Indycar: Rinus van Kalmthout geniet van zijn droomleven in Amerika

Rinus 'VeeKay' van Kalmthout is na zijn derde seizoen in de NTT IndyCar Series even voor een weekje over uit Amerika en dat is voor Autosport.nl een mooie aanleiding voor een interview. "Zondag vlieg ik met mijn vriendin Carmen weer terug en dan vieren we Kerst thuis in Florida. Daar is het een stuk warmer dan hier gelukkig al tref ik het wel hier nu met typisch Hollands winterweer," zegt Rinus met een glimlach.

Tekst: Marco Antheunisse
Foto's: Rinus VeeKay PR

Je woont inmiddels alweer enige tijd in Amerika. Voel je je daar al helemaal thuis?
Absoluut, ik heb daar mijn draai helemaal gevonden. Mijn vriendin en ik hebben sinds kort een heerlijk huis in Florida. Een perfecte plek om te wonen, fijn klimaat, heel gemoedelijk en alles is goed bereikbaar, veel zelfs lopend.



Je woonde eerst in Indianapolis, dat lijkt ideaal gezien je daar meerdere races rijdt. Is Florida toch gunstiger?
We wonen 20 minuten van luchthaven Fort Lauderdale en reizen gaat in Amerika veel gemakkelijker. Binnenlandse vluchten zijn hier net busreizen, super makkelijk. Vijf minuten voor we gaan boarden kom ik aan en we vertrekken zo'n 20 minuten later al. In Indianapolis zaten we toch overal verder vanaf, ook van het vliegveld. Daarnaast is het in de winter erg koud in Indianapolis en dat is juist de tijd dat ik veel thuis ben. Dan is het klimaat in Florida toch wel prettig, ook omdat ik graag buiten sport.


Rinus met naast hem vriendin Carmen en rechts zus Michelle

Klopt het dat je in downtown Indianapolis een eigen straatnaam hebt gekregen?
Dat klopt, maar alleen in de Month of May rondom de Grand Prix en de Indy 500. Ik heb een hele mooie straat gekregen en het is wel heel cool om dan het straatnaambord te zien hangen. Maar alle Indycar-coureurs hebben een eigen straatnaam hoor, niet alleen ik.



Je bent pas 22, nog steeds één van de jongsten in de NTT IndyCar Series met toch al een mooie staat van dienst met zelfs een overwinning, meerdere pole positions en podiums. Hoe kijken de andere coureurs tegen je aan?
Gewoon als één van de rijders. We gaan allemaal goed met elkaar om al ben je met de ene coureur closer dan de ander. We hebben allemaal respect voor elkaar, weten dat we op elkaar moeten vertrouwen als we naast elkaar met 360 km per uur door een bocht gaan. Ze weten van mij inmiddels dat ik aanvallend rijd en niet zomaar opzij ga, dat ze voor hun positie moeten knokken. Maar daar hebben ze respect voor omdat ze ook weten dat ik geen enorme risico's neem!



Simon Pagenaud was al voor je in Indycar kwam wel gecharmeerd van jou. Nu ben je zijn concurrent en je eindigt regelmatig voor hem. Hoe is de band nu?
Simon heeft mij gescout toen ik nog aan het karten was. Nu is het anders en ben ik zijn concurrent inderdaad. We gaan leuk met elkaar om, maar ook niet als echte vrienden.



Gaan jullie als coureurs veel met elkaar om, of spreek je elkaar niet veel?
Niet heel veel, eigenlijk voornamelijk bij persmomenten en bij de handtekeningensessies. Dat is altijd erg druk, maar ook heel fijn om fans te ontmoeten en een praatje te maken. Ik vind dat zelf erg leuk om te doen en dan lachen we ook wel veel samen met de andere rijders. De meeste rijders gaan erg goed met elkaar om, ik weet alleen dat Romain Grosjean en Graham Rahal elkaar sinds de race op Barber Motorsports Park niet meer zo aardig vinden", zegt Rinus met een knipoog.



Je sport ongetwijfeld veel om in conditie te blijven. Welke spieren hebben de meeste training nodig?
Ik train tussen de races door zes dagen per week, soms zelfs tweemaal per dag. In de week voor een race train ik alleen maandag, dinsdag en woensdag, de andere dagen ben ik te druk. Alle spieren vanaf mijn navel tot aan mijn nek moet ik trainen, want het rijden in een IndyCar is fysiek erg zwaar. We hebben geen stuurbekrachtiging en vrij lange races dus het is hard werken en dan moeten al je spieren optimaal getraind zijn om dat de hele race vol te houden.



Kun je omschrijven hoe de periodes tussen de races door er voor jou uitzien?
Als er genoeg tijd tussen zit ga ik naar huis. En ik ga zeer regelmatig naar Charlotte in North Carolina om te oefenen op de simulator van Chevrolet. We hebben daar een professionele SIM-racer staan en voor een race is het fijn om daar het circuit alvast te trainen. Natuurlijk blijft het anders om echt te racen, maar het helpt zeker bij een goede voorbereiding.

Wat vind je het vervelendste onderdeel van coureur zijn?
Ik vind eigenlijk alles aan mijn leven als IndyCar-coureur geweldig, maar als ik dan toch iets moet zeggen is dat het reizen. Op zich is het prima en ik vermaak me wel, maar zeker wanneer we drie weekenden achter elkaar racen, zoals komend jaar in juli bijvoorbeeld naar Mid-Ohio, Toronto en Iowa, dan is dat wel heel vermoeiend en ben ik blij als ik weer even naar huis kan.



Je bent erg loyaal aan Ed Carpenter. Zit dat echt in jou, of is dat ook tactisch?
Dat is echt hoe ik ben ja. Ik ben ontzettend blij met de kans die ik bij Ed Carpenter gekregen heb. Er is interesse van andere teams, maar iedereen bij ECR zet zich volledig voor mij in en ik heb het hier ontzettend naar mijn zin. Komend seizoen gaan we er samen zeker voor zorgen dat we onszelf weer in de kijker rijden!



Wat is je doelstelling voor 2024, wanneer ben je tevreden?
Natuurlijk is het hoogste podium prachtig om mee te maken. We werken er hard aan om meer constant te worden, zodat we niet de ene race vooraan rijden en de race erna in het achterveld omdat de auto niet top is. Mijn team weet dat ik met een goede auto om de podiumplaatsen kan strijden, maar we hadden niet op alle circuits de juiste afstelling om aan te kunnen vallen. Ik heb in IndyCar nog een hele carrière voor me en ben al de jongste coureur ooit die in de Indy 500 twee keer vanaf de voorste rij mocht starten. Er zijn nog heel veel mooie dingen die ik hoop mee te maken, met als ultieme wens natuurlijk de Indy 500 winnen. Laten we komend seizoen maar beginnen met constant worden, dan komt de rest vanzelf.