Retro: Groeten vanaf… de Historic GP (1)
Wie stond er vanochtend niet te trappelen? Bij het ontbijt kwamen de Facebook- en Twitter-updates bij bosjes langs, en allemaal zeiden ze hetzelfde: 'Vandaag naar het leukste evenement van het jaar'. Was dat ook zo? Autosport.nl ging de sfeer van de eerste dag proeven op de Historic Grand Prix.
Tekst en foto's: Mattijs Diepraam
Na het onverwachte succes van vorig jaar waren de verwachtingen voor de tweede editie hooggespannen. Zou de HGP dit jaar nog meer volk trekken dan in 2012? Afgaand op de drukte van de vrijdag, met naar schatting zo'n 6000 mensen rond de baan en in de paddocks, is het antwoord volmondig ja. En net als vorig jaar zat het ook meteorologisch mee: de dag begon bewolkt, met een fris briesje, maar tegen het eind van de ochtend brak de zon door. Die nam in felheid alleen maar toe, totdat we mochten genieten van een zomernamiddag uit duizenden.
Perfecte omstandigheden voor een historisch race-evenement, want vooral op vrijdag grijpen de meeste bezoekers de kans om de sfeer in het paddock op te snuiven. Want wat is er leuker dan monteurs (en vaak ook de coureurs zelf, zeker in een tweemansteam van rijder en echtgenote dan wel vriendin) zich in het zweet des aanschijns te zien werken aan hun dierbare monster? (Ja, een race bekijken, maar daar moest je vandaag lang op wachten.)
Wat dat betreft heeft Zandvoort zich meteen een plek verworven tussen de circuits die gewend zijn om de historische kampioenschappen over de vloer te krijgen: Spa, Silverstone, de Nürburgring. Eigenlijk past Zandvoort perfect in het plaatje: niet zwaar gemoderniseerd om Bernie-redenen, een beetje winderig, bijna alles buiten op een lapje niet al te glad asfalt. En daarop staan ze dan: de transporters, de campers, de tenten, met daaromheen al dan niet opgekrikte auto's in diverse staat van ontkleding, omringd door moersleutels en tandwielen.
Vandaag zou het dus vooral de liefhebbersdag worden. Dachten we. Maar ook op de vrijdag zagen we al volop gezinnetjes en zelfs hele families van drie of zelfs vier generaties. Samen met opa naar raceauto's kijken die héél veel lawaai maken, uit de tijd dat opa nog tranen in de ogen kreeg van het, eh, duinzand: een mooiere vorm van opvoeding bestaat niet.
Een mooie eerste dag dus. Zelf zagen we niet veel van de actie, want de Historic Grand Prix is niet alleen een weerzien met auto's, maar ook met gezichten – oud én nieuw. Want dat is het leuke aan de HGP: ze komen allemaal. En waarom het nog meer een mooie dag was? Vanwege de onthulling van dit monument. Die brok in de keel kwam deze niet van het stoffige duinzand.
