DTCC: Winnen is lijden

BMW dubbel
De start van de acht ronden sprintrace, voorafgaande aan de demo¹s van Jos Verstappen, was voor Sandor van Es. Hij werd gevolgd door Allard Kalff, Duncan Huisman en Tim Coronel. In het achterveld ging het een paar keer mis; bij het uitkomen van de Tarzanbocht zaten enkele rijders elkaar in de wielen, in de daaropvolgende Hugenholtzbocht spinde Ben Janbroers met zijn Honda Integra R. Duncan Huisman zette Allard vanaf de beginfase direct onder zware druk.



Halverwege de acht ronden passeerde de BMW de Mitsubishi. "Ik maakte een foutje in de Marlborobocht", verklaarde Allard. Gezien de wijze waarop Duncan aandrong bij de F1-commentator, leek de kans dat Kalff de tweede plaats zou kunnen behouden sowieso niet groot. De Mitsubishi-rijder realiseerde zich dat. "De BMW's zijn op twee punten sneller", aldus Allard na afloop. "In de bochten, en op de rechte stukken." De BMW-rijders 'prezen' op hun beurt de snelheid van de Mitsubishi's. "We moeten alles geven om ze voor te blijven", luidde de strekking van winnaar Van Es. Het hoort allemaal bij de 'psychologische oorlogsvoering' tussen de teams.



Sandor wint
Sandor van Es lag de hele race op kop en won dus de race voor zijn teamgenoot. Achter de beide BMW's eindigden de Mitsubishi-rijders op de derde en de vierde plaats. Pim van Riet eindigde als vijfde en was met zijn Stokvis Mégane de beste privateer. De BMW-rijders mochten dan de snelsten zijn op de baan, op het podium was Kalff sneller met de fles champagne. Na de kussen van 'kiss miss' Marieke van Zanten (de Miss Circuit Park Zandvoort 2000) had hij de champagnefles al leeggespoten voor de beide BMW-racers überhaupt hun fles open hadden.

Kalff maakte vervolgens geen vrienden bij het Stokvis-team, door zich ook te vergrijpen aan de champagne voor het privateers-podium. Pim van Riet zag op het privateers-podium louter bekende gezichten om hem heen. De overige ereplaatsen werden namelijk ingenomen door zijn Stokvis-teamgenoten Peter van Merksteijn (tweede) en John de Vos.