Retro: Groeten vanaf de Spa Six Hours
Alexander van der Lof – gestart in de Porsche van Duel, finishend in de Cobra van DHG – legde halverwege de race uit dat hij met David Hart en Hans Hugenholtz ervoor had gekozen om met de Cobra 'out-of-sequence' te tanken. "In de beginfase lijk je daardoor op achterstand te rijden, maar aan het slot hopen we het in te halen." In tijd scheelde het zeker, maar dan moet je geen drivethrough penalty's voor 'exceeding track limits' krijgen... "Ja, belachelijk!" riep Hans Hugenholtz toen we hem ernaar vroegen, vlak nadat hij zwetend uit de auto was gestapt. "Je maakt een fout, je raakt naast de baan en dan word je nog een keer gestraft!" Met David Hart aan het stuur moest de Cobra in het vijfde uur helaas opgeven, net als de andere DHG-auto, in een weinig gelukkige zesuursrace voor het team van de vastgoedman.
Campagne wond er geen doekjes om: hij ging met zijn Corvette Grand Sport voor de overwinning. "Je zag vorig jaar al dat we de GT40's op tempo aankunnen. Maar die rijden zo makkelijk, hè? Voor ons is het echt werken." Aan de startende Jan Lammers was dat niet af te zien. Meteen bond hij de strijd aan met de GT40's. Toch reed hij voorzichtig, legde hij uit nadat Campagne net binnen was na zijn stint – die in zijn laatste ronde werd afgesloten door een aanvaring met een Porsche in de Bus-Stop. Campagne baalde er zichtbaar van. "Ja, het is zijn feestje", zei Lammers. "Dus hij mag schade rijden wat hij wil. Maar ik kijk wel uit in andermans auto!"
Het werd uiteindelijk een nipte tweede plaats. Met een halfuur te gaan lag derde rijder Kalff op zes seconden van leider Simon Hadfield en had hij tien seconden in handen op de GT40 van Shaun Lynn, Andrew Haddon en Dan Clark. Bloedstollend kleine verschillen na bijna zes uur racen. De snelste GT40, die van Christian Gläsel en Indy-winnaar Kenny Bräck, was door een noodlottige tankstopvertraging teruggeslagen naar de vijfde plaats. In plaats daarvan hadden de winnaars van vorig jaar het heft in handen genomen: het veelwinnaarsduo Leo Voyazides en Simon Hadfield, de sterke combinatie van een vaardige Griekse gentleman driver en een beroepscoureur die alleen historisch racet, op Martin Stretton na een redelijk unicum in de historische racewereld. Hadfield, bezig met zijn tweede stint, leek de zaak onder controle te hebben, of zou Kalff het hem toch nog moeilijk kunnen maken? Het tegendeel bleek waar: aan het slot moest de Nederlander benzine sparen en liep de voorsprong van Hadfield op naar 35 seconden. "Man, ik kreeg kramp in mijn rechterbeen van het voorzichtige gasgeven!" zei Kalff na afloop. En tegen Campagne: "Maar een mooi karretje heb je, Michiel." Die was blij met de tweede plaats, maar toch knaagde er iets. "Tweede is mooi, maar ik was liever eerste geweest. Nu zijn we eerste van de verliezers."
Bijna was het trouwens een derde plaats geworden, want Shaun Lynn naderde tot op minder dan een seconde. Maar Kalff redde het net, al had de race geen ronde langer mogen duren. "Geen ronde? Geen bocht, zul je bedoelen!" aldus Lynn, die zijn co-equipier Andrew Haddon nog even inpeperde dat zijn onnodige drivethrough penalty voor inhalen onder geel hun de zege had gekost. "Dat zal me waarschijnlijk de rest van mijn leven blijven achtervolgen!" aldus een schaterlachende Haddon. "Maar nee, serieus", zei Lynn. "Leo en Simon hebben verdiend gewonnen. Maar wat wil je? Simon is een professional. Die doet bijna ieder weekend niks anders. Kijk hoe hij op Goodwood de TT-race won. Fenomenaal was dat." Ook nu had Hadfield weer voortreffelijk gereden. Zozeer zelfs dat er zelfs een klein lachje af kon bij de man die altijd stuurs kijkt. "Het ging best goed", was zijn flegmatieke reactie terwijl hij de beker en de champagne vasthield.
Armand Adriaans en Ad Verkuijlen hoopten op een toptiennotering en een klassezege in hun Mustang GT350. "Maar er kan altijd wat gebeuren", zei Adriaans. "Vorig jaar reden we zesde algemeen toen er een stuurstang van een voorligger zomaar dwars door de grille naar binnen kwam." Uiteindelijk stonden Adriaans en Verkuijlen wel 15 keer in de pits en was het de Mustang van 'buren' Arthur Tjon, Michiel Smits en Tom Kuiper die probleemloos naar de zege in de GTS12-klasse en een tiende plaats overall reed. "Zo mag het elk jaar wel gaan", zei Arthur Tjon. "Het ging beter dan we vooraf hadden durven dromen. Alles ging gewoon goed. We hebben constant gereden en zijn geen enkele keer tegen een achterblijver aan gebotst. Eén drivethrough hebben we gehad. Dat was nog wel lastig, want die gozer (wijzend naar Kuiper, MD) zag 't eerst niet. Op een gegeven moment stonden we allemaal op de pitmuur te zwaaien!"
Ook Sjoerd Peereboom en Jasper Izaks van MG Motorsport waren na afloop in hun nopjes met het resultaat: ze hadden veel steun gehad van co-piloot Tom Smith, een rijdende MG-bijbel, die het weekend als een soort testcoureur fungeerde. "26e overall, en de tweede MGB in het veld", aldus Jasper Izaks, de Abarth-rijder die even vreemdging met een ander merk. Die van hun maatjes Harris/Wheeler/McCarthy was de snelste MGB van het weekend, wat het feest compleet maakte. "Problemen? Precies helemaal niks! En de auto ging tien seconden sneller dan vorig jaar! Alleen moeten we dat tanken volgend jaar beter doen", zei Peereboom. Ook zijn equipe had tien minuten verloren aan de pomp.
Voor Jaap Sinke en Bart Deenik zat er geen klasseoverwinning in. "We zitten met de Healey 3000 in dezelfde klasse als de Cobra's en de E-types, dus daarin zijn we kansloos", legde Sinke halverwege uit. "Maar de auto loopt goed. Alleen wat ontstekingsproblemen, maar niets waardoor we het einde niet kunnen halen." Het werd uiteindelijk een keurige 30e plaats algemeen. De reclameman had tijdens de Spa Classic voor het eerst in een Cobra gereden en wist nu pas goed wat het verschil was met een Big Healey. "Op het rechte stuk moet je zelfs nog je stuur goed vasthouden. Wat een vermogen."
