Retro: Lyons, Hart en Voyazides/Hadfield zetten toon op Historic Grand Prix
Sfeer viel er afgelopen weekend volop op te snuiven op de derde Historic Grand Prix in nieuwe stijl. Maar voor wie drie dagen lang werd opgeslokt door al het leuks in het Zandvoortse paddock, doet AUTOSPORT.NL graag nog verslag van de races. Michael Lyons, het sterrenteam van David Hart en het illustere Grieks-Britse duo Leo Voyazides/Simon Hadfield zetten net als in 2013 de toon.
Tekst en foto's: Mattijs Diepraam
Al trokken de sterren rondom DHG Racing volop de aandacht, de twee races van het FIA Masters Historic Formula One Championship waren duidelijk geprogrammeerd als het hoofdevenement van de Historic GP. Lyons Racing kwam met de Hesketh 308E waarmee Michael Lyons al zo vaak zegevierde in het HFO. De jonge Lyons stelde niet teleur en schreef beide races vrij eenvoudig op zijn naam. Naaste concurrenten Simon Fish, Christophe d'Ansembourg en Gregory Thornton hadden het nakijken.
Manfredo Rossi verstevigde intussen zijn greep op het kampioenschap, want Lyons doet niet overal mee. "Ik rij voor de punten", zo meldde de Italiaanse graaf vrijdag al. "Daarom is het rijden met de Osella-Abarth in het Historic Sportscar Championship nu eigenlijk leuker." De race van zondag werd lang geneutraliseerd vanwege een zwaar ongeluk van Philippe Bonny in de Trojan. De Fransman bleef gelukkig ongedeerd.
In het FIA Masters Historic Sportscar Championship was het de vraag of Leo Voyazides en Simon Hadfield in hun witte Lola-Chevrolet T70 Mk3B wel zo eenvoudig zouden winnen als ze doorgaans doen. Deze keer hadden ze namelijk te maken met David Hart en diens snelle gelegenheidsteamgenoot Martin Stretton. Hart had met zijn groene Lola T70 Mk3B gedomineerd op de Le Mans Classic en daarbij, zoals hij het zelf uitdrukte, "Leo om de oren gereden". Diens teamgenoot Hadfield is wel de betere coureur en zeker gelijkwaardig aan Stretton, dus was het aan Hart om tijdens de eerste stint een gat te slaan ten opzichte van de Griek.
Toen Hart niet kon weglopen bij Voyazides en bovendien Manfredo Rossi in de Osella bleef aanhaken, voelde de Nederlander al nattigheid. "De motor was goed, maar de wegligging niet." Hadfield liep vervolgens gemakkelijk weg bij Stretton. Voyazides na afloop: "Ik had niet gedacht dat het zo makkelijk zo zijn. Martin is sneller dan Simon, dus onze auto was écht goed. Ik zag 't ook toen ik achter David reed: mijn auto lag zo veel beter." In het andere kamp moesten ze lachen: "Martin sneller dan Simon?" zei DHG-teammanager Freddy Rijshouwer. "Dan onderschat Leo toch de kwaliteit van zijn teamgenoot!"
De open Lola T70 Spyder die werd bestuurd door Hart en Nicky Pastorelli, moest uitvallen met een kapot differentieel, maar John Bosch mocht op zijn rentree na drie jaar stilzitten een klassezege bijschrijven voor de grijze Ferrari Daytona van Roelofs Engineering. Zo had Pastorelli toch wat te vieren, want die deelde de auto met Bosch. De strijd in de Hulme-klasse tussen de Cooper Monaco's van Ahlers/Bellinger en Jolly/Farthing werd beslist in het voordeel van de laatsten. "Eindelijk!" riep Chris Jolly na afloop. "We zijn dit jaar al vier keer in de voorlaatste of laatste ronde uitgevallen. Ik prevelde echt schietgebedjes in deze laatste ronde."
Manfredo Rossi had op vrijdag al gezegd dat hij met zeven T70 Mk3B's in het veld geen kans meer maakte, maar reed desondanks naar een sterke derde plaats. We herinnersen hem aan het feit dat hij Hart in 2012 goed kon bijhouden en zijn kansen wellicht te laag inschatte, zeker nadat we hem toen tips hadden gegeven voor snelle lijnen door het nieuwe gedeelte van het circuit van Zandvoort, van Scheivlak naar Bos Uit. "Ja, maar die Lola's worden steeds sneller, terwijl ik niets extra's meer uit de Abarth-motor kan halen. En ja, die tips kan ik me nog herinneren, Daar won ik toen anderhalve seconde mee! Heb je nog meer tips?" We stellen een illegale motor voor. "Ha, dan zou ik echt aan drastische maatregelen moeten denken: deze tweeliter eruit en dan een BMW-blok van 2,5 liter ofzo erin!"
Voyazides en zijn stuurse co-piloot schreven op zaterdag ook al eenvoudig de Pre-66 Touring Cars op hun naam, de derde klasse die Masters Historic Racing naar Zandvoort had meegenomen. Hun naaste concurrentie werd verzorgd door onze landgenoot Armand Adriaans, die in zijn trouwe Shelby Mustang GT350 als enige binnen een ronde van de snelle Ford Falcon van Voyazides/Hadfield bleef.
De Griek en de Brit speelden echter een bijrol in het klapstuk van de Masters, althans vanuit Nederlands oogpunt gezien: de 90 minuten durende Gentlemen Drivers-race voor GT-auto's tot 1963. Voyazides/Hadfield reden aan het begin schade tegen de Lotus Elan van Martin Stretton en konden van grote afstand de strijd vooraan gadeslaan. Die ging tussen poleman Frank Stippler in de Bizzarrini 5300 GT van Georg Nolte en de Cobra's van Hart/Coronel, Hugenholtz/Van der Garde en de solo rijdende Rob Hall.
Stippler nam bij de start het voortouw, om per ronde uit te lopen op David Hart, die zijn eigen strijd leverde met Rob Hall. Hart maakte zich geen al te grote zorgen, want hij zou halverwege het stuur overdragen aan Tom Coronel, terwijl Stippler zijn zeven seconden langzamere teambaas Georg Nolte zou laten rijden. Bij de rijderswissels bleef Stippler echter zitten en had Coronel het nakijken. Totdat de wedstrijdleiding Stippler naar binnen haalde voor een stop-and-go van drie seconden: de Duitser zou bij het verplichte bezoek aan de pits (die ook geldt voor auto's met één coureur) te kort hebben stilgestaan. Stippler kwam achter Coronel de baan op, maar de snelle Bizza was er al gauw weer langs, al ging dat met een klein tikje gepaard. Of dat nu de reden was of wederom een te korte stilstand (maar nu bij de eerste stop-and-go), maar Stippler kreeg een tweede stop-and-go aan de broek. Dat was genoeg voor de zege van thuisfavorieten Hart en Coronel.
De Duitser was na afloop woest. "Ik heb een klok in mijn auto, ik stond zelfs vier seconden te lang stil!" Zijn teambaas was helemaal door het dolle heen: "Zij moesten winnen!" Hart was niet onder de indruk. "Joh, hoe vaak ben ik wel niet gediskwalificeerd? Stippler moet niet zeuren. Weet je dat hij de horloges opeiste die we hebben gewonnen? Nee, dan Rob Hall. Ik heb echt genoten van het duel met hem. Moet je deze sms eens lezen van 'm: 'Congratulations, you Dutch bastards!' Da's toch geweldig!"
Giedo van der Garde had op zijn historisch racedebuut inmiddels het bit tussen de tanden. Nadat hij de tweede DHG Cobra van Hans Hugenholtz had overgenomen, reed hij van de zesde naar de vierde plaats, met de ogen gericht op het podium. Maar een paar ronden voor het einde sneed een achterblijver hem de pas af bij de Audi-S, wat een excursie door de grindbak opleverde. Een opgespatte steen kwam klem te zitten in het schakelmechanisme: een paar ronden voor het einde moest hij naar binnen komen.
De Porsches van Van Duijvendijk/Pandelaar en Erwin van Lieshout en de Healeys van Robert Jan 't Hoen en Cor Visser finishten op respectabele afstand. Michael Koel/Jan Lammers (Porsche 911) en Roman Caresani/Jürgen Barth (Porsche 904) reden de race niet uit. Die twee auto's waren wel de sterren in de eerste NK HTGT-race, op de vroege zaterdagochtend. Op een natte baan was Michael Koel in zijn element. De rijzige 911-rijder maakte het Caresani tot op het eind lastig, maar uiteindelijk klonk toch het Oostenrijks volkslied. (Elke keer als we dat horen, kijken we toch even om ons heen waar die winnende Red Bull F1-auto staat.)
De auto die zaterdag als derde eindigde, trok op zondag het initiatief naar zich toe. De 'nieuwe' Ferrari 250 GTO '64 van Piet Roelofs werd door Alexander van der Lof vaardig bestuurd naar een overwinning op Caresani, die tot stand kwam tijdens de regenbui die halverwege de race over het circuit trok. In zijn eerste raceweekend won de auto dus al, tot grote vreugde van zijn bouwer.