Supercar Challenge: Dick van Elk: ‘Het begon als hobby, maar is een tikkie uit de hand gelopen’

Hoe organiseer je dit, de Supercar Challenge met in 2013 misschien 100 deelnemers en dan ook nog drie evenementen geheel in eigen beheer?
Van Elk: "Ik doe samen met Renate Vissers nu al jaren de organisatie. Het is ooit begonnen als hobby en is een tikkie uit de hand gelopen. Het is voor ons beiden een volledige dagtaak. We kunnen behoorlijk efficiënt werken doordat we natuurlijk veel evenementen vast op de kalender hebben staan, nieuwe evenementen zoals op Slovakiaring vergen de eerste keer een extra inspanning. Maar daarnaast kunnen we tijdens de evenementen rekenen op een groot team van soms 20 medewerkers en vrijwilligers die al jaren mee lopen. Het is voor iedereen liefhebberij en daardoor hoef ik niemand te motiveren. Ze weten wat er van hun verwacht wordt en kennen mijn doelstelling. Iedereen moet met die big smile op zijn gezicht naar huis.’’



Het klinkt een beetje idyllisch. Zijn er dan nooit problemen?
Van Elk: "Ja natuurlijk zijn die er. De gehele rijdersgroep is een bonte verzameling ego’s , anders ga je niet de competitie aan om te laten zien dat je de snelste bent maar ik vind het juist een uitdaging de verbindende factor te zijn. Het gaat er dan om hoe je communiceert en hoe je de problemen oplost. In 99% van de gevallen lukt dat, maar als het echt niet lukt moet je ook in staat zijn in te grijpen en op te treden. De positie waarin ik verkeer is een luxe. Teams en rijders nemen graag deel en als ze het echt te bont maken is de ultieme straf uitsluiting. Gelukkig heb ik dat in 12 jaar slechts eenmaal te hoeven doen en het bleek gelukkig uiteindelijk tijdelijk.’’