In Memoriam Alberto Colombo
Vanuit Italië ontvingen wij het droeve bericht dat voormalig F2-teameigenaar coureur Alberto Colombo vandaag op 77-jarige leeftijd is overleden. Begin tachtiger jaren drukte Colombo zijn stempel als teameigenaar/coureur op de toenmalige Formule 2 met het team van San Remo Racing. Eigenlijk begon Alberto op vrij late leeftijd in de racerij.
Hockenheim 1979. Eén van mijn eerste kennismakingen met Alberto Colombo die mij doordringend aankijkt. Zijn San Remo Team zou nog vele malen mijn pad kruisen.
Tekst en Foto’s: Willem J. Staat
In memoriam Alberto Colombo
Door het winnen van het Italiaanse F3 kampioenschap brak Alberto Colombo in 1974 werkelijk door in de racerij. Voor het Scuderia del Lario Team kwam hij dat jaar zowel met een March 743 als een GRD 373 uit. Bij zijn debuut op Estoril eindigde hij met een March BMW 752 als zevende maar was gedurende dat seizoen slechts een middenmotor. Met een AFMP Euroracing March 772 voelde Colombo zich als 34-jarige als een vis in het water eindigde als achtste in de eindstand van het kampioenschap. Alberto behaalde evenveel punten als de Braziliaan Ingo Hoffmann die als zevende werd geklasseerd. Voor de Italiaanse F2 wedstrijden werd destijds nog een apart klassement gemaakt. Daarin stond Colombo als tweede achter Ricardo Patrese genoteerd. In 1978 en 1979 eindigde Italiaan resp. als 10e met een San Remo March BMW 782 die eigenlijk nog steeds competitief genoeg was voor het middenveld.
Zandvoort 1979 Alberto Colombo met zijn March 782 met 792 neus op weg naar een vierde plek en miste nipt het podium.
De March 782 werd halverwege het seizoen 1980 door een gloednieuwe Toleman TG280 vervangen waarmee hij het seizoen op Hockenheim met een vijfde plek afsloot. Met de March 782 werd Colombo na het tragische ongeval van Markus Höttinger op de Hockenheimring als derde geklasseerd. In de daaropvolgende jaren kregen vele Italiaanse rijders een kans bij het team van San Remo Racing.
In 1978 kreeg Alberto een onverwachte kans om zich tijdens de Belgische Grand Prix voor het team van ATS te kwalificeren nadat de Fransman Jean Pierre Jarier het team de rug had toegekeerd. Het was een onvoorbereide kansloze exercitie. Voor zowel de Spaanse als de Italiaanse GP wist Colombo zich eveneens niet te kwalificeren. Met een Merzario A1 chassis was hij eigenlijk meer dan kansloos. In zijn laatste F2 seizoen behaalde Alberto op Monza nog een uitstekende tweede plek met de Toleman TG 280 Hart.
Misschien niet de beste foto van uw redacteur maar Alberto Colombo mist de F1 kwalificatie nipt op Zolder.
In navolging van Arturo Merzario probeerde Colombo zich ook in de F1 als constructeur te wagen. Het z.g. Riviera project dat echter nooit van de grond kwam. Wel hadden Colombo en ingenieur Giorgio Valentini die bij Alfa Romeo Autodelta vandaan kwam het idee om specifieke onderdelen aan diverse F1 teams te verkopen. Wat er met het Riviera chassis gebeurd is blijft verder onduidelijk. In 1988 maakte Colombo nog eenmaal een comeback in de racerij als coureur en reed een geheel seizoen in de Italiaanse Porsche 944 Turbo Cup.
Zandvoort 1980 met de Toleman TG 280 Hart komend uit de Tarzanbocht.
Onder toezicht van Alberto waren de F2 Tolemans en Marches meer dan perfect geprepareerd. De auto’s beschikten vaak over meer capaciteiten dan sommige van hun berijders. Tevens had Alberto gedurende lange tijd een Nederlandse vriendin die mede voor de organisatie van het team verantwoordelijk was. Eén van de allerlaatste selfmade men met een grijze karakteristieke krullenkop die jarenlang met een groot hart voor de sport leefde. Alberto Colombo werd 77 jaar.
Beeld uit lang vervlogen tijden. Alberto krijgt steun van de Toleman technici bij één van de eerste kennismakingen met de Toleman.
Hockenheim 1979. Eén van mijn eerste kennismakingen met Alberto Colombo die mij doordringend aankijkt. Zijn San Remo Team zou nog vele malen mijn pad kruisen.
Tekst en Foto’s: Willem J. Staat
In memoriam Alberto Colombo
Door het winnen van het Italiaanse F3 kampioenschap brak Alberto Colombo in 1974 werkelijk door in de racerij. Voor het Scuderia del Lario Team kwam hij dat jaar zowel met een March 743 als een GRD 373 uit. Bij zijn debuut op Estoril eindigde hij met een March BMW 752 als zevende maar was gedurende dat seizoen slechts een middenmotor. Met een AFMP Euroracing March 772 voelde Colombo zich als 34-jarige als een vis in het water eindigde als achtste in de eindstand van het kampioenschap. Alberto behaalde evenveel punten als de Braziliaan Ingo Hoffmann die als zevende werd geklasseerd. Voor de Italiaanse F2 wedstrijden werd destijds nog een apart klassement gemaakt. Daarin stond Colombo als tweede achter Ricardo Patrese genoteerd. In 1978 en 1979 eindigde Italiaan resp. als 10e met een San Remo March BMW 782 die eigenlijk nog steeds competitief genoeg was voor het middenveld.
Zandvoort 1979 Alberto Colombo met zijn March 782 met 792 neus op weg naar een vierde plek en miste nipt het podium.
De March 782 werd halverwege het seizoen 1980 door een gloednieuwe Toleman TG280 vervangen waarmee hij het seizoen op Hockenheim met een vijfde plek afsloot. Met de March 782 werd Colombo na het tragische ongeval van Markus Höttinger op de Hockenheimring als derde geklasseerd. In de daaropvolgende jaren kregen vele Italiaanse rijders een kans bij het team van San Remo Racing.
In 1978 kreeg Alberto een onverwachte kans om zich tijdens de Belgische Grand Prix voor het team van ATS te kwalificeren nadat de Fransman Jean Pierre Jarier het team de rug had toegekeerd. Het was een onvoorbereide kansloze exercitie. Voor zowel de Spaanse als de Italiaanse GP wist Colombo zich eveneens niet te kwalificeren. Met een Merzario A1 chassis was hij eigenlijk meer dan kansloos. In zijn laatste F2 seizoen behaalde Alberto op Monza nog een uitstekende tweede plek met de Toleman TG 280 Hart.
Misschien niet de beste foto van uw redacteur maar Alberto Colombo mist de F1 kwalificatie nipt op Zolder.
In navolging van Arturo Merzario probeerde Colombo zich ook in de F1 als constructeur te wagen. Het z.g. Riviera project dat echter nooit van de grond kwam. Wel hadden Colombo en ingenieur Giorgio Valentini die bij Alfa Romeo Autodelta vandaan kwam het idee om specifieke onderdelen aan diverse F1 teams te verkopen. Wat er met het Riviera chassis gebeurd is blijft verder onduidelijk. In 1988 maakte Colombo nog eenmaal een comeback in de racerij als coureur en reed een geheel seizoen in de Italiaanse Porsche 944 Turbo Cup.
Zandvoort 1980 met de Toleman TG 280 Hart komend uit de Tarzanbocht.
Onder toezicht van Alberto waren de F2 Tolemans en Marches meer dan perfect geprepareerd. De auto’s beschikten vaak over meer capaciteiten dan sommige van hun berijders. Tevens had Alberto gedurende lange tijd een Nederlandse vriendin die mede voor de organisatie van het team verantwoordelijk was. Eén van de allerlaatste selfmade men met een grijze karakteristieke krullenkop die jarenlang met een groot hart voor de sport leefde. Alberto Colombo werd 77 jaar.
Beeld uit lang vervlogen tijden. Alberto krijgt steun van de Toleman technici bij één van de eerste kennismakingen met de Toleman.