Sportscars: Renger van der Zande wint Rolex 24 at Daytona, Rik Breukers herhaalt GTD-klassewinst met GRT-Lamborghini (UPD)
Renger van der Zande en zijn teamgenoten wonnen de Rolex 24 at Daytona
Na Arie Luyendijk in 1998, Jan Lammers in 1990 en 1988, en Toine Hezemans in 1978 is ook Renger van der Zande toegetreden tot het selecte gezelschap van Nederlandse winnaars van de Rolex 24 at Daytona. Samen met zijn teamgenoten in de nummer 10-Konica Minolta-Cadillac DPi, tweevoudig F1-wereldkampioen Fernando Alonso, Kamui Kobayashi en zijn reguliere IMSA-teampartner Jordan Taylor werd Van der Zande tot winnaar uitgeroepen nadat de IMSA-wedstrijdleiding na de tweede rode vlag de race in de stromende regen niet meer hervatte. Met 23 uur en 50 minuten op de klok werd de race officieel als beëindigd verklaard. Meer Nederlands succes was er voor Rik Breukers, die voor het tweede jaar in successie deel uitmaakte van het GRT-Lamborghini-team dat de GTD-klasse won. Wederom een fraai succes voor de 20-jarige rijder uit Ven-Zelderheide, twee weken na zijn overwinning in de 24 Uur van Dubai. Ook Jeroen Bleekemolen leek met zijn Riley-Mercedes-AMG-teamgenoten lange tijd op weg naar GTD.winst, maar zag de kans in rook opgaan toen Luca Stolz kort voor de rode vlag in de regen in de rondte ging. Uiteindelijk werd het team zevende in de klasse. De winst in de GTLM-klasse was voor de nummer 25-RLL-BMW met Augusto Farfus, Connor De Phillippi, Philipp Eng en Colton Herta, die met succes ook zorgden voor een fraai eerbetoon aan de afgelopen week overleden Charly Lamm. Winst in de LMP2-klasse, dit jaar voor het eerst een eigen categorie, was voor de nummer 18-DragonSpeed-Oreca van Roberto Gonzalez, Pastor Maldonado, Sebastian Saveedra en Ryan Cullen.
Tekst: René de Boer (vanuit Daytona, Twitter: @renedeboer)
Foto's: IMSA, Rolex, Rebocar
De 57e editie van de Rolex 24 at Daytona gaat de boeken in als een van de races met de meeste regen in de historie van het evenement. Om 5.00 uur op zondagochtend zette de verwachte zware regenval in, die vervolgens niet meer ophield. Met twee rode vlaggen, een situatie die nog niet eerder voorkwam tijdens de Rolex 24 at Daytona, en nauwelijks enig vrij racen gedurende de laatste uren van de wedstrijd, was er maar in beperkte mate sprake van een reguliere race. Uiteindelijk werden er slechts 57 procent van de wedstrijd onder groen verreden.
Rijders waren niet zuinig met hun kritiek op de infrastructuur, want de rudimentaire afwatering op de Daytona International Speedway was absoluut niet op zijn taak berekend, wat bepaald niet voor het eerst in de historie voor staand water en aquaplaning op tal van plaatsen zorgde. Ford-rijder Richard Westbrook zei: "Er is een goede reden dat NASCAR niet in de regen rijdt. Met die geverfde lijnen, het asfalt dat zo glad is dat de motor er af en toe mee ophoudt omdat de wielen blijven spinnen... Dat is iets waar ze echt naar moeten kijken. Wat mij betreft was de rode vlag ook al vijf, zes ronden eerder gekomen." Ook Alex Zanardi zei: "Het zou een goed idee zijn om een paar bochten opnieuw te asfalteren. In bocht zes leek het wel alsof we op ijs reden. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn?!?"
De beslissing in de DPi-klasse viel toen Felipe Nasr in de nummer 31-Whelen-Action Express-Cadillac DPi zijn rempunt miste voor de eerste bocht. Daarmee kon Fernando Alonso in de Konica Minolta-WTR-Cadillac de leiding overnemen. Dat bleek uiteindelijk genoeg voor de overwinning, toen de race met de rode vlag werd onderbroken en later ook niet meer werd hervat. Voor Wayne Taylor Racing is het de tweede overwinning in Daytona na 2017. Fernando Alonso werd met zijn succes bij zijn tweede deelname aan de Rolex 24 at Daytona de derde Formule 1-wereldkampioen die ook de race in Daytona gewonnen heeft, na Phil Hill (Daytona-winnaar in 1964) en Mario Andretti (Daytona-winnaar in 1972). Ook Alonso vond dat de race eerder gestaakt had moeten worden: "Zelfs de safety-car ging er bijna af! Het was echt extreem, we zagen geen hand voor ogen. Maar mooi dat we gewonnen hebben."
Voor Renger van der Zande is de winst in Daytona een prachtig succes, exact een jaar nadat hij op dezelfde locatie zijn eerste wedstrijd voor het team van Wayne Taylor reed. "Zeker het hoogtepunt in mijn carrière tot nu toe, iets waar ik heel lang met het team samen naartoe gewerkt heb. Daytona winnen is iets heel bijzonders, maar het is een echte teamprestatie. Ik denk dat de strategie cruciaal was, het team heeft het heel goed gedaan."
Achter de WTR-Cadillac eindigde de Whelen-Cadillac (Felipe Nasr/Eric Curran/Pipo Derani) als tweede, gevolgd door de nummer 7-Penske-Acura (Ricky Taylor/Helio Castroneves/Alexander Rossi). De winst in de LMP2-klasse ging naar de nummer 18-DragonSpeed-Oreca van Roberto Gonzalez, Pastor Maldonado, Sebastian Saveedra en Ryan Cullen, nadat de nummer 81-auto, die bijna de hele race geleid had, in de slotfase uitviel met een afgebroken wiel.
In de GTLM-klasse ging de overwinning naar de RLL-BMW van Augusto Farfus, Connor De Phillippi, Philipp Eng en Colton Herta, nadat Richard Westbrook in de nummer 67-Ford net voordat de rode vlag werd gezwaaid aan de leiding rijdend snel naar binnen moest voor brandstof. Voor het BMW-team was het een emotioneel succes na het recente overlijden van Charly Lamm. Met name Augusto Farfus had met een geweldig sterk optreden in de laatste uren een groot aandeel in de overwinning. Achter de M8, die vorig jaar in Daytona zijn wedstrijddebuut maakte en nu zijn eerste 24-uurszege behaalde, eindigde de nummer 62-Risi-Ferrari met Davide Rigon, Miguel Molina, Alessandro Pier Guidi en James Calado als tweede, de nummer 912-Porsche van Earl Bamber, Laurens Vanthoor en Mathieu Jaminet werd derde.
Het GRT-Lamborghini-team met onder anderen Rik Breukers won voor het tweede jaar op rij de GTD-klasse
In de GTD-klasse was de Riley Motorsport-Mercedes lange tijd de snelste auto in het veld. Uiteindelijk was er geen succes voor het team weggelegd, toen Luca Stolz kort voor de rode vlag aan de leiding rijdend in de rondte ging. Toen Daniel Morad met de Land-Audi hetzelfde overkwam, was de weg vrij voor Christian Engelhart in de Grasser-Lamborghini om de leiding over te nemen en vervolgens het Oostenrijkse team voor het tweede opeenvolgende jaar de klassezege in Daytona te bezorgen. Daarbij was het allesbehalve een probleemloze race voor het team, dat drie drive-through-penalties kreeg en ook nog een spin meemaakte.
Rik Breukers en zijn GRT-teamgenoten Rolf Ineichen, Mirko Bortolotti en Christian Engelhart (vlnr)
Voor Rik Breukers betekende het succes zijn tweede Daytona-klassezege op rij, nadat hij samen met teamgenoten Rolf Ineichen en Mirko Bortolotti ook vorig jaar al deel uitmaakte van de winnende Lamborghini-combinatie. "Ik kan het zelf nog nauwelijks geloven", sprak de jonge Limburger. "De omstandigheden waren heel zwaar, maar ik denk dat ik een goede prestatie geleverd heb, zeker in de nacht toen ik vanaf de elfde plaats naar de eerste plaats reed." De Montaplast-Land-Audi en de AIM Vasser Sullivan-Lexus (Frank Montecalvo/Townsend Bell/Aaron Telitz/Jeff Segal) completeerden het podium in de klasse.
Voor Jeroen Bleekemolen en zijn Riley-teamgenoten resteerde na de onfortuinlijke spin van Stolz uiteindelijk niet meer dan de zevende plaats. "Teleurstellend, omdat we zeker de snelheid hadden gehad om te winnen, ook in de regen", gaf Bleekemolen naderhand toe. "We waren aan het begin constant in het gevecht om de leiding of we lagen zelf aan de leiding. We scoorden ook na zes en twaalf uur de maximale punten voor de Endurance Cup, wat ons doel was. En toen kwam de regen... In 20 jaar racen heb ik het volgens mij nog nooit zo erg meegemaakt, vooral bij de restarts. In de banking zie je echt helemaal niks. De enige referentie is het hek naast je, maar je weet niet wanneer de eerste bocht komt, of er een auto voor je zit, en dan zie je in één keer remlichten... Jammer dat mijn teamgenoot in de rondte ging, anders hadden we zeker op het podium gestaan. Maar goed, volgende keer beter, nu op naar Bathurst!"