Retro: Aanschuiven bij Randall Lawson

Op een doordeweekse morgen stap ik de winkel van Randall Lawson binnen. Hoewel, winkel, HQ is misschien een betere benaming. Nee, bedevaartsoord, verbetert er iemand. Whatever. Randall staat aan de uitpaktafel als een klein kind dozen met 'cadeautjes' te openen. Telkens weer verbaas ik mij over de manier waarop de modelauto zich heeft ontwikkeld. Van de Matchbox-autootjes in kartonnen doosjes met een zekere gelijkenis aan het echte model naar de modellen van nu waarbij je wel eens denkt: was ik maar geen 1.88m lang, maar mijzelf op schaal 1:18...

Tekst en foto's: Erik van der Schaaff

De koffie komt – hoe kan het ook anders – in een racemok. Hij vertelt dat hij auto's racet sinds 2000. "Naast het bedrijf zocht ik een stuk spanning, of juist ontspanning. Ik heb heel lang geleden gekart. Gewoon voor de lol. Ik stapte in de Volvo 360 Cup in. Het zal het tweede jaar van de cup zijn geweest. In het eerste jaar stonden er soms zes of zeven 360's aan de start en maakte de groep deel uit van de Tourklasse van de Zomer Avond Competitie. In 2001 hadden we een eigen startveld met al meer dan 20 auto's. Tja, daarna is het geëxplodeerd. Startvelden met 35 of 40 van die hokken waren geen uitzondering."



"De eerste jaren was er veel rivaliteit en waren we aan elkaar gewaagd. Soms 15 tot 20 auto's binnen één seconde tijdens een quali, met rondetijden tegen de 2:17. Je moest vooral geen fouten maken, clean rijden. Er kwamen trouwens grote namen uit voort, Mathijs Bakker, Peter Popeijus, Jeroen de Jong en de te vroeg overleden Ard Keff. De eerste jaren waren leuk, close racen en veel vriendschappen, maar ook boosheid. Ard heeft mij na een akkefietje twee jaar niet aangekeken. Dat hebben we later bijgelegd. Op een gegeven moment vroeg Huub Vermeulen mij of ik cupcoördinator wilde worden. Mijn streven was om de groep gezellig en leuk te houden en er geen WK van te maken. Het liep echter anders. Na een race op Assen lieten we alle auto's in parc fermé zetten. De controles en tests wezen heel grote verschillen uit. Welke? Dat laten we in de boeken."



Ergens begon je met andere auto's te strijden, vrijwel allemaal Frans van origine.
"Klopt, in 2005 kocht ik een race-Alpine A310. De Duitse verkoper beloofde een raceklare auto. Dat bleek een heel ander verhaal. Met veel tijd en een paar echte vrienden hebben we de auto gestript en geheel opgebouwd. In 2006 zette ik de auto in de spotlights met een echte teampresentatie bij mijn winkel, toen nog in Haarlem. 'Ons streven is het om de Porsches in mijn klasse te verslaan.' Renault Alpine wilde eind jaren zeventig een briljante sportwagen op de weg zetten maar er zeker niet mee gaan racen. Het was een lange weg om te komen tot waar we nu zijn. Met een zekere regelmaat versla ik de Porsches in klasse. Trouwens, jij kent het YTCC, weet je dat wij de grootste raceklasse in Europa zijn zonder kampioenschap? We racen voor de lol. Win je een race, leuk. Word je achtste in jouw klasse? Ook super. Wij willen dat onze deelnemers met een smile in de auto zitten en dat stralen we uit. Als een rijder het te hard probeert, spreek ik zo iemand toe. Het hoeft niet zo scherp. Denk om je hart en je auto, zeg ik dan wel eens. Als ik het gevoel heb dat hij harder kan, zeg ik dat ook. Of ik voer hem zó dronken dat hij de volgende dag als een kogel gaat!"



Trouwens Randall, ik zie je nu regelmatig in de rol van coördinator van de YTCC, samen met Ignatius de Bakker. Ben je meer een regelaar en organisator dan een racer geworden?
"Kijk, ik heb het een tijdje gecombineerd, de YTCC regelen en racen. Stel je voor, 120 rijders in de klasse op Hockenheim. Dat is heftig, allemaal kleine kinderen om je heen, duizend dingen te regelen ondanks een goed draaiboek en ervaring. En dan de knop omzetten om te racen, dat is iets dat ik kan. Helm op, handschoenen aan, torretje aanslingeren en ik ben 100% gefocust op racen. Hoewel, ik ben een keer door een monteur bij de wedstrijdleiding weggetrokken, want ik moest racen... Een andere keer, op Spa, ging mijn telefoon in mijn raceoverall toen ik met ruim 230 km/u op Eau Rouge afdenderde. In een reflex grijp ik naar het ding om mij twee seconden later af te vragen waar ik in vredesnaam mee bezig ben. Dat was geen goeie combi... Nu richt ik mij op het regelen. En als ik race, dan race ik. Dat hoeft dan niet per se, hoewel met pijn in het hart, bij het YTCC."



"Corona heeft een boel op zijn geweten. Als snel hadden Ig en ik door dat dit niet snel zou overwaaien. We cancelden alle races voor dit jaar. Ja, mijn telefoon stond roodgloeiend en mijn mailbox stond bol! Geen boosheid, maar juist met steunbetuigingen. Niemand vroeg inschrijfgeld terug. Mooi gebaar toch? Voor 2021 zijn we weer druk bezig. Naast de YTCC komt er een speciale BMW-only-klasse. In 2019 hadden we enkele races met tien BMW M1's en aanvragen van meer rijders met zulke auto's. Om binnen de YTCC een mooie mix van auto's te houden, hebben we die extra cup opgezet."



Ik kijk door zijn winkel en racewagenopslag, of is het een museum? Ik tel: drie Martini F3's, een GRAC Formule Renault, Martini Formule France, een Oost-Duitse Melkus SRG MT77 en de bekende bontgekleurde race-Alpine. "De rally-Alpine is net binnen en de Grac F3 is even uit logeren. Er gaan binnenkort twee auto's weg en misschien komt daar een hele bijzondere auto voor terug. Maar maak die koffie op en ga boven eens kijken of daar wat moois voor je bij staat." Daar is weer die andere Randall, de commercieel ingestelde handelsman. Nederlands grootste kleine-autohandelaar en organisator met passie.