Dragracing: Europese kampioenen op Santa Pod gekroond
Lorenz Stäuble
Opnieuw de dubbel maar Nederlandse winst
In tegenstelling tot bij de auto’s lagen er bij de motoren nog wel titelkansen voor Nederlanders. In de klasse Super Twin bedroeg het verschil tussen de topdrie slechts zes punten waarbij Job Heezen de tweede plaats bezette. In de kwalificatie had de Nederlander echter met technische problemen te kampen en wist zich pas in de laatste run met een tijd van 7,139 seconden als zesde voor de eliminaties te plaatsen.
Hans Olav Olstad
De andere twee titelkandidaten deden het wat dat betreft beter. Lorenz Stäuble pakte met 6,61 seconden de eerste kwalificatiepositie terwijl Hans Olav Olstad met 6,74 seconden de derde plaats voor zich opeiste. Donkere wolken echte bij Stäuble aangezien in de laatste kwalificatierun zijn motor ernstige schade opliep. Slechts met hulp van de teams van Olstad en Zodiac, nota bene zijn grote concurrenten, en Rolfstad kon de Zwitser tijdens de eliminaties aan de start verschijnen. Dat lukte niet voor Roel Koedam die zich als zevende kwalificeerde maar zijn motorblok scheurde. De Zodiac-rijder moest daardoor in de eliminaties verstek laten gaan. Daarvan profiteerde Martijn de Haas die zich als negende kwalificeerde maar door het wegvallen van Koedam diens plaats in de eliminaties mocht innemen.
Job Heezen (voorgrond) ligt bij de start nog voor op Hans Olav Olstad
In de eerste eliminatieronde zou al één titelkandidaat afvallen aangezien Heezen en Olstad het tegen elkaar moesten opnemen. Heezen was bij de start eerder weg maar Olstad zette met 6,71 tegen 6,99 seconden een duidelijk snellere tijd op de klokken. Daarmee waren de titelaspiraties voor de Nederlander die in alle andere wedstrijden juist zo constant wist te scoren over. Bijna was dat ook het geval voor Stäuble. Jan Sturla Hegre, in de kwalificatie niet sneller dan 7,5 seconden, verbeterde zich plotseling tot 6,61 seconden, een dik persoonlijk record en normaalgesproken een winnende tijd. Stäuble had echter precies op het juiste moment alle pk’s paraat want de Zwitser toverde met 6,47 seconden een ongelooflijk snelle en winnende tijd op het scorebord. De titelstrijd tussen Olstad en Stäuble werd daarmee voortgezet in de halve finale. De Zwitser had daarin geen problemen met de stilvallende Trond Hoiberget. Olstad moest het opnemen tegen De Haas die in de eerste eliminatieronde uiterst verrassend Per Bengtsson had geklopt. De MPM-coureur had tot de 1/8 mijl alle problemen overwonnen maar zag steeds om onverklaarbare redenen in het tweede deel van de run het vermogen wegvallen. Omdat Bengtsson echter meteen na de start in de problemen kwam was de 7,45 seconden voldoende voor de winst.
Martijn de Haas
De halve finale was voor De Haas een herhaling van de kwartfinale want opnieuw viel na een goede start het vermogen weg en stond de klok stil bij 7,48 seconden. In de andere baan had Olstad echter veel grotere problemen en bleef steken bij 8,6 seconden en zag daarmee zijn titelkansen in het water vallen. Voor het team van Erbacher kon daarmee de vlag uit want na de Europese titel van teambaas Urs Erbacher was ook het kampioenschap voor Stäuble binnen en werd 2010 een herhaling van het jaar 2007 toen het team ook de dubbel veroverde. In de finale daarmee de net gekroonde kampioen Stäuble tegen De Haas. Om te winnen moet je eerst finishen, maar in het geval van de Zwitser kon dit worden aangepast in ‘dat je ook eerst moet starten’. Nog voor Stäuble de startlijn had bereikt viel zijn machine stil en daarmee ging de winst uiterst verrassend naar De Haas die vervolgens in 7,37 seconden ook nog zijn beste tijd van het weekend op de klokken bracht.