In Memoriam Alan Rees
Gisteren overleed oud coureur en March mede oprichter Alan Rees na een lang ziekbed op 86-jarige leeftijd. Rees werd niet zozeer bekend door zijn sportieve prestaties maar de leidende rol die hij speelde bij het oprichten van het March, de commerciële fabrikant die het presteerde om bijna voor alle kampioenschappen auto’s te ontwikkelen. De M is afkomstig van Max Mosley, de C van Graham Coaker en de H van Robin Herd ter wijl de letters AR voor medeoprichter Alan Rees stonden.
Alan Rees, links in 1976, naast Tom Pryce die in 1977 tijdens de Zuid Afrikaanse GP om het leven kwam.
Tekst en Foto’s Willem J. Staat/archief Willem J. Staat
In Memoriam Alan Rees
Als zoon van een succesvolle transportondernemer begon de in Wales geboren Alan Rees begin zestiger jaren met de autosport. Aanvankelijk met een Lotus 11 sportscar maar het werd al snel een Lotus 20 Formule Junior waarmee hij 1961 het Britse kampioenschap won. Twee jaar later kwam Rees voor het team van Roy Winkelmann in de Formule Junior uit. Vervolgens kwam al snel de overstap naar de toenmalige 1000cc Formule 2. Zijn grootste moment of glory kwam waarschijnlijk in 1965 op het Franse circuit van Reims toen hij grootheden als Jack Brabham, Jim Clark, Denny Hulme en Mike Spence wist te verslaan.
Alan was een echte boekhouder. Het eerste unieke PR document dat men bij March in 1970 uitgaf. Van de coureurs en de vier oprichters is er nu niemand meer in leven.
Tijdens de Britse GP van 1967 maakte Alan met een aftandse Cooper Maserati zijn Formule 1 debuut op Silverstone. Op vier ronden achterstond eindigde Alan als negende. In de F2 ging het eigenlijk bij het team van Roy Winkelmann veel beter. Gedurende een aantal jaren bestond het startveld van de GP van Duitsland uit zowel uit F1 en F2 wagens. Rees eindigde op de Nürburgring officieel als zevende maar tweede achter Jackie Oliver die het F2 klassement won. Oliver zou enkele jaren later een belangrijke rol in zijn leven gaan spelen. Nadat Rees Winkelmann verlaten had besloot hij zich vooral op de financiële kant van de racerij te gaan toe leggen en was eind 1969 medeoprichter van de commerciële racewagenfabrikant March. Het huwelijk tussen Rees en March hield niet lang stand want zijn oude F2 rivaal Jackie Oliver wist hem naar het nieuw op te richten Shadow F1 team over te halen dat eveneens al in de CanAm series actief was.
Commercieel was de March 701/Cosworth een succes. Hier Jackie Stewart op Silverstone 1970. Het team van Ken Tyrrell kocht enkele chassis maar succes bleef uit. Daarop besloot Ken om vervolgens maar zelf F1 wagens te gaan bouwen. Stewart won wel de Spaanse GP in Madrid dat jaar.
Een paleisrevolutie binnen het Shadow Team zorgde ervoor dat Jackie Oliver, Alan Rees, Tony Southgate en de Italiaanse financierder Ambrosio al gedurende het seizoen 1977 een “major coup” pleegde door het Arrows F1 team op te richten. De oprichting van Arrows bespoedigde al snel de ondergang van het door Don Nichols opgerichte Shadow F1 Team. In 1991 werd Arrows aan het Japanse Footwork verkocht. Enkele jaren later verkocht Footwork eigenaar Ohasi zijn aandelen terug aan Alan Rees en Jack Oliver. In 1994 verkochten beiden hun aandelen aan Tom Walkinshaw.
De Arrows FA 1, hier met Rolf Stommelen op Circuit Zolder werd als een kopie van de Shadow beschouwd en moest van de baan verdwijnen.
Arrows beschikte zeker over veel potentieel en het team beschikte over vele goede klasseringen maar slaagde er nimmer in om een Grand Prix te winnen.In 1978 verloor het Arrows Team een rechtszaak tegen hun voormalige personeel en werd genoodzaakt om een nieuwe auto te bouwen die tijdens een Goodyear bandentest voor de eerste maal verscheen. Ik werd door een vriendelijke heer met een Welsh accent aangesproken om vooral geen foto’s van de laatste Arrows in de pitlane te maken. Ik verwees hem naar het dak van de pits waar enkele lieden ijverig stonden te fotografen. “Rats” mopperde Alan en hij liep hoofdschuddend weg……..
De door Tony Southgate ontworpen Arrows 1/1 werd inderhaast gebouwd en was al snel tijdens een Goodyear bandentest op Zandvoort te zien,.Alan Rees was niet blij met de overmatige belangstelling. Hier Riccardo in actie.
Alan Rees, links in 1976, naast Tom Pryce die in 1977 tijdens de Zuid Afrikaanse GP om het leven kwam.
Tekst en Foto’s Willem J. Staat/archief Willem J. Staat
In Memoriam Alan Rees
Als zoon van een succesvolle transportondernemer begon de in Wales geboren Alan Rees begin zestiger jaren met de autosport. Aanvankelijk met een Lotus 11 sportscar maar het werd al snel een Lotus 20 Formule Junior waarmee hij 1961 het Britse kampioenschap won. Twee jaar later kwam Rees voor het team van Roy Winkelmann in de Formule Junior uit. Vervolgens kwam al snel de overstap naar de toenmalige 1000cc Formule 2. Zijn grootste moment of glory kwam waarschijnlijk in 1965 op het Franse circuit van Reims toen hij grootheden als Jack Brabham, Jim Clark, Denny Hulme en Mike Spence wist te verslaan.
Alan was een echte boekhouder. Het eerste unieke PR document dat men bij March in 1970 uitgaf. Van de coureurs en de vier oprichters is er nu niemand meer in leven.
Tijdens de Britse GP van 1967 maakte Alan met een aftandse Cooper Maserati zijn Formule 1 debuut op Silverstone. Op vier ronden achterstond eindigde Alan als negende. In de F2 ging het eigenlijk bij het team van Roy Winkelmann veel beter. Gedurende een aantal jaren bestond het startveld van de GP van Duitsland uit zowel uit F1 en F2 wagens. Rees eindigde op de Nürburgring officieel als zevende maar tweede achter Jackie Oliver die het F2 klassement won. Oliver zou enkele jaren later een belangrijke rol in zijn leven gaan spelen. Nadat Rees Winkelmann verlaten had besloot hij zich vooral op de financiële kant van de racerij te gaan toe leggen en was eind 1969 medeoprichter van de commerciële racewagenfabrikant March. Het huwelijk tussen Rees en March hield niet lang stand want zijn oude F2 rivaal Jackie Oliver wist hem naar het nieuw op te richten Shadow F1 team over te halen dat eveneens al in de CanAm series actief was.
Commercieel was de March 701/Cosworth een succes. Hier Jackie Stewart op Silverstone 1970. Het team van Ken Tyrrell kocht enkele chassis maar succes bleef uit. Daarop besloot Ken om vervolgens maar zelf F1 wagens te gaan bouwen. Stewart won wel de Spaanse GP in Madrid dat jaar.
Een paleisrevolutie binnen het Shadow Team zorgde ervoor dat Jackie Oliver, Alan Rees, Tony Southgate en de Italiaanse financierder Ambrosio al gedurende het seizoen 1977 een “major coup” pleegde door het Arrows F1 team op te richten. De oprichting van Arrows bespoedigde al snel de ondergang van het door Don Nichols opgerichte Shadow F1 Team. In 1991 werd Arrows aan het Japanse Footwork verkocht. Enkele jaren later verkocht Footwork eigenaar Ohasi zijn aandelen terug aan Alan Rees en Jack Oliver. In 1994 verkochten beiden hun aandelen aan Tom Walkinshaw.
De Arrows FA 1, hier met Rolf Stommelen op Circuit Zolder werd als een kopie van de Shadow beschouwd en moest van de baan verdwijnen.
Arrows beschikte zeker over veel potentieel en het team beschikte over vele goede klasseringen maar slaagde er nimmer in om een Grand Prix te winnen.In 1978 verloor het Arrows Team een rechtszaak tegen hun voormalige personeel en werd genoodzaakt om een nieuwe auto te bouwen die tijdens een Goodyear bandentest voor de eerste maal verscheen. Ik werd door een vriendelijke heer met een Welsh accent aangesproken om vooral geen foto’s van de laatste Arrows in de pitlane te maken. Ik verwees hem naar het dak van de pits waar enkele lieden ijverig stonden te fotografen. “Rats” mopperde Alan en hij liep hoofdschuddend weg……..
De door Tony Southgate ontworpen Arrows 1/1 werd inderhaast gebouwd en was al snel tijdens een Goodyear bandentest op Zandvoort te zien,.Alan Rees was niet blij met de overmatige belangstelling. Hier Riccardo in actie.