Clio Cup: René en Ruud Steenmetz, zo vader zo zoon en omgekeerd
De twee oranje-wit-zwart gekleurde Oranjedak Cio’s van vader en zoon René en Ruud Steenmetz zijn niet alleen opvallende maar behoren zonder twijfel ook tot de fraaiste auto’s in de Dutch Renault Clio Cup. Meteen na zijn eerste actieve kennismaking met de autosport gaf René het racevirus door aan zijn zoon die er twee jaar later voor verantwoordelijk was dat zijn vader de weg richting de Clio Cup vond. “Het is natuurlijk super en ongelofelijk dat je dit met je vader kunt doen. We leven ook echt naar zo’n raceweekend toe”, aldus Ruud.
Tekst: Remco Scheelings
Fotografie: Co van der Gragt, Klaas Norg en Bart Buijs
Voor zowel vader René als zoon Ruud Steenmetz begon het autosportavontuur in 2005. “Ik ging altijd naar incentive dealerdagen op Zandvoort en kwam daar steeds dezelfde mensen tegen die al een racelicentie hadden. Ik kon goed meekomen en won zelfs een keer een beker. Toen er een plaatsje vrijkwam in de Seat Cup kon ik instappen, mits ik natuurlijk eerst mijn racelicentie haalde. Dat heb ik toen gedaan”, steekt René van wal. “Mijn vader was zo enthousiast dat hij zei ‘dat moet jij ook doen’. Als je als 15-jarige zo’n kans krijgt is dat natuurlijk super”, vult Ruud aan, terugkijkend op hoe het allemaal begon. Terwijl zijn vader zich stortte op de zomeravondcompetitie met een BMW E30, de Seat en VW Endurance Cups deed Ruud twee jaar lang ervaring op in de BMW E30 Cup. “Mijn volgende stap was in 2007 de Clio Cup. Mijn vader was daar zo enthousiast over dat hij datzelfde jaar ook nog de overstap maakte.”
Terwijl zijn vader in 2008 meteen de tweede plaats in de Olympia Cup binnenhaalde en in 2009 zelfs de titel in deze Cup voor onervaren rijders voor zich opeiste ging het bij Ruud een stukje minder. “Ik reed in het begin zoveel schade dat ik me bezwaard voelde. In 2008 heb ik het daarom ook een jaartje rustig aangedaan om het daarna weer stap voor stap op te bouwen. Dat is aardig gelukt. Ik heb zo nu en dan mijn leermomenten nodig en die heb ik toen voldoende gehad.” De geleidelijke opbouw wierp zijn vruchten af want na een 28ste plaats algemeen en een elfde plaats in de Olympia Cup van 2009 volgde in 2010 een achtste plaats algemeen en een tweede plaats in de Olympia Cup. Zijn vader reikte zelfs naar een uitstekende zesde plaats in het eindklassement maar mocht toen al niet meer uitkomen in de Olympia Cup. Met alleen nog de Formido Finaleraces te gaan staan vader en zoon nu op een tiende en elfde plaats in het tussenklassement waarbij Ruud derde is in de Olympia Cup. “Er had dit jaar meer ingezeten. Soms ben ik zelf mijn grootste tegenstander”, aldus de nu 22-jarige Ruud kort na de eerste manche van de Trophy of the Dunes. “Zoals net ook, ik lag afgetekend eerste en had gewoon moeten winnen. Bij het inrijden van de pitstraat voor de verplichte stop vergat ik echter mijn stopwatch in te drukken. Uiteindelijk stond ik 15 seconden langer stil dan de rest, weg zekere overwinning. Ook dat was zo’n leermomentje zal ik maar denken al baal ik er vreselijk van.”