Retro: Werner en Cantillon verdelen F1-buit op Algarve, Hartley en d’Aubreby zijn de nieuwe kampioenen

Marco Werner (Lotus 87B) en Mike Cantillon (Williams FW07C) hebben op de Autódromo Internacional do Algarve de laatste zeges laten noteren in de Masters Racing Legends, het Europese kampioenschap voor F1-auto's van 1966-'85. In beide races streden de Duitser en de Ier tot de laatste ronde, tot groot vermaak van het publiek. Hun rivaal Steve Hartley (McLaren MP4/1), die hen één keer op het podium vergezelde, was op Spa al kampioen geworden. Patrick d'Aubréby (March 761) trok intussen met twee zeges het pre-78-kampioenschap naar zich toe.

Tekst: Mattijs Diepraam
Foto's: Carlo Senten

Vier grote historische kampioenschappen kwamen op het Algarve Classic Festival afscheid nemen van hun seizoen. Niet alleen Masters Historic Racing kwam er met zijn vijf grids aan de bak, ook de Historic Grand Prix Car Association, de Formula Junior Historic Racing Association en de GT & Sports Car Cup sloten er hun jaar af.
 

Het F1-veld was in Portimão weer niet verbijsterend groot, zoals we dit jaar gewend zijn geraakt, maar de kwaliteit én de spanning waren hoog. Op zaterdag leidde Werner bijna de hele race totdat hij last begon te krijgen van vibraties en onderstuur, waarna Cantillon hem aan het slot verschalkte. Maar de Ier had één keer te veel de track limits overschreden en kreeg een tijdstraf van vijf seconden. Omdat Werner 2,6 seconden achter hem finishte, ging de overwinning naar hem. Op zondag leidde Cantillon juist, terwijl Werner hem opjoeg. Eén keer maakte de Ier een foutje, zodat Werner de leiding kon overnomen. Maar het duurde niet lang: al in de volgende ronde lag Cantillon weer aan kop, om daarna uit te lopen terwijl Werners Lotus dezelfde gebreken als de vorige dag begon te vertonen.
 

Steve Hartley was op Spa al kampioen geworden bij de auto's vanaf 1979, maar de pre-78-titel was nog te vergeven. Patrick d'Aubreby en Jonathan Holtzman (Tyrrell P34) begonnen het weekend met een gelijk puntenaantal, dus het werd een rechtstreekse tweestrijd tussen de Fransman en de Amerikaan. D'Aubreby – in de March die ooit van Michael Bleekemolen was – versloeg Holtzman (die zijn debuut maakte op de baan) twee keer en werd daarmee de nieuwe kampioen.
 

Michael Gans zegevierde intussen twee maal in de HGPCA-races voor GP-auto's tot 1966. Zijn Cooper T79 bleef de concurrentie uiteindelijk eenvoudig voor, al had hij het de tweede dag moeilijk met de Cooper T53 van Rüdi Friedrichs. In de klasse voor auto's met de motor voorin ging John Spiers in zijn Maserati 250F twee keer met de zege aan de haal. Spiers betreurde de afwezigheid van strijd, want zijn naaste rivaal – Richard Wilson in een Ferrari 246 Dino – had het hele weekend problemen.
 

Het grootste vermaak werd ongetwijfeld geleverd in de gecombineerde race voor Formule Juniors en Formule 3's uit het 1000cc-tijdperk. Slipstreamen was aan de orde van de dag, al wist de F3 van Jeremy Timms (Chevron B15) zich daar grotendeels aan te ontrekken. Zijn grootste tegenstand kwam van de Junior van Alex Ames (Brabham BT6), maar die moest zeker in de eerste race op een gegeven moment meer in zijn spiegels kijken, waar vele andere F3's en FJ's het op hem hadden gemunt. Toch wist Ames twee keer de tweede plek te behouden.
 

In beide sportscar-kampioenschappen van de Masters waren de titels ook nog niet beslist. Bij de Masters Sports Car Legends ging het tussen Tom Bradshaw (Chevron B19) en Andy Willis (Lola T212), beiden in dezelfde klasse actief en met maar twee punten verschil voordat ze aan de laatste race begonnen. Bradshaw was de favoriet, zeker na twee overwinningen op rij in de voorgaande races, maar zijn Chevron bleek onbetrouwbaar en hij moest al snel de strijd staken. Willis reed vervolgens uiterst voorzichtig naar een vijfde plaats algemeen en een tweede plaats in zijn klasse, genoeg voor de titel. De zege ging naar gelegenheidsduo Julian Thomas/Andy Wolfe, die de Lola T70 Mk3B van Jason Wright hadden geleend. Thomas kwam daarmee op gelijke hoogte met Bradshaw.
 

Bij de Masters Endurance Legends moesten we niet naar de kop van het veld kijken voor de algemene titel. Terwijl Kriton Lendoudis (Peugeot 908) en Christian Gläsel (die zijn Pescarolo-Judd 01 debuteerde) de overwinningen verdeelden, zou de klassestrijd in de LMP3-klasse beslissend zijn: Masters-baas Ron Maydon (met verschillende teamgenoot) en het duo Stephan Joebstl/Andy Willis hadden in hun klasse meer punten gescoord dan de besten in alle overige klassen, dus hun rechtstreekse tweestrijd zou beslissend zijn. Maydon (deze keer met Craig Davies) versloeg het Oostenrijks-Britse duo twee keer en kwam daardoor op gelijke hoogte te staan. Zou het aantal overwinningen dan doorslaggevend zijn? Nee, zo stond het niet in de reglementen. In plaats daarvan zou de leeftijd van de auto de beslissing brengen. Maar aangezien beide equipes elkaar bestreden in identieke Ligier JSP3's, zat ook daar het verschil niet in. Het resultaat was dat er drie coureurs tot kampioen werden uitgeroepen.
 

Het GT-hoogtepunt van het weekend kwam van de GT & Sports Car Cup, een Brits nationaal kampioenschap dat altijd één keer jaar in Portugal zijn eindejaarsfeestje viert met een tweeuursrace. Zo ook dit jaar. Andrew Haddon en Andy Wolfe gingen er in de Elan van Haddon met de zege vandoor, terwijl Xavier & Olivier Galant in hun Shelby Cobra Daytona Coupé in de laatste ronde de tweede plaats cadeau kregen: de Cooper Monaco T49 van hun rivalen Justin & Ben Maeers/Charlie Martin kwam stil te staan zonder benzine... In de GT2-klasse had de overwinning een 'Nederlands' tintje: NKHTGT-deelnemer Mark Hope reed in zijn MGB met hulp van Jason Minshaw naar de winst.
 

Veel auto's uit het GTSCC-veld kozen ervoor om ook deel te nemen aan de Masters Gentlemen Drivers-race van 90 minuten. Ook hierin trok Haddon (nu solo) aan het langste eind. Zijn kleine Elan was de TVR Griffith van John Spiers/Nigel Greensall te snel af. Greensall had weliswaar een fenomenale pole-tijd gereden, maar de TVR kreeg tijdens de race met oververhitting te maken, zodat Spiers in zijn stint zijn tempo in toom moest houden. Met een vierde plaats (en derde in de CLP-klasse) legde Robin Ward in de Ginetta G4R van Ron Maydon beslag op de titel.
 

Ook de titel in de Masters Pre-66 Touring Cars was nog te vergeven. De leiders in het kampioenschap – Sam Tordoff (Ford Falcon) en Richard Dutton (Lotus Cortina) – waren niet aanwezig in Portugal, maar Julian Thomas wel. Met een overwinning kon hij nog over beiden heen springen. Die kans was groot, want hij was voor de gelegenheid ingestapt in de Cortina van Andy Wolfe. Maar al vroeg in de wedstrijd viel die ten prooi aan problemen met de bobine. Zo kon Kyle Tilley, die zijn nieuwe Cortina debuteerde, met de overwinning strijken, terwijl Tordoff kampioen werd zonder een meter te rijden.