Retro: Zandvoort Racefestival 1988: De klant was koning
Een Scandinavisch onderonsje tussen Mika Häkkinen en Hendrik Larsen.
Het racefestival uit 1988 zullen de vele duizenden toeschouwers niet licht vergeten. Vrijwel alle races waren van een uitzonderlijk hoog niveau en sponsor Marlboro kan terugzien op een buitengewoon geslaagde dag. Dat was nog eens klantenbinding! De beide merkenraces van Toyota en Renault leverden een hoop gesprekstof op en vooral bij de laatste klasse viel het op dat de strijd er steeds vinniger op wordt. De groep N race werd dit keer nog overtroffen door de supertoerwagens, waarbij de spanning tegen het eind te snijden was. Maar de hoofdrol was weggelegd voor de eerste Europese race van de Formule Fords 1600. Het was een kwestie van buigen en barsten en menigeen vroeg zich na afloop af hoelang het wel niet geleden was dat dergelijke bloedstollende taferelen zich in de Zandvoortse duinen hadden afgespeeld.
Tekst: Matthé IJzerman, Koen Wyckmans en Hubert Winckers
(Bron: Auto & Sport)
Foto's: Gerrie Hoekstra
Ondanks een uitstapje bij het uitkomen van de Tarzanbocht ging de winst naar Mika Salo
Formule Ford 1600: nog een Mika
De vele inschrijvingen voor de eerste race van het EFDA Europees Formule Ford 1600-kampioenschap maakten al duidelijk dat het er heet aan toe zou gaan. Naast de huidige Benelux toprijders Frank Eglem, Stephane Cohen, Henny Klarenbeek (allen Van Diemen), Michael Vergers en Evan Kersbergen (beiden Reynard) bevatte deze de namen van de twee toonaangevende Swift coureurs van het moment, Finlands Mika Salo en de jonge Engelsman Richard Dean. Tevens gaf de Duitse top acte de presence. Meik Wagner, Jörg Müller, Fritz Kreutzpointer en Joachim Koscielniak met hun Van Diemens en Klaus Panchryz' Reynard. En niet te vergeten de snelle Deen Hendrik Jacobsen met zijn drie jaar oude Van Diemen!
Michael Krumm gaat eraf in de Gerlachbocht
Salo viel eind vorig jaar tijdens het Formule Ford Festival sterk op en heeft de eerste twee Scandinavische Formule Ford-races van dit seizoen al op zijn naam geschreven. Bij zijn eerste bezoek aan Zandvoort zette de Fin zijn Swift op poleposition. Na de start pakte Salo in de Tarzan de leiding over van Jacobsen en zou die ook niet meer afstaan. Maar cadeau kreeg hij het toch niet, hij moest 15 ronden lang bikkelhard knokken voor zijn winst. Bij de finish bedroeg het verschil een kleine twee seconden. Een gevecht dat op zich interessant was geweest, ware het niet dat de heren die om de derde t/m achtste plaats streden zich praktisch kleurenblind reden en één van de meest bloedstollende Formule Ford-duels presenteerden die we ooit hebben mogen aanschouwen. 
Dit groepje wisselde bijna onafgebroken van positie, vaak met zijn vieren tegelijk op de Tarzan afstormend – "no inch given". Dit kan niet goed blijven gaan hamerde het onophoudelijk door ons hoofd. Toch deed het dat. Zelfs nog toen Kersbergen paringsnijgingen kreeg en hij bij het uitkomen van de Tarzan bovenop Panchryz klom, kwam hij weer behouden op zijn vier pootjes terecht. 
De Delftenaar viel echter terug naar een achtste plaats. Ook Stephane Cohen had geleidelijk wat terrein verloren en finishte vijfde achter Panchryz en Wagner, maar voor Coscielniak. Eglem had zijn weekend helaas niet en werd uiteindelijk negende.
Nadat Rob Schellekens met een rokende en olie spuitende motor had moeten opgeven, was de pre 80-categorie deze keer voor Marcel ter Horst, eveneens in een Crosslé 32G. De ware autosportliefhebber had weer een traktatie van de eerste orde opgediend gekregen.