Formule 1: In memoriam Ove Andersson (1938-2008)
Na vele successen in de rallysport begeleidde Ove Andersson Toyota naar de Formule 1
In Le Mans ging het nieuws woensdagmiddag als het spreekwoordelijke lopende vuurtje door de paddock en de perszaal. “Heb je het al gehoord, van Ove Andersson?” Zo’n vraag impliceert eigenlijk al wat er aan de hand is. Immers, als alles goed zou gaan, zou er niets te melden zijn. De voormalig rallyrijder en Toyota-sportbaas kwam om het leven in Zuid-Afrika, als gevolg van een frontale botsing tijdens een regelmatigheidswedstrijd voor klassieke auto’s waaraan hij deelnam. De Zweed, die als bijnaam “Påpan”, ofte wel “paus” droeg, werd 70 jaar oud.
Tekst: René de Boer
Foto's: Archief
Successen als rijder, ondermeer met Alpine
Andersson verwierf in eerste instantie faam als rallyrijder. Na eerste activiteiten met Saab in zijn geboorteland Zweden en in 1964 als eerste evenement buiten Zweden in de Acropolisrally reed hij eind jaren zestig ondermeer met Ford en Lancia. Zijn grootste successen als rijder behaalde hij echter in 1971 met de Renault Alpine, waarmee hij in dat jaar de Rally Monte Carlo (met David Stone), de San Remo Rally (met Tony Nash), de Österreichische Alpenfahrt en de Acropolis won, de laatste twee wedstrijden samen met Arne Hertz als navigator. Uiteraard was dit nog voordat het WK Rally in het leven werd geroepen, zodat hij geen aanspraak kon maken op een titel, maar hij behoorde wel tot de beste rijders van dat seizoen. Ook in 1973 eindigde Andersson op het podium in Monte Carlo, ditmaal als tweede, opnieuw met een Alpine en met Jean Todt als navigator. In 1975 behaalde hij zijn laatste internationale zege als rijder door met Arne Hertz in een Peugeot 504 de Safari Rally op zijn naam te schrijven.
Ove Andersson tijdens de Monte Carlo 1971, die hij met de Alpine op zijn naam schreef
Start in een oude cementfabriek in Brussel
Op dat moment was Andersson al nauw betrokken bij zijn eigen bedrijf, dat hij onder de naam Andersson Motorsport in 1973 in een oude cementfabriek in Brussel had opgezet. Andersson had al nauwe banden met Toyota en reed sinds 1975 zelf ook alleen nog maar met producten van het Japanse merk. In 1979 volgde de verhuizing naar Keulen, waar de onderneming de officiële status als Toyota Team Europe kreeg. In de beginjaren werd er nog gereden met de Corolla, later met de Celica. En Andersson nam ook zelf geregeld nog het stuurwiel ter hand tijdens zijn favoriete rally’s: Ivoorkust, Acropolis en Portugal. De Ivoorkust-rally in 1982 was zijn laatste optreden als rijder op WK-niveau, voortaan ging hij zich volledig wijden aan het leiden van het fabrieksteam dat steeds succesvoller werd.