Div: Jarno Opmeer: “Ik wist dat ik voor het kampioenschap kon gaan”

Gisteravond sleepte Jarno Opmeer voor Alfa Romeo de titel in de F1 Esports Pro Series in de wacht – een geweldige opsteker voor de simracer die ooit vooraan meereed in de 'echte' Formule 4 en Formule Renault. AUTOSPORT.NL sprak met de kersverse wereldkampioen over zijn succesvolle seizoen.

Tekst: Mattijs Diepraam
Foto's: archief Jarno Opmeer

Opmeer veroverde de titel na een seizoen van 12 races op circuits van Spa tot Zandvoort en van Shanghai tot Hanoi. De F1 Esports Pro Series begon deze zomer, na een lente waarin F1-simracen opeens volop in de belangstelling stond vanwege het F1 Virtual Grand Prix-circus. Daarin reden ook echte F1-coureurs mee, zoals Charles Leclerc, Lando Norris en George Russell (de latere kampioen). De sim-professionals, onder wie Opmeer, deden intussen mee aan het #NotTheGP-spektakel van Veloce Esports, waarna F1 Virtual Grand Prix ook Pro Exhibition-wedstrijden ging organiseren voor de profs.

"Ja, in het voorjaar was er ineens heel veel animo, omdat er natuurlijk geen echte races waren", blikt Opmeer terug. "Dat is heel goed geweest voor Esports. Er is nu echt meer aandacht voor de sport." Toen de Alfa Romeo-coureur gisteren kampioen werd, regende het dan ook reacties, ook uit de 'echte' F1-wereld. "Ja, echt heel veel felicitaties, van Alfa Romeo natuurlijk, maar bijvoorbeeld ook van Antonio Giovinazzi."

Opmeer stapte deze zomer over van Renault naar Alfa Romeo. Wie hem gisteren zag racen, kon meteen zien dat dat een bewuste keuze was. Bij Renault reden de coureurs in een speciaal voor hen gecreëerde sim-omgeving, Opmeer zat gewoon in zijn eigen huis. "Ja, ik race gewoon vanuit huis. Vorig jaar heb ik de races nog in Engeland gedaan, maar ik wilde niet meer in Engeland wonen. Daarom heb ik ook voor Alfa Romeo getekend. Tot eind 2021, dus volgend jaar verdedig ik mijn titel. Dit is mijn fulltime-baan nu, ik heb echt geen tijd meer voor de echte autosport!"



Voorafgaand aan het seizoen schatte Opmeer zijn kansen al hoog in. "We wisten wel dat Red Bull ook heel sterk zou zijn. Dat bleek ook, want zij pakten het teamkampioenschap. Maar ik wist dat ik voor het kampioenschap kon gaan." Dat werd bevestigd na de eerste race op het circuit van Sakhir, waar Opmeer en zijn teamgenoot Dani Bereznay 1-2 finishten. "Ja, helemaal top natuurlijk, zeker vanwege onze startposities die niet ideaal waren. Ik startte als vijfde, Dani als derde. Ik werd de eerste die een race heeft gewonnen vanaf P5 of nog verder terug."

Opmeer eindigde daarna als derde op het stratencircuit in Hanoi. In de vierde ronde van het kampioenschap, op Zandvoort, finishte hij als tweede achter Red Bull-coureur Frederik Rasmussen, die zou uitgroeien tot zijn belangrijkste rivaal. De derde race (Shanghai) en de vijfde race (Montreal) schreef hij intussen glorieus op zijn naam. Hij kan moeilijk kiezen welke van de twee overwinningen zijn beste was. "China was geweldig, maar Canada was net zo'n goede race: met zeven ronden te gaan lag ik nog negende... Verder was Silverstone heel goed – tot ik schade reed."

Ook op Shanghai viel Opmeer op door zijn alternatieve strategie: lang doorrijden op hard en aan het eind vliegen op de zachtere compound. "Het was in China mijn plan om op de harde band te starten, dat vind ik gewoon fijner. Ik ben een van de weinigen die dat doen – en hoe meer het niet doen, des te beter! Je moet wel kunnen inhalen, want sommigen die 't proberen komen vast te zitten in verkeer. Maar mij lukt dat!"



Met drie overwinningen uit zes races kon Opmeer halverwege het seizoen achteroverleunen op een riante puntenvoorsprong. "Nou, achteroverleunen... In de kwalificatie kan dat echt niet! Alle auto's zijn gelijk en het ligt zo dicht op elkaar. Je kunt het onmogelijk rustig aan doen. In de races heb ik er wel voor gekozen om niet altijd elke strijd aan te gaan met rijders niet geen gevaar voor mijn voorsprong vormden. Dan was het beter om de punten te pakken."

Hoewel het minder zichtbaar is dan bij de echte Formule 1, is ook de virtuele F1 een teamsport, zo benadrukt Opmeer. "Je kunt goed samenwerken met je teamgenoot door elkaar in de race te helpen. Dani en ik hadden ook afspraken gemaakt voor de laatste race, mocht het nodig zijn dat hij punten kon pakken van Rasmussen. Daarnaast werken we met twee race-engineers, waarvan er eentje de derde rijder van het team is. Die houdt de pitstopdelta's bij, de andere kijkt naar de penalty's. Zij zijn voor mij extra belangrijk, omdat ik vaak voor de alternatieve strategie kies. Je wilt wel in schone lucht terug de baan op komen."

In de tweede seizoenshelft wist Freddy Rasmussen dankzij overwinningen op Spa en Suzuka toch nog op te stomen, maar Opmeer hield er vertrouwen in. "Ik wist dat Rasmussen heel goed zou zijn op Suzuka, maar ik wist ook dat Mexico mij heel goed ligt. Door mijn overwinning op Hermanos Rodriguez ging ik de laatste race op Interlagos met 16 punten voorsprong in. De kans was dus best groot dat ik het zou winnen, ook omdat Rasmussen het vorig jaar niet goed had gedaan op Interlagos."

En zo gebeurde het. "Ik deed de strategie die ik normaal zou doen, maar al vroeg in de race kreeg Rasmussen een penalty voor 'speeding in the pitlane'. Toen was het eigenlijk al duidelijk. Daarna heb ik het rustiger aan gedaan dan normaal en was aan het eind van de race de titel binnen."