Column: Terugblik 2012 René de Boer

Heerlijk rustig onderkomen in Le Mans, op nog geen kwartier vanaf de parkeerplaats

Na een vrij weekeinde was de 24 Uur van Le Mans mijn volgende evenement, zoals bekend ook hoog op mijn lijst van favoriete races. Als verblijfplaats in de week voorafgaand aan de race diende een fraai landhuis in de absolute rust, op nog geen kwartier rijden vanaf de persparkeerplaats. Klasse! Na de DTM op de Norisring was ik medio juli opnieuw in Le Mans, voor het tweejaarlijkse evenement Le Mans Classic. Zo heet als het twee jaar geleden was, zo nat was het nu. Maar het maakte de fascinatie van de schitterende auto’s en de interessante mensen er niet minder om. Als contrastprogramma was ik datzelfde weekeinde ook nog bij de Euro-Racecar-serie in het nabijgelegen Tours (circuit nummer 78, een tijdelijke oval op een parkeerplaats!), omdat een bevriende collega was benoemd tot perschef van de serie en graag buitenlandse mediavertegenwoordigers bij zijn evenement wilde hebben. Nou ja, ik ben de beroerdste niet, en ik was toch in de buurt… Autoraces tijdens een country & western-festival was een bijzondere ervaring, al had ik het idee dat de 20.000 overige bezoekers niet zo erg warm liepen voor de actie. En ja: ik voelde me nogal misplaatst, zonder cowboyhoed, laarzen en omdat ik met de auto in plaats van op een motorfiets kwam.


Racen op een parkeerplaats in Tours, maar wel weer een nieuw circuit!

Babypauze
Daarna volgde voor mij de F3 Masters op Zandvoort, waarmee ik andermaal een DTM-evenement aan mijn neus voorbij liet gaan, maar voor het show-evenement in het stadion van München kon ik toch al nooit echt warm lopen, afgezien van de attracties die München als stad natuurlijk zeker wel te bieden heeft. Daarna volgden zomaar vier vrije weekeinden op rij, slechts kort onderbroken door een PR-klus bij de 24 Uur van Spa. Dat kwam voor mij wel bijzonder goed uit vanwege de geboorte van onze zoon Johannes, begin augustus. Zo kon ik in ieder geval thuis een tijdlang de helpende hand bieden. De eerste race na mijn korte ‘babypauze’ was de DTM op de Nürburgring, waar BMW andermaal een overwinning behaalde en sommige mensen voor het eerst heel voorzichtig hardop durfden uit te spreken dat BMW wel eens titelkandidaat zou kunnen zijn, temeer omdat de in de eerste seizoenshelft nog zo sterke Gary Paffett steken liet vallen.


Presentatie van de persconferentie na de F3-Masters-kwalificatie op Zandvoort met vlnr Sainz, Juncadella, Marciello en Van Asseldonk

In de daaropvolgende week was ik anderhalve dag bij de ADAC Rallye Deutschland, de Duitse WK-ronde waar ik opnieuw actief was in het persteam van de organisatie, maar na de FIA-persconferentie meteen moest vertrekken om op tijd in Zandvoort te kunnen zijn bij de DTM. Dat was als altijd mijn drukste weekeinde van het jaar, maar wel zeer de moeite waard! Een week erna was ik alweer in Zandvoort, ditmaal voor de Historic Grand Prix, de eerste editie in zijn huidige vorm. Wat een feest! Zoveel mooie auto’s, leuke mensen en een fantastische sfeer! Komend jaar met nog wat meer deelnemers heeft de Historic Grand Prix alles in zich om uit te groeien tot een absolute klassieker!


TV-interviews voor de internationale feed van de 24 Uur van Barcelona

Waterballet
Vervolgens stonden de 24-uursrace van Barcelona als speaker, schrijver en TV-interviewer op het programma, gevolgd door de DTM op Oschersleben, met opnieuw een BMW-overwinning. Twee weken daarna reisde ik eerst naar Parijs voor de Autosalon aldaar, en vervolgens door naar Valencia voor de volgende DTM-race. Daar maakte ik een van de zwaarste regenbuien ooit mee. Op vrijdagavond zat ik met een Duitse collega te eten in het restaurant van ons hotel, toen we televisiebeelden zagen van overstromingen door zware regenval in andere delen van Spanje. ‘Goed dat dat bij ons niet zo is’, zeiden we nog tegen elkaar… Een half uur later stroomde ook bij ons het water via de verlichting door het plafond! Straten waren afgesloten, het vliegveld moest dicht, televisiecollega’s kwamen de volgende ochtend met spannende verhalen (en beelden!) over hoe ze op de snelweg via de ramen uit hun huurauto’s moesten kruipen, toen die spontaan begonnen weg te drijven… Maar goed, de volgende dag was het grootste deel van de chaos opgeruimd, en zo kon ook landgenoot Ernest Knoors, die leiding geeft aan het nieuwe BMW-DTM-team, gewoon in Valencia landen. Ik liep met hem door de paddock, waar hij nog onherkend kon rondlopen, terwijl ongetwijfeld heel wat journalisten graag met hem hadden willen spreken, als ze hadden geweten wie hij was.


Blik vanuit mijn hotelkamer in Valencia. De rotonde was al bijna helemaal ondergelopen...