Retro: Volop nagelbijters op Goodwood Revival
Het grote Hollandse nieuws was de overwinning van David en Olivier Hart in de RAC TT Celebration – en eigenlijk sowieso het grote nieuws, want die race is de 'hoofdact' van elke Goodwood Revival. Toch waren er nog meer dan tien andere mooie races op het evenement te bekijken, de een nog spannender dan de andere.
Tekst en foto's: Mattijs Diepraam
De mooiste races van de Revival waren misschien wel de twee laatste, waarbij de allerlaatste qua verhaal in ieder zo uit een jongensboek kwam. Phil Keen zou van pole starten in de traditionele afsluiter, de Sussex Trophy voor dikke sportwagens uit de jaren vijftig, maar zijn Lister Knobbly kreeg op het laatst een probleem. Het resultaat was dat hij uit de pitstraat moest starten. Dat hield Keen niet tegen. De boeken zullen vermelden dat hij vanaf pole won, maar de toeschouwers zagen dat hij daarvoor de grootst mogelijke omweg moest nemen: langs álle auto's in het veld, wat zijn auto de spontane bijnaam 'Lister Gobbly' opleverde.
Gek genoeg werd Keen niet uitgeroepen tot Driver of the Meeting, een eer die ook Olivier Hart niet ten deel viel, waarschijnlijk omdat hij die titel vorig jaar een jaar 'te vroeg' kreeg. In plaats daarvan ging het Rolex-horloge naar Darren Turner, die in drie races sterk voor de dag kwam en de Fordwater Trophy op zijn naam schreef. De glansrol in die race was echter voor Sam Tordoff die in zijn Porsche 365 een 'Keentje' deed, maar op de tweede plaats achter Turner bleef steken.
In de voorlaatste race zagen we een geweldige voortzetting van het eeuwige duel tussen de Lotus 25 van Andy Middlehurst en de Ferrari 1512 van Joe Colasacco. Beiden nemen het al jaren tegen elkaar op, zowel op Goodwood als op Monaco, waarbij ze doorgaans een klasse apart zijn – met Middlehurst altijd als winnaar. Maar deze keer lukte het de Amerikaan dan eindelijk, na een fantastische strijd met de Lotus, die vele toeschouwers ook hier weer tot nagelbijten aanzette.
Ook in de Goodwood Trophy maakte een Italiaanse auto een einde aan de Britse dominantie. Calum Lockie won van pole in zijn Maserati 6CM en gaf de doorgaans dominante ERA's het nakijken. En alsof het niet genoeg was: het prachtige nazomerweer leek de Italiaanse auto's extra adem in te blazen, want de vrijdagavondrace leverde al evenzeer een winnende auto uit dat land op. In de mooist denkbare avondschemer vochten de befaamde Ferrari 250 GT Breadvan van Niklas Halusa/Emanuele Pirro en de snelle E-type van Jon Minshaw/Phil Keen een ware titanenstrijd uit, waarbij de Breadvan uiteindelijk aan het langste eind trok. Zonder enige schade, wat van sommige strijdende auto's erachter (vooral die met BTCC-coureurs aan het stuur) niet kon worden gezegd...
Schade liepen ook Hans Hugenholtz/Bernhard van Oranje op in de Ferrari 250 GT SWB waarin ze toch nog achtste eindigden. Van Oranje reed bij een achterblijvende E-type naar binnen toen die instuurde. De klap was groot, de schade viel achteraf mee. Karsten Le Blanc en Christiaen van Lanschot reden intussen in hun vertrouwde Healey 3000 naar een zeer verdienstelijke 13e plaats.
In de Freddie March Memorial Trophy startte Le Blanc in zijn andere Healey, zijn al net zo getrouwe 100S, en daarin werd hij 12e. Martin Hunt won die race overtuigend in zijn HWM. Voor de TT had hij zich verzekerd van de diensten van Martin Stretton, die in Le Blanc's prachtig opnieuw opgebouwde en overgespoten AC Cobra een tijd derde reed, waarna Le Blanc de concurrentie niet kon weerstaan en naar de zevende plaats afzakte.
Die vier landgenoten waren – naast vader en zoon Hart – niet de enige Nederlanders op het evenement. Tom Coronel nam in de Alfa GTA waarin hij vorig weekend op Zandvoort zegevierde, deel aan de sterk bezette 'pro'-race om de St. Mary's Trophy. Hij reikte tot de zesde plaats voordat hij moest uitvallen. Vooraan versloeg Andy Priaulx in een Cortina nipt de Studebaker Lark van Matt Neal, een auto die de volgende dag werd 'verzocht' om niet meer mee te doen. In de eigenarenrace had 'eigenaar' Olivier Hart iets minder stevige tegenstand, maar zijn opmars naar de kop in een race die lang werd onderbroken door de safety car was er niet minder indrukwekkend om.
Via de Jack Sears Memorial Trophy konden tegelijk – in plaats van jaar op, jaar af – nu ook de toerwagens uit de jaren vijftig aantreden. Het werd een Jaguar Mk1-feest waarin John Young de beste bleek, gevolgd door Justin Law en Grant Williams. Zware monsters van een ander kaliber konden meteen daarna aan de bak. In de Whitsun Trophy voor 'big-banger'-sportscars bleek Mike Whitaker de snelste in de ex-Surtees Lola T70 Spyder die in handen van Nick Padmore nog altijd het ronderecord in handen heeft. Ook Padmore ging ermee naar buiten in de parade die 20 jaar Goodwood-winnaars eerde.
De zondag begon met twee monoposto-races. De Chichester Cup voor Formule Junior werd – zoals gewoonlijk – een spannende slipstreamwedstrijd. Met een Nederlands tintje, want Cameron Jackson reed in de Brabham BT2 van destijds de Tulip Stable, het team van de Britse Nederlandse Klaas 'Jimmy Twisk'. Jackson reed weliswaar naar de kop toe, maar Andrew Hibberd kwam terug in zijn Lotus 22 en zegevierde.
Een glijpartij van meer dan tien auto's nam een flinke hap racetijd uit de Richmond & Gordon Trophies voor F1's van de late jaren vijftig en begin jaren zestig, maar onder 'groene' condities zagen we een prachtig duel tussen twee verschillende concepten: de Lotus 16 met motor voorin van Nick Padmore en de Cooper T53 met middenmotor van Will Nuthall. Padmore verdrong Nuthall van de kop, maar door een schakelfout moest hij Nuthall toch weer voorlaten.
