Div: Nederlandse winnaars (en andere landgenoten) in Daytona
Toine Hezemans zorgde met de Brumos-Porsche in 1978 voor de eerste Nederlandse zege in Daytona
Aan onze kant van de Atlantische Oceaan heeft de 24 Uur van Le Mans meer prestige en bekendheid, maar de lange-afstandsrace in Daytona, die dit weekeinde zijn 50e editie beleeft, behoort zeker ook tot de klassiekers in de autosport. Samen met de 12 Uur van Sebring, die medio maart het 60-jarig jubileum viert, en de al genoemde race in West-Frankrijk, vormt de 24 Uur van Daytona de “Endurance Racing Triple Crown” (niet te verwarren met de “Motor Racing Triple Crown”, die bestaat uit de Grand Prix van Monaco, de Indy 500 en Le Mans). In de “Rolex 24 At Daytona”, of hoe de race in Florida met eerdere sponsors ook mocht heten, stond er al vier keer een Nederlander op het podium als overall-winnaar. Ook tal van andere Nederlandse coureurs raceten er door de jaren heen.
Tekst: René de Boer
Foto's: Daytona International Speedway, archief, Rebocar Automotive Productions
De eerste Nederlandse deelnemer in de historie van de 24 Uur van Daytona was Gijs van Lennep, die in 1967 samen met de Duitsers Udo Schütz en Rolf Stommelen een Porsche 906 bestuurde. Het trio haalde de eindstreep niet. Ook bij zijn twee volgende pogingen, in 1970 met een Wihuri-Porsche 908 samen met Hans Laine en in 1971 met een fabrieks-Porsche 917K met Vic Elford, kwam Van Lennep niet aan de finish. De volgende Nederlandse deelnemer slaagde er gelijk in om de race te winnen: Toine Hezemans reed in 1978 samen met Rolf Stommelen en Peter Gregg met een Porsche 935 van het gerenommeerde Amerikaanse Brumos-team en reed de zege naar huis.
Kees Nierop, Boy Hayje, Arie Luyendijk
Een jaar later volgde de eerste deelname van Kees Nierop, weliswaar onder Canadese licentie, maar natuurlijk wel degelijk in Nederland geboren. De rijder uit Monnickendam reed samen met Charlie Kemp en Carson Baird in een Cobra II van Kemp, waarmee het team voortijdig uitviel. In 1984 stond Boy Hayje op de deelnemerslijst: hij deelde een Lola-Mazda T616 met Jim Busby en Rick Knoop, maar viel eveneens uit. In 1985 startte Nierop wederom, ditmaal samen met Jim Mullen en Roy McIntyre met een Porsche 935-84 Fabcar, met de vijfde plaats als resultaat. Een jaar later volgde de eerste deelname van Arie Luyendijk, die samen met AJ Foyt, Danny Sullivan en Preston Henn in een Porsche 962 van Jim Busby als tweede eindigde. In de tweede Porsche 962 van Busby reed Jan Lammers, samen met de Amerikaan John Morton en de Brit Derek Warwick. Het trio werd twaalfde.
Jaguar won met onder anderen Jan Lammers in 1990
Succesvolle periode Jan Lammers
Lammers beleefde in de jaren 1988 tot en met 1990 in Daytona een bijzonder succesvolle periode met Jaguar. In 1988 won hij met de XJR-9 samen met Martin Brundle, Raul Boesel en John Nielsen. In het daaropvolgende jaar eindigde hij samen met Nielsen, Andy Wallace en Price Cobb als tweede en in 1990 won hij opnieuw, samen met Wallace en Davy Jones. In 1989 reed ook Arie Luyendijk, die op beide Nissan GTP ZXT’s was ingeschreven, samen met Chip Robinson, Gary Brabham en Michael Roe, maar met geen van beide auto’s de eindstreep haalde. In 1990 reed ook Hendrik ten Cate, die samen met Charles Morgan en Thomas Hessert een Spice-Buick deelde, maar niet finishte. In 1991 waren er opnieuw twee DNF’s voor de Nederlandse deelnemers, Ten Cate (Spice-Buick) en Luyendijk (Nissan R90C). In 1992 finishte Luyendijk met eenzelfde Nissan opnieuw niet.
Vanaf halverwege de jaren negentig werd de race in Daytona steeds populairder bij Nederlanders. In 1994 reed Cor Euser samen met Antonio Hermann, Maurizio Sandro-Sala en Franz Konrad met een Porsche 911 van laatstgenoemde, waarmee het team als zesde eindigde. Een jaar later reed Bert Ploeg met een 911 van Konrad (19e), terwijl Euser met een Kremer-Porsche K8 van Konrad startte, maar niet aan de finish kwam. Jan Lammers reed samen met Andy Wallace en Derek Bell in een Spice-Chevrolet van Morris Shirazi, maar finishte ook niet. In 1997 was Arie Luyendijk op een 911 ingeschreven, maar de auto viel uit voordat hij aan de beurt was om te rijden. Ook Cor Euser en Bert Ploeg, die met een 911 van Konrad zouden deelnemen, kwamen niet aan rijden toe.