Formule 3: Fornaroli beslist kampioenschap in laatste bocht, zeges op Monza naar Tramnitz en Meguetounif, ijzersterke inhaalrace Van Hoepen

Leonardo Fornaroli is de Formule 3-kampioen van 2024. In een nagelbijtende finale op het circuit van Monza leek de Trident-coureur lange tijd de titel op zak te hebben, maar zijn Prema-rivaal en landgenoot Gabriele Minì draaide twee ronden voor het einde de rollen om. Toch werd het Leo Fornaroli, die in de laatste bocht van de laatste ronde de positie terugpakte die hij nodig had. De titel van de Italiaan kent wel relatief weinig glans, want in een F3-seizoen zonder echte uitblinkers wist Fornaroli geen enkele overwinning te boeken. Die zeges gingen op Monza naar Tim Tramnitz (MP Motorsport) en Fornaroli’s teamgenoot Sami Meguetounif, die de kampioen daarmee een grote dienst bewees. Laurens van Hoepen (ART) wist intussen zijn pech in de kwalificatie om te zetten in een schitterende inhaalwedstrijd tijdens de hoofdrace: hij klom van de 29e plaats op naar negende plaats. UPDATE: Minì werd ver na afloop van de hoofdrace alsnog gediskwalificeerd. Het had geen gevolgen voor het kampioenschap: het kostte de Italiaan net niet zijn tweede plek in de eindstand.

Tekst: Mattijs Diepraam
Foto’s: Dutch Photo Agency

De spanning werd tot de laatste race opgevoerd door de uitslag van de sprintrace, die van kop af werd gewonnen door Tramnitz. Die had na de kwalificatie de reverse pole voor de eerste wedstrijd in handen gekregen en maakte er vaardig gebruik van. Ondanks alle slipstream-mogelijkheden bleef de Duitser van MP zijn concurrenten voor, aangevoerd door Sebastian Montoya (Campos) en Santiago Ramos (Trident), die daarmee hun eerste F3-podia in de wacht sleepten. Al weet je dat in de FIA F2/F3 nooit zeker, want zo’n zes à zeven uur later kan iemand toch nog zijn podium kwijt zijn – zo ook nu, in dit geval zelfs pas negen uur later, toen Montoya werd gestraft voor de manier waarop hij Ramos een plek afhandig maakte. Daardoor kreeg Alex Dunne (MP) de laatste podiumplaats in handen.



De titelkandidaten vochten het intussen uit in de onderste helft van de top-tien. Klassementsleider Fornaroli had op zijn thuiscircuit de pole gepakt en wist er vanaf de 16e startplek een negende positie aan de finish uit te slepen, na een ware stortvloed aan gridstraffen volgend op de farce waarop de kwalificatie op Monza opnieuw uitliep. Om een zelfde scenario als vorig jaar te voorkomen, werden de 30 auto’s in twee groepen gesplitst, maar het hielp niets. Ook in twee groepen van 15 auto’s werd er stapvoets gereden om maar in het juiste slipstreamtreintje te komen dan wel te blijven. Met de gridstraffen voor vrijwel iedere coureur in Groep A (behalve Laurens van Hoepen en MP’s Kacper Sztuka, die onfortuinlijk met elkaar in aanraking kwamen) wilden de stewards ongetwijfeld een signaal afgeven aan teams en coureurs, maar het valt te bezien of zij die tot 2025 onthouden.



Hoe dan ook, Fornaroli was duidelijk op een missie, want hij reed zichzelf al binnen twee ronden de top-tien binnen. Meteen achter hem werd Minì tiende, voor het laatste punt van de race. Vanaf de 17e plek reikte Fornaroli’s andere titelrivaal Luke Browning (Hitech) zelfs naar de zevende plaats, doordat de Italiaan zich bij de laatste herstart van achter de safety car verslikte. Met nog één race voor de boeg bedroeg Fornaroli’s voorsprong op zijn landgenoot Minì vijf punten, terwijl hij nog twee extra punten in handen had op Browning. Prema-coureur Arvid Lindblad viel net buiten de punten, maar maakte met 21 punten achterstand ook nog een mathematische kans op de titel. Dino Beganovic (Prema) viel af, doordat hij vanaf de tweede plek op de grid terugviel naar de vijfde plaats, terwijl ook Christian Mansell (ART) en Oliver Goethe (Campos) geen kans meer maakten. De laatstgenoemde had zijn kansen al opgegeven door Franco Colapinto bij MP Motorsport te vervangen in de Formule 2. Goethe werd op zijn beurt vervangen door Noah Strømsted.



In de hoofdrace bleef het vervolgens spannend tot aan het slot. Fornaroli kon zijn pole position niet verzilveren – zeker niet na een fout in Ascari, waar nog grind lag na een schuiver van Browning, die daarmee zijn laatste titelkansen vergooide. Aanvankelijk nam Dunne de kop over, die naast Fornaroli vanaf de eerste rij was gestart, terwijl Minì in het kielzog van zijn landgenoot bleef. Maar van achteren kwamen Meguetounif en Mansell door, om zich met de strijd om de kop te bemoeien. Meguetounif had vervolgens het beste zijn banden onder controle: de Fransman greep in de tiende ronde de leiding en reed vervolgens weg van zijn achtervolgers.



Mansell reikte ook even naar de tweede plaats, maar kwam vervolgens midden tussen de strijd tussen Fornaroli en Minì terecht. Na zijn slippertje had Fornaroli zich teruggevochten naar de tweede plaats, waarna hij met Mansell als buffer op rozen leek te zitten. Maar Minì gooide in de laatste ronden er nog één keer alles tegenaan. Drie ronden voor het einde moest Mansell eraan geloven, in de voorlaatste ronde stak hij ook aan zijn rivaal voorbij. Daarna greep ook Mansell zijn kans. Met Minì op de tweede plaats en Fornaroli op vier bedroeg het verschil zes punten: precies genoeg voor Minì om zijn achterstand van vijf punten te overbruggen. Maar Fornaroli wist alsnog een inhaalactie op Mansell te produceren op de plek waarvan velen zeggen dat het daar niet kan: bij het aanremmen voor de Parabolica, of de Curva Alboreto zoals hij tegenwoordig officieel heet. Op die manier werd het kampioenschap in de laatste bocht beslist.



Daarachter reed Dunne de race uit als vijfde, nadat zijn banden helemaal op waren, gevolgd door Martinius Stenshorne (Hitech), Tramnitz, Noel León (VAR) en Laurens van Hoepen, die een briljante inhaalrace bekroonde met een negende plaats. Zo maakte de Nederlander toch nog iets goed van zijn weekend, dat zo slecht was begonnen door de aanrijding (buiten zijn schuld) in die absurd verlopen kwalificatiesessie.



Zo veroverde Fornaroli alsnog de titel, maar wel zonder de overwinningen die daar voor het mooie toch eigenlijk wel bij horen. Het kampioenschap van de Trident-coureur besloot wat dat betreft een spannend seizoen, maar geen seizoen waarin zich kandidaten voor de Formule 1 aandienden. Van Alpine-junior Gabriele Minì had men in de lagere klassen zeker die verwachting, maar de Italiaan was te wisselvallig om de titel op te eisen die hij op talent wel had verdiend. Het is afwachten hoe Fornaroli, Minì en wellicht ook Van Hoepen het volgend jaar gaan doen in de Formule 2.



UPDATE: Gabriele Minì werd zo’n zeven uur na afloop van de hoofdrace gediskwalificeerd wegens een illegale bandenspanning. Zo verloor hij zijn tweede plaats in de race, maar net niet de tweede plaats in het kampioenschap.

FIA F3, Monza, 31-augustus-1 september 2024

Race 1
1. Tim Tramnitz - MP Motorsport - 17 ronden, 33'52"339
2. Santiago Ramos - Trident - 0"911
3. Alex Dunne - MP Motorsport - 1"375
4. Dino Beganovic - Prema - 1"937
5. Sami Meguetounif - Trident - 4"050
6. Luke Browning - Hitech - 4"126
7. Mari Boya - Campos - 4"360
8. Leonardo Fornaroli - Trident - 4"843
9. Gabriele Minì - Prema - 5"108
10. Martinius Stenshorne - Hitech - 5"593
11. Sebastian Montoya - Campos - 5"779 ***
12. Arvid Lindblad - Prema - 5"927
13. Laurens van Hoepen - ART - 6"595
14. Matias Zagazeta - Jenzer - 6"773
15. Joseph Loake - Rodin - 6"812
16. Sophia Flörsch - Van Amersfoort - 6"852
17. Noah Strømsted - Campos - 6"995
18. Kacper Sztuka - MP Motorsport - 8"668
19. Nikola Tsolov - ART - 11"030
20. Cian Shields - Hitech - 12"389 ***
21. Tasanapol Inthrapuvasak - AIX - 17"500 **
22. Christian Mansell - ART - 13"075
23. Tommy Smith - Van Amersfoort - 18"511 **
24. Charlie Wurz - Jenzer - 1 ronde
25. Callum Voisin - Rodin - 1 ronde

** 10" tijdstraf

Uitgevallen
Joshua Dufek
Max Esterson
Piotr Wisnicki
Nikita Bedrin
Noel León

Race 2
1. Sami Meguetounif - Trident - 22 ronden, 39'58"179
2. Leonardo Fornaroli - Trident - 4"587
3. Christian Mansell - ART - 5"522
4. Alex Dunne - MP Motorsport - 6"862
5. Martinius Stenshorne - Hitech - 10"650
6. Tim Tramnitz - MP Motorsport - 12"889
7. Noel León - Van Amersfoort - 14"664
8. Laurens van Hoepen - ART - 15"429
9. Dino Beganovic - Prema - 17"071
10. Joshua Dufek - AIX - 18"796
11. Tasanapol Inthrapuvasak - AIX - 21"060
12. Kacper Sztuka - MP Motorsport - 22"874
13. Nikita Bedrin - AIX - 23"472
14. Charlie Wurz - Jenzer - 23"591
15. Tommy Smith - Van Amersfoort - 23"657
16. Arvid Lindblad - Prema - 25"794
17. Nikola Tsolov - ART - 26"469
18. Santiago Ramos - Trident - 26"913
19. Joseph Loake - Rodin - 27"597
20. Luke Browning - Hitech - 31"505 **
21. Sebastian Montoya - Campos - 1'38"106

** 10" tijdstraf

Gediskwalificeerd
Gabriele Minì

Uitgevallen
Callum Voisin
Noah Stromsted
Max Esterson
Mari Boya
Piotr Wisnicki
Cian Shields
Sophia Floersch
Matias Zagazeta

Eindstand kampioenschap
1.Fornaroli 153; 2.Minì 130; 3.Browning 128; 4.Lindblad 113; 5.Mansell 112; 6.Beganovic 109; 7.Goethe 94; 8.Meguetounif 84; 9.Tramnitz 81; 10.León 79; 11.Tsolov 75; 12.Voisin 67; 13.Van Hoepen 58; 14.Dunne 50; 15.Boya 45; 16.Ramos 44; 17.Montoya 40; 18.Stenshorne 38; 19.Bedrin 25; 20.Smth 12; 21.Esterson 11; 22.Wurz, Wisnicki 10; 24.Inthrapuvasak 9; 25.Zagazeta, Loake 8; 27.Sztuka 6; 28.Dufek 1.