Retro: Veel dubbele winnaars op de Oldtimer Grand Prix van 2019
Niet alleen Martin Stretton in de historische F1, maar ook Christophe d'Ansembourg, Andy Wolfe, Manfredo Rossi en Michael Gans wonnen twee keer tijdens de afgelopen Oldtimer Grand Prix op de Nürburgring. Voor een evenement dat zo dicht bij Nederland plaatsvindt, waren er weinig landgenoten in actie, maar Nicky Pastorelli liet zijn aanwezigheid wel gelden met een strijdbare tweede plaats in de Masters Gentlemen Drivers. Het gastoptreden van Kevin Abbring in de Tourenwagen Classics was echter gauw gedaan: zijn Audi A4 brandde in de kwalificatie al uit...
Tekst en foto's: Mattijs Diepraam
Het was opnieuw overvol op de Oldtimer Grand Prix, die méér bezoekers lijkt te trekken naarmate de velden krimpen. De vrijdagmiddag viel in het water door enkele stortbuien van tropisch formaat, maar de rest van het weekend bleef het droog: zonnig op zaterdag, bewolkt op zondag.
In de mooiste omstandigheden van het weekend werd de Masters Gentlemen Drivers-race verreden. Daarin nam Nicky Pastorelli in de Ferrari 250 GTO/64 van Roelofs Engineering de handschoen op tegen de Shelby Cobra Daytona's van Julian Thomas/Andy Wolfe en Leo Voyazides/Simon Hadfield. Wolfe (de tijdelijke vervanger van Calum Lockie) versloeg Hadfield in de kwalificatie met zeven duizendsten, met Pastorelli op korte afstand als derde, maar de auto van Voyazides/Hadfield kwam in de wedstrijd niet voor in het spel. Daarvoor ontbrak het Voyazides in de openingshelft aan snelheid ten opzichte van Thomas en Pastorelli. Thomas is zijn status als gentleman driver inmiddels lang ontgroeid en hield Pastorelli tijdens zijn gehele stint op afstand. Dat Wolfe daarna net zo veel moeite had met de Nederlander, zegt genoeg over de kracht van Thomas als amateur.
Een dag later won Wolfe nog eens, in een zeer succesvol weekend voor Wolfe Manufacturing. Want na een rommelige openingsfase met twee safety cars, ging Wolfe in de Lola T70 Mk3B die hij deelde met Jason Wright op jacht naar Michael Gans in de Lola T290. Die was kort voor de pitstops aan Wright voorbijgegaan en had daarna met enkele snelle ronden een gaatje van vijf seconden geslagen op Wolfe. Die moest voorzichtig handelen, want de Amerikaan is ook een klant van Wolfe Manufacturing – en dat terwijl Simon Hadfield ook nog in de weg reed. Met Voyazides achter het stuur had diens T70 een lekke band gekregen, dus Hadfield reed op een ronde, maar wilde zich graag ontdubbelen terwijl de leiders om de eerste plaats vochten... Gelukkig liep het allemaal goed af: Wolfe versloeg Gans, die later werd gediskwalificeerd voor iets te stoere acties jegens Henry Fletcher (Chevron B26) en Manfredo Rossi (Osella PA1) in de openingsfase. Die twee schoven daardoor door naar de twee podiumplaatsen naast Wright en Wolfe.
Christophe d'Ansembourg won ook twee keer, door in de Aston Martin Masters Endurance Legends op beide dagen een aanval van Mike Cantillon af te slaan. Diens Pescarolo-Judd 01 naderde in beide races tot op minder dan een seconde van de Lola-Aston Martin DBR1/2, maar de Belg hield stand.
Op dezelfde manier had Manfredo Rossi in de FIA Lurani Trophy voor Formule Juniors te maken met zijn rivaal en regerend kampioen Bruno Weibel. Richard Bradley vertrok in zijn Brabham BT2 twee keer van kop, maar gooide twee keer de zege weg, waarna de Lotus 22's van Rossi en Weibel het voor de winst mochten uitmaken. De Italiaan was beide keren de Zwitser nét te snel af, op zondag met maar 0,144 seconden. Floris Jan Hekker finishte in zijn Rayberg als 29e en 25e – en respectievelijk tweede en derde in zijn klasse.
In de F1-races voor auto's tot 1966 werden net zo scherp gestreden. In de eerste race gebruikten Michael Gans (Cooper T79) en Will Nuthall (Cooper T53) elk hoekje van de baan om elkaar te slim af te zijn – waarbij Nuthall zelfs over het gras ging terwijl de twee aan weerszijden een achterblijver inhaalden! – maar Gans won de slag. Peter Horsman (Lotus 18/21) moest afhaken, maar die kreeg de volgende dag zijn herkansing. Gans viel uit en Horsman reed Nuthall op 14 seconden. De heldenrace kwam van Barry Cannell, die in zijn Brabham BT11 van de dertigste naar de derde plaats reed.
Gans glorieerde nogmaals in de zaterdagavondrace voor sportwagens tot 1961. In zijn Lotus 15 passeerde hij halverwege de wedstrijd de beide Lister-Chevrolet Knobbly's van Martin O'Connell/Wolf Zweifler en Mark Lewis/Julian Mazjub om aan het slot de champagne en het vuurwerk in ontvangst te nemen. Op zondag – ter contrast een pechdag voor Gans – staakte de Lotus na zes ronden de strijd, waarna de Knobbly van Lewis/Majzub zegevierde.
Om een groot veld te creëren had de organisatie de DRM Revival en de 100 Meilen Trophy samengevoegd in één startopstelling, wat de lichtelijk potsierlijke mengelmoes opleverde van heftige Groep 4- en Groep 5-machines uit de jaren zeventig en open sportwagens van de jaren zestig tot en met de jaren tachtig. Op zaterdag versloeg Felix Haas in een Lola T294 de door Trojan gebouwde McLaren M8 van Marco Werner en de beide Capri's (wel heel verschillend) van vader Peter Mücke (de Zakspeed-auto) en zoon Stefan (een RS3100). Werner nam op zondag het roer over van Haas, na een strijd die op een seconde werd beslist. Afschin Fatemi's Porsche 934/5 hield op grote afstand de M1 Procars van Ronny Scheer en Günther Schindler van zich af.
Behalve de Masters Gentlemen Drivers stond er ook een Gentle Driver's Trophy op het programma, een soort Duitse afgeleide van het concept, maar dan ook met toerwagens erbij. Roelofs Engineering was uiterst succesvol met de Ferrari 330 GTO die was meegenomen voor Mike Martin. Die won de regenrace op vrijdagmiddag, al moest Martin het op droog afleggen tegen de Lotussen die hij de vorige dag nog had verslagen. Toen de Lotus 23B van Felix Haas moest afhaken, ging de tweede zege naar Markus Jörg in een Lotus 11.
De AvD Tourenwagen- und GT-Trophäe werd een Escort RS1600-feestje, waarbij de auto van Peter Stöhrmann Sr en Jr aan het langste eind trok. Nadat hij het stuurwiel van Heinz Schmersal had overgenomen, reed Mike Stursberg in de tweede helft van de race naar de Escort van de Stöhrmänner (zoals de commentator hen noemde) toe, maar de VLN-coureur kwam net tekort. De Escort van de Deen Lars Bojvad stevende op de derde plaats af totdat die in de laatste ronde de geest gaf. Daardoor kon Alex Furiani met zijn Alfa GTA het Escort-podiumfeest verstoren. Bart Uiterwaal eindigde in zijn Mustang als 30e.
Nog meer toerwagens – en een absoluut hoogtepunt voor vele bezoekers – kwamen in de Tourenwagen Classics aan de start, maar het werd juist een totaal debacle. Niet alleen voor Kevin Abbring die hoopte te schitteren in een Audi A4 STW geprepareerd door Marcus Nothelle, maar in de kwalificatie al te maken kreeg met een auto die opeens in brand stond en daarna het halve rechte stuk onder de rook legde. Ook de race zelf werd een drama, eerst door een lange safetycarperiode, daarna door een rode vlag vanwege een zwaar ongeluk van de Alfa 156 van Harry Bryzmann. De Fransman kreeg een hartaanval achter het stuur en moest met hulp van het extrication team worden bevrijd. Hij overleefde het wel en ligt nu in zorgelijke toestand in het ziekenhuis. In de enkele ronden onder groen had Peter Mücke genoeg gedaan voor de zege in zijn Zakspeed Capri.
Als de Masters Endurance Legends mogen, dan mogen zeer recente Ferrari's ook, dacht de organiserende AvD vorig jaar al. En dus mocht de Ferrari Challenge Deutschland op herhaling. Net als in 2018 ging de winst twee keer naar Yannick Trautwein in een 458 GT2.