de startgrid van de eerste race ontbrak Tim Coronel. Hij viel in de warm up stil met een gebroken hoofdas van de versnellingsbak van zijn Mitsubishi Carisma GDI, een defect dat het technische team van Cavallino Engineering niet tijdig voor de eerste race kon repareren. Daarmee was het kampioenschap eigenlijk al beslist in het voordeel van het BMW Dealer Team. Duncan Huisman en Sandor van Es moesten alleen onderling nog uitmaken wie de titel zou gaan behalen.
Bij de start nam Sandor van Es de leiding, voor Huisman, Sebastiaan Bleekemolen en de beide Kroon Clio's. De beide BMW-coureurs liepen al snel weg, daarbij geholpen door Bleekemolen die het hoge tempo niet kon volgen en onder zware druk stond van zijn achtervolgers. Marcel Alderden passeerde Sebastiaan in de derde ronde, waarna de aandringende Donald Molenaar erlangs wilde. Dat ging fout bij het aansnijden van de Mitsubishibocht, toen de beide auto's elkaar raakten en in de grindbak terechtkwamen. Bleekemolens Mégane 'hapte' helaas, waardoor de auto over de kop ging. Gelukkig stapte de coureur ongedeerd uit. Sandor van Es won de race, en hield daarmee de spanning in het kampioenschap. Achter Duncan Huisman behaalde Marcel Alderden na een seizoen vol (aanloop)problemen met zijn Renault Clio RS zijn eerste podiumplaats van het seizoen.
Kopie
De tweede race was qua erepodium een kopie van de eerste wedstrijd. Ook dit keer was Sandor van Es oppermachtig, ook dit keer greep Marcel Alderden de overgebleven podiumplek achter de beide BMW's. Bij de start wist Alderden zich zelfs even tussen de beide BMW-toppers te mengen, maar dat duurde niet lang. Jan-Joris Verheul kan een snelle ronde rijden, dat bewees hij in de training met zijn derde startpositie. Een race rijden is echter iets heel anders. Aanvankelijk lag hij vierde, een plaats hij al snel kwijtraakte aan Donald Molenaar die deze vierde plek tot op de finish vasthield. Vervolgens drong routinier Pim van Riet flink aan bij de BMW, iets wat Jan-Joris uiteindelijk zijn race kostte. Hij ging van de baan en moest de race voortijdig beëindigen. Tim Coronel reed op dat moment achter de beide kemphanen en profiteerde: hij nam de vijfde plek over.
Oppermachtige verliezer
Sandor van Es was dus het hele weekeinde oppermachtig. Hij vertrok twee keer van pole, hij won twee races en reed twee keer de snelste raceronde. Van Es was natuurlijk niet echt blij, want de titel ging (net als in 1997) naar Duncan Huisman. "Ik heb het verloren tijdens de Trophy of the Dunes en op Spa-Francorchamps", concludeerde Sandor na afloop. Duncan vertelde na de races precies hoe het zit. "Ik heb een zware kluif aan Sandor, hij is heel snel in de trainingen. Ik ben sterk in de race." Huisman is mentaal de betere en faalt niet als hij onder druk staat. Dat leverde hem de titel op.
Marcel Alderden was op zondag de 'best of the rest'. Hij heeft het verdiend, na een toch teleurstellend seizoen. Kroon Racing gaat volgend jaar door met de DTCC-Clio's, zo onthulde Alderden. "We moeten nog werken aan het onderstel en de betrouwbaarheid", meende hij. Het gebrek aan betrouwbaarheid leidde ertoe dat Phil Bastiaans zijn Clio twee keer vlak na de start van de race langs de kant moest parkeren.
Afscheid van Mitsubishi
De Finaleraces vormden het afscheid van Mitsubishi. De importeur heeft het samen met Cavallino Engineering vier seizoenen lang geprobeerd, maar de felbegeerde titel werd niet behaald. Op zich is het knap dat men met de 1,8 liter Carisma vier keer op rij een top drie positie wist te behalen in het eindklassement. Cavallino Engineering zal volgend seizoen hoogstwaarschijnlijk samen met Autovisie twee Lexussen IS200 inzetten. De BMW's blijven volgend jaar in het Libertel DTCC, zo verzekerde tuner Carly Pellinkhof. Het Renault Dealerteam gaat door, evenals Stokvis Racing. Het illy Racing Team wil graag doorgroeien naar het Nederlandse toerwagenkampioenschap. Misschien moeten Frank Kerseboom en de zijnen eens bij Ford op bezoek gaan. De beide Fords Focus die tijdens de Finaleraces in actie kwamen deden het allesbehalve verkeerd. Wel moet worden aangemerkt dat de Focussen met het afwijkende Britse reglement reden.
100 kilogram
Er is dit seizoen heel veel gesproken over de suprematie van de BMW's. Ook met de maximale 60 kilo lood aan boord gingen de Beierse bolides van Carly Motors nog als de spreekwoordelijke brandweer. Mede hierom is de regelgeving rond het ballastgewicht veranderd. Het maximale ballastgewicht is met ingang van volgend jaar 100 kilo. De winnaar van een race krijgt 40 kilo, aflopend tot 10 kilo voor de rijder op de vierde plaats. Een andere wijziging is het tussen de twee races op één dag aanpassen van het handicapgewicht, iets dat dit seizoen slechts één keer is gedaan. Momenteel is voor het publiek onduidelijk met hoeveel handicapgewicht eenieder rijdt. Dit wordt opgevangen door dit gewicht in cijfers op de voorruit weer te geven. Libertel en Halfords gaan in 2001 door met hun ondersteuning van de klasse.
Uitslag eerste race Finaleraces, 15 oktober 2000 (8 ronden)
1. Sandor van Es BMW 320i E46 8 ronden in 15:32.569
2. Duncan Huisman BMW 320i E46 op 0,293
3. Marcel Alderden Renault Clio RS op 4,369
4. Gordon Shedden Ford Focus op 6,978
5. Frans Verschuur Renault Clio RS op 10,169
6. Pim van Riet Renault Mégane op 10,482
7. John de Vos Renault Mégane op 15,314
8. Jan-Joris Verheul BMW 320i E46 op 15,880
9. Paul van Splunteren Mitsubishi Carisma GDI op 21,739
10. Ron Braspenning BMW 320i E46 op 22,102
Uitslag tweede race Finaleraces, 15 oktober 2000 (13 ronden)
1. Sandor van Es BMW 320i E46 13 ronden in 25:12.394
2. Duncan Huisman BMW 320i E46 op 5,533
3. Marcel Alderden Renault Clio RS op 10,988
4. Donald Molenaar Renault Clio RS op 17,670
5. Tim Coronel Mitsubishi Carisma GDI op 17,899
6. Pim van Riet Renault Mégane op 19,767
7. Frans Verschuur Renault Clio RS op 19,938
8. Gordon Shedden Ford Focus op 21,732
9. John de Vos Renault Mégane op 31,775
10. Paul van Splunteren Mitsubishi Carisma GDI op 32,805
Eindstand na veertien races:
1. Duncan Huisman 199
2. Sandor van Es 191
3. Tim Coronel 165
4. Donald Molenaar 156
5. Frans Verschuur 154
6. Pim van Riet 128
7. Allard Kalff 120
8. John de Vos 94
9. Marcel Alderden 80
10.Jan-Joris Verheul 69