Retro: Bertrand Fabi “Gone but not forgotten”
Vandaag staan we even stil bij het overlijden van de Canadees Bertrand Fabi, exact 30 jaar geleden. De racende ambulancechauffeur die heel ver had kunnen komen, indien hij niet door het noodlot was gestopt.
Tekst en foto's: Willem J. Staat
Bertrand Fabi "Gone but not forgotten"
Exact dertig jaar geleden overleed Bertrand Fabi in een Engels ziekenhuis nadat hij tijdens een test op Goodwood zwaar gecrasht was. In het seizoen 1985 maakte ik in de EFDA FF2000 series uitgebreid kennis met dit aanstormende Canadese talent, waarvan ik toen nog nooit gehoord had. Bij de eerste kennismaking bij de EFDA openingswedstrijd op Circuit Zolder was er direct een klik. Zowel in de EFDA FF2000 series als het Britse kampioenschap was Bertrand dat seizoen onverslaanbaar. De man beschikte werkelijk over fenomenale stuurmanskunsten. Een aanstormende Max Verstappen zou je kunnen zeggen. Toen de Britse titel beslist moest worden, gingen hij en zijn naaste rivaal Martin Donnelly er op Oulton Park vanaf. Alhoewel hij kampioen was geworden, was het geloof ik de enige keer dat seizoen, dat hij mij niet belde.
Het Italiaanse Autosprint had in december 1985 een artikel over hem in FF2000 van mijn hand gepubliceerd. Klokslag 0.00 uur op oudejaarsdag/nieuwjaar 85/86 belde Fabi mij persoonlijk op. Hij was zo gelukkig met de publicatie en dat hij het komende seizoen bij Dick Bennetts in de F3 kon gaan rijden. Maar de eerste test op Goodwood liep uit op een catastrofe. Op een eigenlijk bevroren circuit, waar meer teams aan het testen waren (sommige met open inlaat) liet Fabi, die eigenlijk altijd wel op de limiet reed, zich kennelijk toch door de concurrentie opjagen en crashte zwaar. Hij raakte levensgevaarlijk gewond, mond op mond beademing van teameigenaar Dick Bennetts redde hem tijdelijk het leven. Fabi overleed een dag later toen zijn ouders de beademingsmachine lieten uitschakelen.
De Ralt waarin Fabi reed beschikte destijds nog over een honinggraat chassis, terwijl de nieuwe Reynards al van koolstofvezel gebruik maakten. Indien Fabi destijds met een Reynard gecrasht was, had hij waarschijnlijk nauwelijks letsel opgelopen, zo verklaarden insiders achteraf.
F1 Autosportjournalist Tony Dodgins beschouwde hem destijds als een aankomende Senna. Die mening was ook de Deen Henrik Larsen toebedeeld. "Van alle rijders, waar tegen ik geracet heb, staken Senna en Fabi er met kop en schouders boven uit", verklaarde hij vorig jaar nog.
Zelf heb ik het genoegen gehad om Fabi vele malen te zien racen. Wat mij altijd is bijgebleven, is dat enorme slipstreamgevecht tussen hem, Victor Rosso en Henrik Larsen in de zomer van 1985 op Zandvoort. Een slipstreamklassieker waarbij organisator Dan Partel hoofdschuddend wegliep. Zelden had hij zo'n stukje spektakel en wagenbeheersing gezien. Evenals naar Gilles Villeneuve werd er in zijn geboortestad Sherbrooke een straat naar hem vernoemd. Het klinkt cliché, maar evenals James Dean was Bertand Fabi 'too young to die'.
Bertrand Fabi leidt in de laatste ronde op Zandvoort, achter hem Henrik Larsen en Victor Rosso. Voor Larsen was Fabi één van de besten waar hij ooit tegen racete.
Tekst en foto's: Willem J. Staat
Bertrand Fabi "Gone but not forgotten"
Exact dertig jaar geleden overleed Bertrand Fabi in een Engels ziekenhuis nadat hij tijdens een test op Goodwood zwaar gecrasht was. In het seizoen 1985 maakte ik in de EFDA FF2000 series uitgebreid kennis met dit aanstormende Canadese talent, waarvan ik toen nog nooit gehoord had. Bij de eerste kennismaking bij de EFDA openingswedstrijd op Circuit Zolder was er direct een klik. Zowel in de EFDA FF2000 series als het Britse kampioenschap was Bertrand dat seizoen onverslaanbaar. De man beschikte werkelijk over fenomenale stuurmanskunsten. Een aanstormende Max Verstappen zou je kunnen zeggen. Toen de Britse titel beslist moest worden, gingen hij en zijn naaste rivaal Martin Donnelly er op Oulton Park vanaf. Alhoewel hij kampioen was geworden, was het geloof ik de enige keer dat seizoen, dat hij mij niet belde.
Het Italiaanse Autosprint had in december 1985 een artikel over hem in FF2000 van mijn hand gepubliceerd. Klokslag 0.00 uur op oudejaarsdag/nieuwjaar 85/86 belde Fabi mij persoonlijk op. Hij was zo gelukkig met de publicatie en dat hij het komende seizoen bij Dick Bennetts in de F3 kon gaan rijden. Maar de eerste test op Goodwood liep uit op een catastrofe. Op een eigenlijk bevroren circuit, waar meer teams aan het testen waren (sommige met open inlaat) liet Fabi, die eigenlijk altijd wel op de limiet reed, zich kennelijk toch door de concurrentie opjagen en crashte zwaar. Hij raakte levensgevaarlijk gewond, mond op mond beademing van teameigenaar Dick Bennetts redde hem tijdelijk het leven. Fabi overleed een dag later toen zijn ouders de beademingsmachine lieten uitschakelen.
De Ralt waarin Fabi reed beschikte destijds nog over een honinggraat chassis, terwijl de nieuwe Reynards al van koolstofvezel gebruik maakten. Indien Fabi destijds met een Reynard gecrasht was, had hij waarschijnlijk nauwelijks letsel opgelopen, zo verklaarden insiders achteraf.
F1 Autosportjournalist Tony Dodgins beschouwde hem destijds als een aankomende Senna. Die mening was ook de Deen Henrik Larsen toebedeeld. "Van alle rijders, waar tegen ik geracet heb, staken Senna en Fabi er met kop en schouders boven uit", verklaarde hij vorig jaar nog.
Zelf heb ik het genoegen gehad om Fabi vele malen te zien racen. Wat mij altijd is bijgebleven, is dat enorme slipstreamgevecht tussen hem, Victor Rosso en Henrik Larsen in de zomer van 1985 op Zandvoort. Een slipstreamklassieker waarbij organisator Dan Partel hoofdschuddend wegliep. Zelden had hij zo'n stukje spektakel en wagenbeheersing gezien. Evenals naar Gilles Villeneuve werd er in zijn geboortestad Sherbrooke een straat naar hem vernoemd. Het klinkt cliché, maar evenals James Dean was Bertand Fabi 'too young to die'.
Bertrand Fabi leidt in de laatste ronde op Zandvoort, achter hem Henrik Larsen en Victor Rosso. Voor Larsen was Fabi één van de besten waar hij ooit tegen racete.