Column Rob Kamphues: Domme dingetjes gedaan
Rob Kamphues vertelt op AUTOSPORT.NL over zijn ervaringen met PS Autosport in het Dutch GT4 Championship.
Eigenlijk kun je nog best veel verkeerd doen in een raceauto: de motor laten afslaan bij het wegrijden, bijvoorbeeld… Of zo voorzichtig rijden dat er allemaal troep op de banden komt waardoor het lijkt of je een lekke band hebt, zodat je nog voorzichtiger gaat rijden en er nog meer troep op de band komt… Je kunt je oordopjes vergeten in te doen zodat je niet hoort wat voor goede raad het team geeft.... En je kunt in een vlaag van overmoed vanuit een onbedreigde podiumpositie in de voorlaatste ronde van de baan spinnen.
Al deze domme dingen heb ik tijdens de Pinksterraces in één weekeinde gepropt. Eigenlijk best knap. Tussen al deze dommigheden door heb ik op sommige momenten ook nog redelijk hard gereden. Resultaat; twee veertiende plekken en een tiende plaats in het kampioenschap voor de Legend Cup van de Dutch GT4. Om met Henk Gemser te spreken: ‘Dat kan beter!’
Verzachtende omstandigheden
Er zijn natuurlijk enorm veel verzachtende omstandigheden. De BMW heeft bijvoorbeeld een echte racekoppeling die bijna alleen maar aan en uit kan, dus dat kan alleen Michael Schumacher foutloos.
En ik had nieuwe oordopjes…
Oh ja; ik had ook mijn stoel te ver naar achteren geschoven zodat ik niet goed bij het gaspedaal kon, waardoor mijn voet een rare hoek maakte, zodat ik soms gasgaf als ik het helemaal niet wilde en geen gas gaf als ik het wel wilde.
Er drupte trouwens ook op een heel naar moment wat zweet in mijn ogen. Dat vond ik ook hinderlijk. En de airco in de auto deed het niet. En naast de baan stonden de hele tijd meneren in oranje jasjes met blauwe vlaggen naar me te zwaaien. Dat leidde ook enorm af. Op de tribunes zaten ook veel mensen. Daar kan ik als verlegen jongen ook slecht tegen.
Dat zorgde er dus allemaal voor dat ik uiteindelijk van de baan raakte.
Podium in zicht en weer uit zicht
Maar eerst hoe goed de sprintrace eigenlijk ging. Vanaf de zestiende plek klom ik aardig op. Om de paar ronden pakte ik een tegenstander en ik reed rondetijden die zich lieten vergelijken met de top. Daarmee bedoel ik dat ik nog steeds twee seconden te langzaam ben, maar je kunt ze vergelijken. Ik was kortom onderweg naar een goed resultaat. Tot twee ronden voor het einde. Niet dat ik wist dat het twee ronden voor het einde was, want ik had immers geen oordopjes in. Ik wist dus ook niet dat de Porsche voor mijn neus helemaal niet meedeed in de Legend Cup en dat ik al een keurige negende positie overall bezette en derde in mijn klasse lag. Ik dacht alleen maar; ik moet die Porsche voorbij. Dus deed ik een do-or-die-manoeuvre in de Tarzanbocht.
Die liep goed af, maar om de Porsche vervolgens ‘uit mijn spiegels’ te rijden ging ik nog iets harder door het Scheivlak. Ik kwam dus ook net iets harder op de Marlboro-bocht af, remde net iets te laat en ging dwars de bocht in.
Als je met een SEAT zo dwars gaat geef je volgas en trekt de voorkant de auto uit de slip. Bij een BMW gebeurt er dan iets heel anders. Die gaat in de rondte als een kermisattractie. En hij kwam pas weer tot stilstand toen ik tot de assen in het grint stond. Dat vond zelfs ik tamelijk dom van mezelf. Kijk vooral naar de onderstaande video.
Oh ja, toen ik na de race eenmaal uit het grint was gesleept heb ik een beetje slingerend over de baan gereden om de kiezels te lozen zodat de monteurs minder hoefden te doen. Dat vonden de baancommissarissen weer heel dom, want nu moesten zij het opruimen. Sorry!
Gelukkig deden andere mensen ook domme dingen: zoals heel veel schade rijden. Zelfs mijn teamgenoot Peter Stox ging ervan af. In zijn sprintrace week hij zo ontzettend uit voor onze spinnende teamgenoot Christiaan Frankenhout dat hij zelf de vangrail inging. Dat vind ik nog dommer dan alles wat ik zelf gedaan heb. Hij had natuurlijk de mazzel dat hij wel verder kon rijden en omdat alle andere deelnemers eraf vlogen werd hij wel derde in de Legend Cup. Dus staat hij boven mij in het kampioenschap. Dat vind ik ook dom.
In de hoofdrace maakte Peter nog een valse start, kreeg een drive through penalty en dat deklasseerde ons tot de laatste en veertiende plek. Maar één lichtje aan het einde van de tunnel: we hebben nu alle domme fouten gemaakt die je maken kan, dus de volgende race staan we allebei twee keer op het podium. Hoop ik.
Eigenlijk kun je nog best veel verkeerd doen in een raceauto: de motor laten afslaan bij het wegrijden, bijvoorbeeld… Of zo voorzichtig rijden dat er allemaal troep op de banden komt waardoor het lijkt of je een lekke band hebt, zodat je nog voorzichtiger gaat rijden en er nog meer troep op de band komt… Je kunt je oordopjes vergeten in te doen zodat je niet hoort wat voor goede raad het team geeft.... En je kunt in een vlaag van overmoed vanuit een onbedreigde podiumpositie in de voorlaatste ronde van de baan spinnen.Al deze domme dingen heb ik tijdens de Pinksterraces in één weekeinde gepropt. Eigenlijk best knap. Tussen al deze dommigheden door heb ik op sommige momenten ook nog redelijk hard gereden. Resultaat; twee veertiende plekken en een tiende plaats in het kampioenschap voor de Legend Cup van de Dutch GT4. Om met Henk Gemser te spreken: ‘Dat kan beter!’
Verzachtende omstandigheden
Er zijn natuurlijk enorm veel verzachtende omstandigheden. De BMW heeft bijvoorbeeld een echte racekoppeling die bijna alleen maar aan en uit kan, dus dat kan alleen Michael Schumacher foutloos.
En ik had nieuwe oordopjes…
Oh ja; ik had ook mijn stoel te ver naar achteren geschoven zodat ik niet goed bij het gaspedaal kon, waardoor mijn voet een rare hoek maakte, zodat ik soms gasgaf als ik het helemaal niet wilde en geen gas gaf als ik het wel wilde.
Er drupte trouwens ook op een heel naar moment wat zweet in mijn ogen. Dat vond ik ook hinderlijk. En de airco in de auto deed het niet. En naast de baan stonden de hele tijd meneren in oranje jasjes met blauwe vlaggen naar me te zwaaien. Dat leidde ook enorm af. Op de tribunes zaten ook veel mensen. Daar kan ik als verlegen jongen ook slecht tegen.
Dat zorgde er dus allemaal voor dat ik uiteindelijk van de baan raakte.
Podium in zicht en weer uit zicht
Maar eerst hoe goed de sprintrace eigenlijk ging. Vanaf de zestiende plek klom ik aardig op. Om de paar ronden pakte ik een tegenstander en ik reed rondetijden die zich lieten vergelijken met de top. Daarmee bedoel ik dat ik nog steeds twee seconden te langzaam ben, maar je kunt ze vergelijken. Ik was kortom onderweg naar een goed resultaat. Tot twee ronden voor het einde. Niet dat ik wist dat het twee ronden voor het einde was, want ik had immers geen oordopjes in. Ik wist dus ook niet dat de Porsche voor mijn neus helemaal niet meedeed in de Legend Cup en dat ik al een keurige negende positie overall bezette en derde in mijn klasse lag. Ik dacht alleen maar; ik moet die Porsche voorbij. Dus deed ik een do-or-die-manoeuvre in de Tarzanbocht.
Die liep goed af, maar om de Porsche vervolgens ‘uit mijn spiegels’ te rijden ging ik nog iets harder door het Scheivlak. Ik kwam dus ook net iets harder op de Marlboro-bocht af, remde net iets te laat en ging dwars de bocht in.
Als je met een SEAT zo dwars gaat geef je volgas en trekt de voorkant de auto uit de slip. Bij een BMW gebeurt er dan iets heel anders. Die gaat in de rondte als een kermisattractie. En hij kwam pas weer tot stilstand toen ik tot de assen in het grint stond. Dat vond zelfs ik tamelijk dom van mezelf. Kijk vooral naar de onderstaande video.
Oh ja, toen ik na de race eenmaal uit het grint was gesleept heb ik een beetje slingerend over de baan gereden om de kiezels te lozen zodat de monteurs minder hoefden te doen. Dat vonden de baancommissarissen weer heel dom, want nu moesten zij het opruimen. Sorry!
Gelukkig deden andere mensen ook domme dingen: zoals heel veel schade rijden. Zelfs mijn teamgenoot Peter Stox ging ervan af. In zijn sprintrace week hij zo ontzettend uit voor onze spinnende teamgenoot Christiaan Frankenhout dat hij zelf de vangrail inging. Dat vind ik nog dommer dan alles wat ik zelf gedaan heb. Hij had natuurlijk de mazzel dat hij wel verder kon rijden en omdat alle andere deelnemers eraf vlogen werd hij wel derde in de Legend Cup. Dus staat hij boven mij in het kampioenschap. Dat vind ik ook dom.
In de hoofdrace maakte Peter nog een valse start, kreeg een drive through penalty en dat deklasseerde ons tot de laatste en veertiende plek. Maar één lichtje aan het einde van de tunnel: we hebben nu alle domme fouten gemaakt die je maken kan, dus de volgende race staan we allebei twee keer op het podium. Hoop ik.