Sportscars: Yelmer Buurman wil graag terug na Le Mans-debuut

Yelmer Buurman met de Status-Lola
“Volgend jaar weer? Nou, als het kan graag!” Yelmer Buurman kijkt met plezier terug op zijn debuut in de 24 Uur van Le Mans, ook al haalde de coureur uit Ubbergen met de Lola-Judd van het Status Grand Prix-team de eindstreep niet. Een lege accu was uiteindelijk de reden van het voortijdige uitvallen van Buurman, die de auto in de vroege ochtend aan het einde van het rechte stuk van Hunaudières moest parkeren. “Natuurlijk jammer dat we uitvielen, maar de ervaring als geheel was wel heel mooi. Dat had ik niet graag willen missen”, zegt Buurman.
Tekst: René de Boer
Foto's: Frits van Eldik
Op zondagochtend zit hij met vriendin Shirley, moeder Ursula en vader Herman op het terras van de teamhsopitality van Status en geniet van een vers gemaakte omelet, die hem, naar goed Engels gebruik wordt geserveerd met een fles HP-Sauce (die overigens in Nederland gemaakt wordt, maar dit terzijde). “Geslapen? Nou ja, een beetje, tweeënhalf uur denk ik”, antwoordt Yelmer Buurman op de vraag naar zijn nachtrust. “Ik heb vier stints gereden, Alexander Sims drie en Iannetta twee, dus ik heb het meest in de auto gezeten, maar dat was geen probleem, want daarvoor kwam ik tenslotte ook!”
In één keer alles uit
Buurman begon zijn eerste stint op banden die daarvoor al een stint lang door Ianetta gebruikt waren. “Hij dacht dat hij een flat-spot had, maar het bleek alleen maar pick-up te zijn, dus die konden nog wel een stint mee. Daarna ben ik binnengekomen voor nieuwe banden en daarmee reed ik zonder problemen”, bericht Buurman. “Op een gegeven moment kreeg ik wel de melding ‘battery voltage low’ op mijn display, dus toen kwam ik de pits in, waar bleek dat de riem van de dynamo eraf was. Die werd vervangen en toen kon ik weer verder. Vervolgens reed ik twee goede stints, maar toen kwam ik opeens bij Mulsanne en bij het aanremmen kon ik nog één keer terugschakelen, en toen was opeens alles uit: de motor, de display, de stuurbekrachtiging, alles. Dat was nog wel even werken om de auto op tijd tot stilstand te krijgen, maar ook dat lukte uiteindelijk.”

Instructies via SMS
Na vijf of tien minuten begon de accu te roken, wat Buurman natuurlijk wel wat zorgen baarde. “We hebben zo’n Tupperware-bakje in de auto met wat gereedschap, een Zwitsers zakmes en een telefoon voor noodgevallen. Voor de race had ik al gezien dat er maar één nummer van een monteur in die telefoon stond, dus ik had al gezegd dat daar meer nummers in moesten, maar dat was niet gedaan. Toen ik dat nummer belde, was die monteur al op de motor onderweg naar me toe, dus die kon niet antwoorden. Toen heb ik mijn vader maar gebeld, want zijn nummer wist ik uit m’n hoofd. Maar ja, die stond op de pitmuur, dus vanwege de herrie verstond ik niks. Daarop hebben we dus maar via SMS’jes informatie uitgewisseld met de mensen van het team: probeer dit, probeer dat… Allemaal zonder resultaat. Het duurde ook zo’n 20 minuten voordat de monteur er was, maar het was al snel duidelijk dat er niks meer aan te doen viel. Met een lege accu kun je weinig beginnen, en bovendien moet je ook op eigen kracht wegrijden. Dat zat er niet in, helaas!”

"Het ging vooral snel voorbij"
Terugkijkend op zijn eerste deelname in Le Mans zegt Buurman: “Het ging vooral heel snel voorbij. We hadden mazzel met het weer, dat was een stuk minder slecht dan verwacht, want ik kan me voorstellen dat als het regent, die race wel heel lang duurt. Indrukwekkend vond ik de rijdersparade in het centrum op vrijdag. Ongelooflijk, zoveel mensen, en dat ondanks het slechte weer, want toen regende het wel heel hard. In de race heb ik weinig gevaarlijke momenten meegemaakt. Het is soms wel even oppassen bij het inhalen van de GT’s, en voor de rest vond ik dat we in onze auto teveel downforce en daarmee te weinig snelheid hadden, maar misschien was dat ook wel meer gevoelsmatig, want als je naar de lijst met topsnelheden kijkt, dan valt dat eigenlijk nog wel mee. Al met al was het gewoon een prachtige ervaring!”