60.000 fans genieten van de Masters. Jonathan Cochet wint Formule 3
Wat nu?
Eigenlijk was het een beetje sneu voor de winnaar van de Marlboro Masters of Formula 3. De Fransman Jonathan Cochet stond, samen met nummer twee Ben Collins en nummer drie Tomas Scheckter, op het podium. De volksliederen waren net gespeeld en de speaker jutte het publiek op om de drie helden van de Formule 3 nog eens extra hard toe te juichen. Op dat moment zwol het applaus inderdaad aan, maar het was niet voor Cochet en zijn companen. Het publiek ving een glimp op van Michael Schumacher, die snel in een Mitsubishi Pajero stapte voor een verkenningsrondje op het circuit van Zandvoort.
Het was een kort genoegen, maar het publiek had de smaak te pakken. Toen de Duitser krap een half uur later in zijn Ferrari - bouwjaar 1999, in verband met de testregels van de FIA - stapte, ging Zandvoort weer op zijn kop. Dat de coureurs even ingevlogen werden en na hun demonstratie meteen weer in de helikopter stapten, was jammer, maar kon de pret niet drukken. Het enthousiasme was een dag eerder iets bescheidener geweest. Tijdens het eerste optreden van het Marlboro World Championship Team, met Rubens Barrichello, Tommi Mäkinen, Carlos Checa en Randy Mamola waren er zo’n 17.000 toeschouwers, die vooral de Braziliaan toejuichten. De kersverse winnaar van de Grand Prix van Duitsland genoot met volle teugen. "Eindelijk erkenning", zei hij voor de camera’s van de NOS. "Het vertrouwen van de fans was toch iets minder geworden de laatste tijd. Met deze overwinning heb ik ze hopelijk tevreden kunnen stellen." Dat zijn voorganger Eddie Irvine er maar liefst drie jaar over deed om zijn eerste zege voor Ferrari te boeken, vergat de Braziliaan gemakshalve. Maar de positie van Schumacher heeft hij nog lang niet en dat zal voorlopig nog wel even zo blijven. Weliswaar staat Barrichello er niet slecht voor in de puntentelling, maar de nummer twee van Ferrari is en blijft nummer twee. Zolang Schumacher geen been breekt, althans. Wat dat betreft was het veelzeggend dat een andere cameraploeg op zaterdag de eveneens rond de pitbox van Ferrari rondhangende Mäkinen stond te filmen, in de veronderstelling dat ze de Braziliaan voor hun lens hadden. De twee coureurs lijken wel iets op elkaar, maar dit was wel heel pijnlijk. De demonstraties - op zondag verscheen ook nog de Belgische rallyrijder Freddy Loix ten tonele - waren weer voor een groot deel verantwoordelijk voor het succes van de Masters.
De Formule 3-race is eigenlijk alleen spannend als je hem van heel nabij volgt en ook de kwalificaties niet mist. Verder is het veld na de eerste bocht al zo’n beetje uitgekristalliseerd, doordat het voor de Formule 3’s buitengewoon moeilijk is om in te halen. Het ontbreken van een paar lange stukken en nog een paar langzame bochten deden de race geen goed. Geen kwaad woord over de coureurs, want die lieten zich van hun beste kant zien en waren maar hoogst zelden op een foutje te betrappen.
De demo’s zorgden dus voor een welkome afwisseling. De burn-outs, rondo’s en donuts waren niet van de lucht, de een na de andere topper zette zijn handtekening op het asfalt voor de hoofdtribune. Het publiek genoot met volle teugen. De 43.000 toeschouwers op zondag kregen zonder meer waar voor hun vijfendertig gulden (het was immers voor het eerst dat er een toegangsprijs werd gevraagd). Rest de vraag wat Marlboro volgend jaar zal bieden. De demo’s zijn zo langzamerhand een onmisbare traditie geworden. Nu de beste van allemaal is geweest, gesecondeerd door vijf andere supertalenten, kan de hoofdsponsor zichzelf eigenlijk nauwelijks meer overtreffen. Wie zouden ze volgend jaar nog kunnen brengen? Ons bekruipt het angstige gevoel dat Marlboro hierna wel eens zou kunnen gaan afbouwen. Zet alles maar eens op een rijtje: sigarettenreclame wordt met ingang van 2006 verboden, de eerste toegangskaartjes zijn verkocht, Marlboro kan niet veel beter dan ze dit jaar hebben laten zien. Ach, ach. Gelukkig hebben we het Circuit Park Zandvoort zelf nog. Dat heeft met de aanleg van het nieuwe circuit eigenlijk al een klein wonder verricht dat niemand meer verwachtte. Wellicht hebben directeur Hans Ernst en zijn mensen nog wel meer aardigs voor ons in petto.
