Div: Catsburg en Ten Voorde zijn de nieuwe namen op Nationaal Autosport MOnuMENT
Het rood-wit-blauw dat gedrapeerd lag over het Nationaal Autosport MOnuMENT naast de ingang van Circuit Zandvoort verraadde al dat er nieuwe namen onthuld gingen worden. Op donderdagavond 19.30 uur werd duidelijk wie dat waren, toen Gijs van Lennep samen met Nicky Catsburg en Larry van Voorde de vlag van het monument trok, waarna de twee de tape mochten wegtrekken die hun namen nog verborgen hield.
Tekst en foto’s: Mattijs Diepraam
De coureurs hebben voorlopig de hele tweede steen van het monument voor zichzelf, want met Catsburg en Ten Voorde is het monument aan een nieuwe rij namen begonnen. Catsburg staat daarop niet als ‘Nick Catsburg’, zoals hij tegenwoordig als gelouterd sportscar-professional door het leven gaat, maar als ‘Nicky Catsburg’ – omdat zijn moeder dat mooier vindt.
Namens het selectiecomité – dat bestaat uit Gijs van Lennep, Erik Weijers, Rick Winkelman, Rob Wiedenhoff, René de Boer en oorspronkelijk mede-initiatiefnemer Frans Amsing – vertelde Winkelman vooraf waarom Catsburg en Ten Voorde hun plek op het monument hebben verdiend. “Je moet op internationaal gebied echt wat gepresteerd hebben, wil je op het monument komen. Het is duidelijk dat ze dat hebben gedaan: Larry vooral met de Porsches – zijn prijzenlijst op die specialiteit, dat is bizar. En Nicky als allrounder, vooral vanwege 2023, het jaar waarin hij op 24-uursgebied alles won, maar daarvoor had hij al het nodige gewonnen en daarna is er nog veel bij gekomen. Die prijzenlijst is net zo bizar. En ik blijf bijzonder vinden dat allebei gewoon in Nederland zijn blijven wonen. Ze verdienen wat ons betreft hun plek op het monument. Ik denk dat ze heel goede vertegenwoordigers zijn van de Nederlandse autosport.”
Voordat de onthulling plaatsvond, spraken de twee met AUTOSPORT.NL over de betekenis van hun naam op het monument. Beiden hadden als jonge jongens die in de Formule Renault hun eerste stappen in de autosport zetten niet verwacht dat hun naam ooit nog eens tussen alle helden van de Nederlandse autosport op het monument zou prijken.
Ten Voorde: “Ik moet eerlijk zijn, dat had ik toen nooit gedacht. En ik had er nog steeds niet aan gedacht, totdat René mij opbelde en zei: jij bent genomineerd om op de steen te komen! Tussen alle autosporthelden van Nederland! Toen ik dat hoorde, begon ik het pas te realiseren. Ik ben heel dankbaar, blij en trots om erop te mogen staan.”
Catsburg: “Ik was daar in die periode helemaal niet mee bezig. Het was nog allemaal zo vrijblijvend. Maar dit had ik absoluut niet durven dromen. Ik vind het een supermooie erkenning dat ik er nu op sta. Tussen allemaal grote namen, namen waar ik vroeger gigantisch tegen opkeek – maar ook jongens met wie ik nu race! Het zegt ook dat het allemaal niet voor niets is geweest. In het begin ging het allemaal niet vanzelf. Ik heb meerdere momenten gehad dat we niet zeker wisten of we konden doorgaan, omdat er geld naartoe ging en niet naar mij toekwam. Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen.”
De vraag dient zich aan of de twee zich nu ook een grote naam voelen. Ten Voorde: “Als je daartussen staat, betekent het wel dat je iets bereikt hebt en goede dingen hebt laten zien in de autosport. Daar ben ik me nu bewust van. Maar ik geloof het nog steeds niet helemaal!” Catsburg: “Nee, zo voelt dat niet. Dan kijk je naar die namen en denk je: wat doe ik daar nou tussen? Het voelt als het imposter syndrome! Maar natuurlijk weet ik ook wel dat ik veel heb bereikt, dus intussen heb ik ook wel een beetje het gevoel dat ik ertussen pas.”
Toen het tijd was om hun dankwoord uit te spreken, stonden beiden uitvoerig stil bij de mensen zonder wie ze nooit zover gekomen waren – ouders, familie, vrienden, maar ook begeleiders en sponsors. Catsburg vond het bovendien mooi dat hij nu op Zandvoort wordt geëerd, “de plek waar het voor mij allemaal is begonnen”. Daarna keken ze terug op hun carrière, waarin ze elk op hun eigen wijze naar hun plek op het monument toegroeiden: Ten Voorde als Porsche-specialist, Catsburg juist als alleskunner.
Catsburg: “Ik wilde altijd alles doen. Wat er ook op mijn pad kwam, ik wilde het graag doen. Nu heb ik al jaren een goede manager die ervoor zorgt dat ik dat voor verschillende fabrikanten kan doen. Dat is altijd een beetje spannend, want ze vinden het eigenlijk niet leuk. Vooral de toerwagens. Iedereen zegt altijd: voorwielaangedreven auto’s zijn toch niet leuk? Maar ik vond het altijd fantastisch. Ik mis het nu ook! Gelukkig staan de mensen van Corvette, waarvoor ik nu voor race, open voor mijn andere activiteiten. Dus volgende week kan ik LMP2 rijden op Le Mans. Zo blijven we gewoon lekker druk.”
Even eerder had AUTOSPORT.NL al aan Catsburg voorgelegd dat hij ‘de Jeroen Bleekemolen van zijn generatie’ aan het worden is, een vergelijking waar hij meteen op aansprong. “Het is grappig dat je dat zegt, want Jeroen heb ik altijd als voorbeeld gehad. Hij stond ook altijd heel open voor advies. Zo heeft hij een mooie rol gespeeld in mijn carrière, want hij was degene die zei: je moet nu echt weg uit de formuleauto’s, ga naar de GT's. Terwijl ik in mijn hoofd alleen nog bezig was met: formule, formule, formule. Achteraf was dat de beste keuze ooit.”
Met drie titels in de Porsche Supercup en vier in de Duitse Carrera Cup beschikt Ten Voorde over net zo’n uniek palmares, maar dan specifiek in de Cup-auto’s van Porsche. Hoe heeft hij dat voor elkaar gekregen? “Ik kan zeggen: heel hard werken, maar dat doen de andere coureurs ook. Ik denk dat bij mij de sleutel is dat ik me steeds kon aanpassen aan verschillende teams en werkomgevingen. Ik geloof niet in het perfecte moment, ik pak het moment en ik probeer het perfect te maken. Ik denk dat dat mij heel erg heeft geholpen om aan de top te komen, maar ook om een paar jaar aan de top te blijven.”
Inmiddels heeft Ten Voorde zijn helm aan de wilgen gehangen, als 28-jarige nog maar. Toch is ‘de jongste pensionado van Nederland’ – zoals spreekstalmeester René de Boer hem met een knipoog noemde – niet op zijn lauweren gaan rusten. Ten Voorde heeft inmiddels een bedrijf in rijderscoaching opgezet, waarin hij dit eerste jaar meteen zes coureurs begeleidt. Daarmee grijpt hij terug op zijn wortels, vertelt Ten Voorde: “Ik ben ooit door mijn coaching in de autosport terechtgekomen. Op een gegeven moment kon ik mijn seizoen in de Formule Renault 1.6 niet meer betalen, dus ik ben gaan coachen voor Dillon Koster en zijn Dutch Race Driver Academy. Al hoorde daar ook gewoon auto’s wassen en pilonnen rechtzetten bij, hoor! Dat coachen is altijd blijven kriebelen, ook al zat ik al die seizoenen in de Porsche-cups, waarin ik me voortdurend moest bewijzen. Toen dacht ik: je leeft maar één keer. Ik heb mijn eigen academy opgericht en heb het drukker dan ooit. Een pensionado voel ik me dus zeker niet!”
V.l.n.r.: Rick Winkelman, René de Boer, Gijs van Lennep, Nick Catsburg, Erik Weijers, Larry ten Voorde.
Catsburg is daarentegen nog lang niet klaar. Net als Jeroen Bleekemolen wil hij zo lang mogelijk doorgaan, vertelde hij AUTOSPORT.NL. Als het gaat om doelen die jij nog te bereiken heeft, heeft hij nog één wens af te vinken op zijn lijstje: een Hypercar-contract. “Ja, dat zou heel cool zijn, om in een Hypercar te stappen en mee te dingen naar een overall-overwinning op Le Mans en Daytona. Die tijd begint nu wel te dringen: het is nu of nooit. Als het in de komende twee jaar niet lukt, heeft het daarna niet zo veel zin meer voor mij. Waarnaar ik in principe op zoek ben, is een zo lang mogelijke carrière. Ik heb het in Amerika nu erg naar mijn zin bij Corvette. Dus ik zie mezelf daar nog wel lang rijden, en zij hebben ook een historie van lang doorgaan met dezelfde rijders. Tenzij iemand van, zeg, Porsche belt en vraagt: kom je bij ons Hypercar doen? Ja, dan…”
Rick Winkelman zet de laureaten even op de foto voor zijn socials.
En natuurlijk moesten de twee voor huisfotograaf Marijn Schotanus ook op de foto met de allerbelangrijkste mensen.
Jan Lammers kwam Catsburg en Ten Voorde ook nog even feliciteren voordat hij naar Portimão zou afreizen voor de volgende ronde van het Spaans F4-kampioenschap, waarin zoon René actief is.