Sportscars: Interview met Robin Frijns: "Ik voelde me aan de finishlijn heel erg raar!"

Blijdschap na de finish bij vlnr Ferdinand Habsburg, Robin Frijns en Charles Milesi

Le Mans winnen is iets bijzonders. De algehele overwinning natuurijk helemaal, maar ook met een klassezege behoor je tot een heel select gezelschap. Sinds afgelopen zondag is de groep van Nederlandse klassewinnaars weer met één uitgebreid, en wel met Robin Frijns, die samen met zijn teamgenoten Ferdinand Habsburg en Charles Milesi in de WRT-Oreca met het startnummer 31 na een dramatische finale de LMP2-klasse op zijn naam schreef. AUTOSPORT.NL sprak met de Limburgse coureur over de race, zijn behaalde succes, waarom hij na afloop ook teleurgesteld was, en over zijn nieuwe bedrijf.

Tekst: René de Boer (Twitter: @renedeboer)
Foto's: Rolex, ACO, Goodyear, WRT/Brecht Decancq

Het was me de race wel...
"Ja, dat kun je wel zeggen! Na twintig uur denk je: alles in orde, alles onder de knie hier, anderhalve minuut voor, wat ergens anders in de autosport heel veel is, maar in Le Mans niet, en dan gaat alles fout. Echt alles ging fout! We hadden eerst het probleem met die airjacks, waardoor we alleen de voorbanden konden wisselen, met dat luchtkussen wat ze eronder legden. Dat was wel heel sterk van het team, dat ze meteen met zo'n oplossing kwamen! Ik reed uit met nieuwe voorbanden en oude achterbanden, maar daarmee was de auto heel instabiel, hij draaide meteen in elke bocht. Daardoor was ik te langzaam, omdat ik de balans niet had. De stint daarna heb ik een minuut verloren, en toen hebben we bij de volgende stop alleen de achterbanden gewisseld. Toen in de tweede ronde heeft een Porsche mij geraakt, links achter. En daarna ging het helemaal niet meer. Ik had een probleem met links achter. De constructie van de band, het karkas, was opengebroken. Ik kon die band totaal niet meer belasten, dus ik verloor iedere keer veel tijd. Daar heb ik nog negen ronden mee gereden. Daarna hebben we weer de achterbanden gewisseld, weer veel tijd verloren met de stop, en opnieuw merkte ik na twee ronden dat er gewoon iets niet klopte. Er was iets afgebroken aan de auto, want die auto wilde niet de bocht om. Linkerbochten ging nog, maar rechtsom ging helemaal niet. Hij was zeker niet zoals we hem twintig uur lang gewend waren."



Dan duurt zo'n stint wel lang, hè?
"Pfff.... Ongelooflijk! Dan duurt het heel lang inderdaad. Zeker als je iedere ronde te horen krijgt: "Jota, op zoveel seconden". Dat werd steeds minder, ze haalden drie, vier seconden per ronde in, dus ik was in de auto constant aan het rekenen of we het nog zouden halen. Maar goed, ik bleef wel rustig. Het was eigenlijk heel gek: we gingen de nacht in en waren één en twee, de nacht uit, nog steeds één en twee. Geen problemen gehad, geen aanrijding, helemaal niks. Alles ging makkelijk, maar de regel zegt dat als het makkelijk gaat, er altijd wel iets fout gaat, en dat is wel weer gebleken!"

En dan die ontknoping...
"Ja, ik was aan het vechten met die auto om een één-twee te scoren, en dan ga je de laatste ronde in en dan hoor je via de radio dat de zusterauto kapot is. Een heleboel mensen hadden het over geen benzine meer, maar dat is helemaal niet waar, want de zusterauto kwam één ronde later binnen dan wij, dus dat was totaal geen probleem. De hele auto was gewoon uitgevallen, alles. Ze dachten eerst een sensor van het gaspedaal, maar maandag startten ze de auto, en toen liep hij gewoon weer! Dat was helemaal gek! Maar daarna haperde hij toch weer, dus er is iets met de ECU, een typische elektronische storing. En vind die maar eens. Ik had echt te doen met die rijders, met Louis en Ye en Robert... Die hebben ook een heel goede wedstrijd gereden zonder problemen of fouten of wat dan ook."



Wel een feestje gevierd, neem ik aan?
"Ja, dat hebben we zeker. Die andere jongens (Kubica, Ye en Déletraz, red.) zijn niet gebleven, wat wel logisch is. Dat had ik ook niet gedaan. We hebben wel een beetje kunnen vieren. Het was ook wel bijzonder voor WRT: de allereerste keer in Le Mans, en dan gelijk winnen! We hebben nog wel het probleem dat we in de kwalificatie niet de 'peak' hebben van de band, maar in de wedstrijd hebben we dat probleem natuurlijk niet, dus qua 'race pace' is het altijd goed, maar de kwalificatie, dat moeten we nog wel echt verbeteren."

Hoeveel uur heb je totaal gereden?
"Goh, dat weet ik eigenlijk niet eens. We zijn begonnen met vier stints, toen triple, nog een triple, vijf stints... Maar in ieder geval genoeg denk ik wel!"



Is dit de prestatie waar je het meest trots op bent in je carrière?
"Ik voelde me aan de finishlijn heel erg raar. De eerste twintig uur ging het heel erg goed, en dan zie je alles wegvallen, voor je neus, en je kunt helemaal niks doen. Je bent toch afhankelijk van het materiaal. En dan die strijd met Jota, die achter me zat te drukken, en dan ook nog bijna die man met de finishvlag omver gereden..."

Ja, dat was wel een waanzinnige situatie...
"Nou, als ik die aangereden had, dan was hij dood geweest! Daar wil je niet aan denken! Op de inronde dacht ik echt: 'Wat gebeurt hier allemaal?' Maar wel een overwinning, dat is natuurlijk prachtig!"



Krijg je eigenlijk in Le Mans ook een Rolex als je de klasse wint?
"Nee, in Le Mans alleen voor de winnaar algemeen. Daar kwam ik ongeveer tien seconden voordat we het podium op gingen achter! Dat was wel een teleurstelling. Maar misschien in de toekomst wel een keer met LMDh..."

Heb je wel je draai gevonden met prototypes?
"Ja, ik heb me altijd redelijk sterk gevoeld in de races, van het begin af aan eigenlijk. Maar wat ik al zei, in de kwalificaties nog echt niet, dus daaraan zijn we aan het werken. In de races is het wat makkelijker, zeker als het lange races zijn. Ik heb altijd al gezegd dat ik me goed voel in deze auto's. Kijk, toen ik vanuit de Formule 1 kwam, was de stap naar GT3-auto's ongelooflijk groot, dat was een verschil van heb ik jou daar, maar in een LMP2 stappen, dat voelde wel een beetje zoals thuiskomen, dat was allemaal redelijk vertrouwd."



In oktober is er dan nog de finale van het FIA WEC, met twee wedstrijden in Bahrein. Heb je voor die tijd nog iets op het programma?

"Toevallig heb ik net een paar dagen geleden van Audi de vraag gekregen of ik World Challenge Endurance op de Nürburgring kan rijden als vervanger voor Kelvin van der Linde, omdat die datzelfde weekeinde DTM heeft. Dus dat doe ik natuurlijk graag!"

Volg je DTM nog een beetje?
"Niet zo eigenlijk. DTM is niet meer zoals het was, en afgelopen weekeinde had ik wat anders te doen, haha!"

Waar ben je verder nog mee bezig?
"Druk aan het werk in mijn bedrijf, het normale leven gaat gewoon door!"

Wat heb je voor een bedrijf?
"Eigenlijk alles wat met auto's te maken heeft, of het nou een andere kleur is, met wrapping, of tuning, protection, detailing, noem maar op. Ik probeer een samenwerking met Abt te doen, in België. Kijk, ik zit in de racewereld, ik ken veel mensen, en in de racewereld heeft iedereen wel iets met auto's. Dus ik dacht: 'Daar moet ik iets mee doen', en zo heb ik vier, vijf maanden geleden een bedrijf opgestart. Ik ben er al een jaar mee bezig, maar we zijn nu een paar maanden open. Eigenlijk is het Maike, mijn vriendin, die alles runt."

Is die niet meer bij Abt?
"Nee, al is ze nog wel deels actief als teammanager voor Sophia Flörsch. Maar voor de rest is ze volledig in ons bedrijf, in Lanaken in België, net over de grens. Kijk maar eens op de website, Frijnsunlimited.com. Of beter nog: je moet maar eens langskomen. Ik heb een geweldig koffieapparaat, want ik vind koffie belangrijk voor klanten. Kun je gelijk de trofee van Le Mans zien."


Het winnende WRT-team op het podium, vlnr Robin Frijns, Ferdinand Habsburg, Charles Milesi en teambaas Vincent Vosse