Formule 1: Clay Regazzoni overleden
Voormalig F1 coureur Clay Regazzoni is vanmiddag in de buurt van Parma om het leven gekomen nadat hij met zijn Chrysler Voyager met een vrachtwagen in botsing kwam
tekst Willem J. Staat
Clay Regazzoni tijdens zijn debuut in 1970 op Zandvoort. Foto: Ferrari
Clay Regazzoni verongelukt
Oud Formule l-coureur Clay Regazzoni is vanmiddag in de buurt van Parma overleden nadat hij frontaal op een vrachtwagen botste. De 67-jarige Regazzoni was op slag dood.
Regazzoni, van oorsprong een carrosseriebouwer begin in de zestiger jaren zijn autosportcarriere in heuvelklimwedstrijden. Op het Franse Montlhery bleek Regazzoni in 1967 één van de beste cursisten van de race-school. Het jaar daarop behaalde de Zwitser de F3 Landentitel voor Zwitserland binnen. Door zijn vele F3 successen werd hij bij het Techno-fabrieksteam van de gebroeders Pedrazzani binnengehaald. Met Techno won Regazzoni in 1970 het Europese Formule 2 kampioenschap
Zandvoort
Triomf en tragedie liggen in de autosport dicht bij elkaar. Op het circuit van Zandvoort maakte de Zwitser voor de Scuderia Ferrari in 1970 een schitterend Formule l-debuut. Hij eindigde direct als vierde in de wedstrijd waarin de Brit Piers Courage het leven verloor. Twee jaar eerder, in 1968, was Regazzoni betrokken bij het dodelijke ongeval van de Brit Chris Lambert ter hoogte van Tunnel Oost waar beide bolides tijdens een F2-wedstrijd in elkaar haakten waarbij de jeugdige Brit het leven verloor. Vader Lambert en de Nederlandse justitie bleven Regazzoni geruime tijd "achtervolgen" In zijn debuutjaar won Regazzoni voor Ferrari de Italiaanse Grand Prix, een dag nadat de Oostenrijker Jochen Rindt op datzelfde Monza om het leven kwam.
Ferrari
Met een onderbreking van een jaar kwam de Zwitser ruim zes jaar voor Ferrari uit, namelijk in de periode 1970-1972 en 1974-1976. Op voorspraak van Niki Lauda werd Regazzoni na een miserabel BRM-jaar in 1973 bij Ferrari met open armen ontvangen. In 1974 viste Regazzoni op Watkins Glenn net achter het net voor de wereldtitel, die dat jaar naar Emerson Fittipaldi ging. Voor Ferrari behaalde Regazzoni vier Grand Prix-overwinningen. Luca di Montezemolo van Ferrari toonde zich geschokt en gaf de volgende verklaring uit: "De dood van Clay Regazzoni heeft ons van een moedig man beroofd. Ik zal hem niet alleen in gedachte houden als een van mijn coureurs uit onvergetelijke tijden, maar ook als een trouw aanhanger van het merk Ferrari. Voor Clay betekende het racen maar een ding, aanvallen op de limiet vanaf de eerste tot de laatste ronde."
"Ik vierde "mijn" eerste Grand Prix-overwinning met hem en Niki in 1975 en ik zal zijn overwinningen in de Formule l en sportscars nooit vergeten. Dit is een erg droevig moment voor mij, speciaal omdat zijn Zwitsers Napolitaans karakter van hem een uniek persoon maakte aan wie ik goede herinneringen heb"
Williams
Nadat Regazzoni Ferrari in 1976 voor de tweede maal verlaten uit kwam hij de daaropvolgende jaren voor Ensign en Shadow uit. Vervolgens stapte de toen 40-jarige Zwitser naar Williams over, waar hij tijdens de Britse Grand Prix nog eenmaal glansde en het succesvolle Williams Team haar eerste Formule l-overwinning op Silverstone bezorgde. In 1980 kwam Regazzoni terug voor het Ensign Team van Mo Nunn uit, maar het noodlot sloeg in Long Beach keihard toe.
Verlamd
Tijdens de Amerikaanse Grand Prix op Long Beach klapte Regazzoni tijdens de wedstrijd in de 51e ronde vol op de gestrande Brabham van de Argentijn Riccardo Zunino. Een afgebroken rempedaal zorgde ervoor dat de Zwitser voor de rest van zijn leven verlamd was. Evenals Zanardi enkele jaren geleden, liet de Zwitserse ijzervreter er zich niet onder krijgen. Ondanks een dwarslaesie kwam Regazzoni terug in de autowereld. Hij begon campagnes voor de gehandicapte automobilist, reed enkele GT-races met een Porsche en deed meermaals aan Parijs Dakar mee.
Regazzoni maakte op 31-jarige leeftijd zijn Formule 1-debuut en won als 40-jarige veteraan zijn laatste Grand Prix. Met het overlijden van Regazzoni is één van de laatste ijzervreters uit de Formule l heengegaan voor wie het woord "opgeven" niet bestond. "Aanvallen vanaf de eerste tot de laatste ronde" zoals Luca di Montezemolo het zo fraai in zijn statement verwoordde. Ciao Clay!
tekst Willem J. Staat
Clay Regazzoni tijdens zijn debuut in 1970 op Zandvoort. Foto: Ferrari
Clay Regazzoni verongelukt
Oud Formule l-coureur Clay Regazzoni is vanmiddag in de buurt van Parma overleden nadat hij frontaal op een vrachtwagen botste. De 67-jarige Regazzoni was op slag dood.
Regazzoni, van oorsprong een carrosseriebouwer begin in de zestiger jaren zijn autosportcarriere in heuvelklimwedstrijden. Op het Franse Montlhery bleek Regazzoni in 1967 één van de beste cursisten van de race-school. Het jaar daarop behaalde de Zwitser de F3 Landentitel voor Zwitserland binnen. Door zijn vele F3 successen werd hij bij het Techno-fabrieksteam van de gebroeders Pedrazzani binnengehaald. Met Techno won Regazzoni in 1970 het Europese Formule 2 kampioenschap
Zandvoort
Triomf en tragedie liggen in de autosport dicht bij elkaar. Op het circuit van Zandvoort maakte de Zwitser voor de Scuderia Ferrari in 1970 een schitterend Formule l-debuut. Hij eindigde direct als vierde in de wedstrijd waarin de Brit Piers Courage het leven verloor. Twee jaar eerder, in 1968, was Regazzoni betrokken bij het dodelijke ongeval van de Brit Chris Lambert ter hoogte van Tunnel Oost waar beide bolides tijdens een F2-wedstrijd in elkaar haakten waarbij de jeugdige Brit het leven verloor. Vader Lambert en de Nederlandse justitie bleven Regazzoni geruime tijd "achtervolgen" In zijn debuutjaar won Regazzoni voor Ferrari de Italiaanse Grand Prix, een dag nadat de Oostenrijker Jochen Rindt op datzelfde Monza om het leven kwam.
Ferrari
Met een onderbreking van een jaar kwam de Zwitser ruim zes jaar voor Ferrari uit, namelijk in de periode 1970-1972 en 1974-1976. Op voorspraak van Niki Lauda werd Regazzoni na een miserabel BRM-jaar in 1973 bij Ferrari met open armen ontvangen. In 1974 viste Regazzoni op Watkins Glenn net achter het net voor de wereldtitel, die dat jaar naar Emerson Fittipaldi ging. Voor Ferrari behaalde Regazzoni vier Grand Prix-overwinningen. Luca di Montezemolo van Ferrari toonde zich geschokt en gaf de volgende verklaring uit: "De dood van Clay Regazzoni heeft ons van een moedig man beroofd. Ik zal hem niet alleen in gedachte houden als een van mijn coureurs uit onvergetelijke tijden, maar ook als een trouw aanhanger van het merk Ferrari. Voor Clay betekende het racen maar een ding, aanvallen op de limiet vanaf de eerste tot de laatste ronde."
"Ik vierde "mijn" eerste Grand Prix-overwinning met hem en Niki in 1975 en ik zal zijn overwinningen in de Formule l en sportscars nooit vergeten. Dit is een erg droevig moment voor mij, speciaal omdat zijn Zwitsers Napolitaans karakter van hem een uniek persoon maakte aan wie ik goede herinneringen heb"
Williams
Nadat Regazzoni Ferrari in 1976 voor de tweede maal verlaten uit kwam hij de daaropvolgende jaren voor Ensign en Shadow uit. Vervolgens stapte de toen 40-jarige Zwitser naar Williams over, waar hij tijdens de Britse Grand Prix nog eenmaal glansde en het succesvolle Williams Team haar eerste Formule l-overwinning op Silverstone bezorgde. In 1980 kwam Regazzoni terug voor het Ensign Team van Mo Nunn uit, maar het noodlot sloeg in Long Beach keihard toe.
Verlamd
Tijdens de Amerikaanse Grand Prix op Long Beach klapte Regazzoni tijdens de wedstrijd in de 51e ronde vol op de gestrande Brabham van de Argentijn Riccardo Zunino. Een afgebroken rempedaal zorgde ervoor dat de Zwitser voor de rest van zijn leven verlamd was. Evenals Zanardi enkele jaren geleden, liet de Zwitserse ijzervreter er zich niet onder krijgen. Ondanks een dwarslaesie kwam Regazzoni terug in de autowereld. Hij begon campagnes voor de gehandicapte automobilist, reed enkele GT-races met een Porsche en deed meermaals aan Parijs Dakar mee.
Regazzoni maakte op 31-jarige leeftijd zijn Formule 1-debuut en won als 40-jarige veteraan zijn laatste Grand Prix. Met het overlijden van Regazzoni is één van de laatste ijzervreters uit de Formule l heengegaan voor wie het woord "opgeven" niet bestond. "Aanvallen vanaf de eerste tot de laatste ronde" zoals Luca di Montezemolo het zo fraai in zijn statement verwoordde. Ciao Clay!