Retro: Toriba en Briggs historische F1-winnaars op Brands Hatch
In de derde ronde van de Masters Racing Legends voor de historische F1-auto’s uit het 3-liter-tijdperk zijn de overwinningen op Brands Hatch verdeeld tussen Yutaka Toriba en Warren Briggs. Voor Toriba was het zijn debuutoverwinning, Briggs voegde op Brands meteen een zege toe aan de winst die hij op Hockenheim boekte. Ook dat was een eerste overwinning, wat betekent dat het kampioenschap twee nieuwe winnaars in drie weken mocht begroeten.
Tekst en foto’s: Mattijs Diepraam
Na de kwalificatie leek regerend kampioen Matt Wrigley nog de beste kansen te hebben, want de Brit zette zijn Tyrrell 011 op pole, vastbesloten om zijn dubbelzege van 2024 te herhalen. Het mocht niet zo zijn. In de eerste wedstrijd greep Toriba – vorig seizoen al steeds beter in vorm met zijn Williams FW07C – al na twee ronden leiding over, om die niet meer af te staan. Wrigley zakte uiteindelijk steeds verder terug, gehandicapt door een haperende derde versnelling, zodat Mike Cantillon (Williams FW08) de belangrijkste bedreiging voor de overwinning van Toriba werd. De Japanner hield het echter vol tot aan de vlag.
Briggs werd derde, maar zijn McLaren M29 mocht in de tweede race op de omgekeerde grid voor de eerste vier van de eerste race van de eerste rij starten. Dat liet de Nieuw-Zeelander zich geen twee keer zeggen. Binnen een ronde was hij de McLaren MP4/1 van poleman Steve Hartley voorbij, waarna hij van kop het tempo dicteerde. Opnieuw zorgde Cantillon voor zware druk, maar de Ier moest de achtervolging staken toen hij zijn voorvleugel kapotreed op het achterwiel van de M29. Daarna draaide Toriba de duimschroeven aan, maar diens aanval – en de hele race – kwam voortijdig ten einde toen de Japanner het grind van Clearways verkoos. Wrigley schoof zo door naar de tweede plaats, terwijl de gehavende Cantillon de derde plaats uit het vuur sleepte. De Australiër Martin Bullock was intussen niet te stuiten in de pre-78-klasse: zijn Williams FW06 greep twee keer overtuigend de klassewinst.
De historische F2 en F3 zaten deze keer allebei in het bijprogramma. In de Formule 2 werden de zeges verdeeld tussen Mark Charteris (March 782) en James Lay (March 762). Lay was in de eerste wedstrijd de belangrijkste achtervolger van Charteris en hield in de tweede race Charteris 782 achter zich totdat die moest opgeven. In beide races zat Manfredo Rossi (March 762) op het vinkentouw, wat voor de Italiaan resulteerde in een derde en een tweede plaats. Ook in de Formule 3 greep Rossi steeds net mis: in zijn Ralt-Volkswagen RT3 kwam hij twee keer iets tekort op zijn landgenoot Davide Leone en diens March-Toyota 783.
De sportwagen- en GT-races van Masters kenden helaas magere velden, mede veroorzaakt doordat de HSCC hetzelfde weekend de BRDC International Trophy op Silverstone hield. In de Masters Sports Car Legends voor Le Mans-sportwagens tot en met 1976 konden John Spiers en Nigel Greensall daardoor twee keer domineren in hun oudere McLaren M1A van vóór 1967. Dezelfde dominantie legden Craig Wilkins en Aaron Scott aan de dag in de Masters GT Trophy voor oudere GT3’s, GT4’s en cup-GT’s. Hun Lamborghini Gallardo GT3 uit 2012 won relatief eenvoudig beide races.
In de Masters Gentlemen Drivers namen twee TVR Griffiths het op tegen een zwerm van tien Lotus Elans, waarbij voor de AC Cobra’s, Shelby Mustangs en Jaguar E-types een bijrol bleek te zijn weggelegd. De TVR’s vochten het aanvankelijk onderling uit totdat ze allebei met rempedalen te maken kregen die ze steeds dieper moesten intrappen. Het exemplaar van Spiers/Greensall zakte daardoor weg naar de vijfde plaats – al was het knap dat Greensall puur door op de motor af te remmen de auto nog aan de finish kreeg. De Griffith van Mike Whitaker en Sam Hancock hield het langer vol, maar Hancock bleef aan het slot toch weerloos tegen de Elan van John Tordoff, waarin meervoudig BTCC-kampioen Andrew Jordan zijn hele stint voluit kon knallen. Een Elan kent immers zelden remproblemen. Zo versloeg de kleine Elan van Tordoff/Jordan de TVR’s met hun Amerikaanse V8-blokken. Ook de derde en vierde plaats gingen naar Elans – die van Mooney/Kay en Quintero.
In de afsluitende Masters Pre-66 Touring Cars bond Tom Sharp in zijn eenzame Ford Falcon de strijd aan tegen een machtige horde Mustangs, met daarin diverse huidige en voormalige BTCC-kanonnen. Het was Sharps doel om toch één keer deze wedstrijd op Brands Hatch te winnen – en deze keer slaagde hij daar met glans in. Al kwam hij niet als eerste over de streep, zodat hij dacht dat alles verloren was nadat hij in de allerlaatste ronde een fout had gemaakt en de Mustang van Robert Ross/Matt Johnson voorbij zag komen. Die had echter een tijdstraf van vijf seconden voor track limits aan de broek, zodat Sharp toch de winnaar werd. De straf hielp de Mustang van Alex Taylor aan de tweede plaats, maar Ross en Johnson kukelden net niet van het podium af.