Div: In Memoriam Tino Brambilla
Uit Italië kwam gisteravond het bericht dat oud-coureur Tino Brambilla op 86 jarige leeftijd is overleden. De oudste broer van Vittorio Brambilla die 19 jaar geleden overleed. De uit Monza afkomstige broers bouwden aanvankelijk in de motorsport een reputatie op, voordat ze naar de autosport overstapten.
De beker uit de GP van Rome 1968 voor F2. Zijn grootste succes.
Tekst Willem J. Staat
Foto's PR
In Memoriam Tino Brambilla
In zijn woonplaats Brianza overleed gisteren Tino Brambilla op 86-jarige leeftijd. Hij begon in 1953 met de motorsport en veroverde al in 1954 met een MV Agusta het Italiaanse 125cc kampioenschap. Als MV Agusta fabriekscoureur won hij het daaropvolgende jaar twee Italiaanse kampioenschappen in de 125 cc klasse. In 1961 werd hij met Bianchi Italiaans kampioen in de 500 cc klasse. De stap naar de vierwielers kon dan ook niet lang uitblijven en die volgde twee jaar later.
Eerst werd het de Formule Junior en vervolgens de Formule 3 waarmee hij in 1965 met een 1000cc Brabham Ford kampioen werd. De overstap naar de Formule 2 kon dan ook niet lang uitblijven. Als Ferrari fabriekscoureur zegevierde hij in 1968 in de GP van Rome op het circuit van Vallelunga waarin hij zijn teamgenoot Andrea de Adamich met een miniem verschil versloeg. Als beloning kreeg Tino voor de Italiaanse GP een Ferrari F1 zitje in 1969 aangeboden. Omdat Tino de auto niet competitief vond hield hij de eer aan zichzelf. Het betekende eigenlijk het einde van zijn autosport-carrière terwijl zijn broer Vittorio die in de sportscars en later in de F1 continueerde. Maar de passie voor het circuit van Monza bleef voor altijd in zijn leven.
Met de prachtige Ferrari F2 Dino op Zandvoort 1968.
Enkele jaren geleden verscheen er zelfs in Italië een boek over Tino Brambilla waarin de vriendschap met Frank Williams ter sprake kwam. Tussen Tino en Frank ontstond in de zestiger jaren een vriendschap die tot heden ten dage voortduurde en waarin de voormalige Ferrari F2-rijder de F1 teameigenaar Italiaans met een lokaal dialect aanleerde. Wegens gebrek aan financiën was Frank in de zestiger jaren vaak bij Tino te gast. Na de diverse F2 en F1 wedstrijden verkocht de berooide Williams samen met Tino gecrashte en oude reserve-onderdelen zodat de Brit zijn terugreis naar het eiland weer kon financieren. Achteraf gezien romantische tijden.
De afgelopen jaren zwierf Tino nog vaak op een oude gammele fiets door Monza en iedereen die het maar horen wilde al die prachtige race-anekdotes uit de vijftiger en zestiger jaren ophaalde, maar wel met een geheugen dat helaas steeds slechter werd. Tino en Vittorio zijn nu niet meer onder ons. Mannen die in de roaring sixties met weinig financiën voor de sport gingen en hun plek in de geschiedenis van de motorische sporten hebben achtergelaten. Misschien een wat mindere CV dan hun tijdgenoten maar het respect voor hun prestaties en doorzettingsvermogen blijft voor altijd.
GP van Rome 1968 toen de Formule 2 nog echt Formule 2 was toch?
We vonden nog een uitslag van de F2 GP van Rome 1968. Niet de minste geringste die Tino op zijn Day of Glory versloeg......
1 Tino Brambilla Scuderia Ferrari Ferrari 166 1h 43m 2.700s
2 Andrea de Adamich Scuderia Ferrari Ferrari 166 1h 43m 8.100s
3 Peter Gethin Frank Lythgoe Racing Brabham BT23C-Ford 1h 43m 10.400s
4 Jean-Pierre Beltoise Matra Sports Matra MS7-Ford 1h 43m 51.600s
5 Henri Pescarolo Matra Sports Matra MS7-Ford 1h 44m 5.000s
6 Derek Bell Scuderia Ferrari Ferrari 166 1h 44m 8.000s
7 Graham Hill Gold Leaf Team Lotus Lotus 48-Ford 1h 44m 16.100s
8 Alan Rollinson Merlyn Racing Merlyn 12-Ford
9 David Hobbs David Bridges Lola T100-Ford
10 Hubert Hahne BMW Lola T102-BMW
De beker uit de GP van Rome 1968 voor F2. Zijn grootste succes.
Tekst Willem J. Staat
Foto's PR
In Memoriam Tino Brambilla
In zijn woonplaats Brianza overleed gisteren Tino Brambilla op 86-jarige leeftijd. Hij begon in 1953 met de motorsport en veroverde al in 1954 met een MV Agusta het Italiaanse 125cc kampioenschap. Als MV Agusta fabriekscoureur won hij het daaropvolgende jaar twee Italiaanse kampioenschappen in de 125 cc klasse. In 1961 werd hij met Bianchi Italiaans kampioen in de 500 cc klasse. De stap naar de vierwielers kon dan ook niet lang uitblijven en die volgde twee jaar later.
Eerst werd het de Formule Junior en vervolgens de Formule 3 waarmee hij in 1965 met een 1000cc Brabham Ford kampioen werd. De overstap naar de Formule 2 kon dan ook niet lang uitblijven. Als Ferrari fabriekscoureur zegevierde hij in 1968 in de GP van Rome op het circuit van Vallelunga waarin hij zijn teamgenoot Andrea de Adamich met een miniem verschil versloeg. Als beloning kreeg Tino voor de Italiaanse GP een Ferrari F1 zitje in 1969 aangeboden. Omdat Tino de auto niet competitief vond hield hij de eer aan zichzelf. Het betekende eigenlijk het einde van zijn autosport-carrière terwijl zijn broer Vittorio die in de sportscars en later in de F1 continueerde. Maar de passie voor het circuit van Monza bleef voor altijd in zijn leven.
Met de prachtige Ferrari F2 Dino op Zandvoort 1968.
Enkele jaren geleden verscheen er zelfs in Italië een boek over Tino Brambilla waarin de vriendschap met Frank Williams ter sprake kwam. Tussen Tino en Frank ontstond in de zestiger jaren een vriendschap die tot heden ten dage voortduurde en waarin de voormalige Ferrari F2-rijder de F1 teameigenaar Italiaans met een lokaal dialect aanleerde. Wegens gebrek aan financiën was Frank in de zestiger jaren vaak bij Tino te gast. Na de diverse F2 en F1 wedstrijden verkocht de berooide Williams samen met Tino gecrashte en oude reserve-onderdelen zodat de Brit zijn terugreis naar het eiland weer kon financieren. Achteraf gezien romantische tijden.
De afgelopen jaren zwierf Tino nog vaak op een oude gammele fiets door Monza en iedereen die het maar horen wilde al die prachtige race-anekdotes uit de vijftiger en zestiger jaren ophaalde, maar wel met een geheugen dat helaas steeds slechter werd. Tino en Vittorio zijn nu niet meer onder ons. Mannen die in de roaring sixties met weinig financiën voor de sport gingen en hun plek in de geschiedenis van de motorische sporten hebben achtergelaten. Misschien een wat mindere CV dan hun tijdgenoten maar het respect voor hun prestaties en doorzettingsvermogen blijft voor altijd.
GP van Rome 1968 toen de Formule 2 nog echt Formule 2 was toch?
We vonden nog een uitslag van de F2 GP van Rome 1968. Niet de minste geringste die Tino op zijn Day of Glory versloeg......
1 Tino Brambilla Scuderia Ferrari Ferrari 166 1h 43m 2.700s
2 Andrea de Adamich Scuderia Ferrari Ferrari 166 1h 43m 8.100s
3 Peter Gethin Frank Lythgoe Racing Brabham BT23C-Ford 1h 43m 10.400s
4 Jean-Pierre Beltoise Matra Sports Matra MS7-Ford 1h 43m 51.600s
5 Henri Pescarolo Matra Sports Matra MS7-Ford 1h 44m 5.000s
6 Derek Bell Scuderia Ferrari Ferrari 166 1h 44m 8.000s
7 Graham Hill Gold Leaf Team Lotus Lotus 48-Ford 1h 44m 16.100s
8 Alan Rollinson Merlyn Racing Merlyn 12-Ford
9 David Hobbs David Bridges Lola T100-Ford
10 Hubert Hahne BMW Lola T102-BMW