Sportscars: Action Express wint Daytona, een Rolex voor Rik Breukers (lang)

Filipe Albuquerque parkeert de Action Express-Cadillac als winnaar in victory lane

Voor de derde keer na 2010 en 2014 heeft het Action Express-team de Rolex 24 At Daytona gewonnen. Na de problemen van de beide Penske-auto's en de uitval van de WTR-Cadillac na diverse klapbanden was de weg vrij voor een dubbelzege van het Action Express-team. Daarbij kwamen de beide Portugezen Filipe Albuquerque en João Barbosa en de Braziliaan Christian Fittipaldi in de Mustang Sampling-auto met het nieuwe afstandsrecord van 808 ronden als winnaars over de streep. Dat nieuwe afstandsrecord was vooral te danken aan het extreem lage aantal van slechts vier 'full-course yellows', al zorgde anderzijds het grote aantal lekke banden wel voor gefrontse wenkbrauwen. In de andere Action Express-auto in de kleuren van Whelen eindigden Felipe Nasr, Eric Curran, Mike Conway en Stewart Middleton met een ronde achterstand als tweede. De derde plaats was voor CORE Autosport in de eerste race van het team in de grote prototype-klasse met rijders Jon Bennett, Colin Braun, Romain Dumas en Loïc Duval. Best geklasseerde Nederlander was Ho Pin Tung, die in de Jackie Chan DC Racing-Jota-Oreca als vijfde eindigde. In de GTLM-klasse was er een dubbelzege voor het Ford-fabrieksteam van Chip Ganassi, met de nummer 67 (Briscoe/Westbrook/Dixon) op slechts 11,166 seconden gevolgd door de nummer 66 (Hand/Müller/Bourdais). De strijd om de zege in de GTD-klasse was uitermate spannend. Mirko Bortolotti in de nummer 11-GRT-Lamborghini (R. Ineichen/Bortolotti/Perera/Breukers) had in de slotfase zijn handen vol aan Jeroen Bleekemolen in de Riley-Mercedes (Keating/Bleekemolen/Christodoulou/Stolz), maar in de 743e ronde moest Bleekemolen nog een keer de pits in voor brandstof en daarmee kon Bortolotti de eerste grote 24-uurszege voor Lamborghini naar huis rijden. Rik Breukers behoorde daarmee tot het selecte gezelschap dat een Rolex Daytona in ontvangst mocht nemen. Achter de nummer 86-Michael Shank-Acura (Legge/Parente/Hindman/Allmendinger) en de nummer 48 Paul Miller-Lamborghini (Sellers/Snow/Caldarelli/Miller) eindigden Bleekemolen en zijn teamgenoten op de vierde plaats.

Tekst: René de Boer (Twitter: @renedeboer)
Foto's: IMSA, PR (1)


De Action Express-Mustang Sampling-Cadillac DPi won met een nieuw afstandsrecord

"Dit waren de langste uren uit mijn leven", sprak João Barbosa na de finish in de microfoon van IMSA Radio. Vanaf zondagochtend hadden de beide Action Express-Cadillac DPi's last van oververhitting, inclusief extra pitstops voor beide auto's. De nummer 31-Whelen-Action Express-auto moest bovendien binnenkomen voor een nieuwe frontpartij na een aanrijding met de nummer 7-Penske-Acura. Niettemin kon het Action Express-team de derde overwinning in Daytona veiligstellen, na het eerdere succes met de Riley-Porsche in 2010 en de Corvette-DP in 2014. Bij beide successen maakte João Barbosa al deel uit van het team, zodat hij nu zijn derde overwinning kon vieren. Christian Fittipaldi, die dit jaar alleen nog maar de lange-afstandsraces in het IMSA-kampioenschap rijdt, kwam na zijn eerdere succes in 2014 op twee zeges. Filipe Albuquerque had al eerder een Rolex als klassewinnaar behaald, maar dit was zijn eerste succes als overall-winnaar van de belangrijkste Amerikaanse sportwagenrace. De tweede plaats voor Mike Conway, Eric Curran, Felipe Nasr en Stuart Middleton was eveneens een prestatie van formaat. Vooral voor Middleton was het een bijzonder wapenfeit: hij kwam vanuit de GT4-klasse van het Brits GT-kampioenschap via de Sunoco Challenge aan zijn zitje in de Whelen-Cadillac DPi. Achter de beide Action Express-auto's eindigde de CORE Autosport-Oreca als derde en beste LMP2-auto. Dit team, besrtaande uit eigenaar Jon Bennett, Colin Braun en de beide Franse routiniers Loïc Duval en Romain Dumas, profiteerde van koppelingsproblemen voor de nummer 32-United Autosports-Ligier (Owen/De Sadeleer/Di Resta/Senna), die uiteindelijk drie ronden tekort kwamen voor het podium.


Ho Pin Tung eindigde met zijn teamgenoten als vijfde

Bij het eerste optreden van Jackie Chan DC Racing, waarbij het Jota-team van Sam Hignett als altijd voor het operationele deel tekende, eindigden Ho Pin Tung, Alex Brundle, Ferdinand Habsburg en António Félix da Costa op de vijfde plaats. Tung, hoewel ingeschreven als Chinees, was daarmee de best geklasseerde Nederlander in het veld. De andere auto van het team, met ondermeer Robin Frijns aan boord, eindigde met ruime achterstand als gevolg van drie lekke banden en de nodige schade rechts achter als 15e algemeen en als elfde in de klasse. Voor de beide gerenommeerde teams Penske en Joest Racing liep de terugkeer op het hoogste niveau in de Amerikaanse lange-afstandsracerij als fabrieksteams voor respectievelijk Acura en Mazda niet vlekkeloos. De beide Penske-auto's eindigden op de plaatsen negen en tien na problemen met de dynamo van de nummer 6-auto (Cameron/Montoya/Pagenaud) en een aanrijding voor de nummer 7 (Castroneves/R. Taylor/Rayhal). De beide Joest-Mazda's haalden de eindstreep niet.


De 200e zege voor Chip Ganassi en een herhaling van het Daytona-succes van vorig jaar voor Ford

In de GTLM-divisie waren de Fords gedurende vrijwel de gehele race een klasse apart. Uiteindelijk was het eigenlijk alleen nog maar de vraag welke van de beide GT's de 200e overwinning voor Chip Ganassi zou binnenhalen in de race waarvoor Ganassi zelf als 'Grand Marshal' het startsein gegeven had. Slechts tien ronden lang reed er geen Ford op kop in de GTLM-klasse. Uiteindelijk waren het Ryan Briscoe, Richard Westbrook en Scott Dixon die Ford na het succes van vorig jaar het tweede opeenvolgende succes in Daytona bezorgden in wat volgens velen het laatste seizoen van het GT-programma van de fabrikant is. Joey Hand, Dirk Müller en Sébastien Bourdais completeerden de Ford-dubbelzege met de tweede plaats. Daarachter volgden de beide Corvettes met de nummer 3 (Magnussen/Garcia/Rockenfeller) voor de nummer 4 (Gavin/Millner/Fässler). De Risi-Ferrari (Vilander/Pier Guidi/Calado/Rigon) eindigde op de vijfde plaats, voor de beste Porsche, de nummer 912 (Vanthoor/Bamber/Bruni).


De BMW van Nicky Catsburg bleek wel betrouwbaar, maar niet snel genoeg

De nieuwe BMW's M8 kwamen niet in het spel voor: de nummer 24 (Krohn/Edwards/Catsburg/Farfus) was op tien ronden van de klassewinnaar als zevende de best geklasseerde BMW. "Het is jammer dat we niet de snelheid hadden om vooraan mee te kunnen strijden", gaf Nicky Catsburg te kennen. "Positief is wel dat de auto betrouwbaar is. We hadden lekke banden, maar dat gold voor iedereen. Ik ben tevreden, al wil je als rijder natuurlijk altijd strijden om de overwinning en om de Rolex. Hopelijk hebben we voor de volgende race een betere BOP."


Klassewinst voor Rik Breukers, Rolf Ineichen, Mirko Bortolotti en Franck Perera

In GTD zorgde het Oostenrijkse team van Gottfried Armin Grasser voor de eerste overwinning van Lamborghini in een 24-uursrace. Nadat ze vanwege een technische diskwalificatie van achteraan hadden moeten starten, maakten Rik Breukers, Rolf Ineichen, Mirko Bortolotti en Franck Perera een gestage opmars en in een zinderende slotfase stelde Bortolotti de overwinning veilig. Met Rik Breukers stond er 20 jaar na de overwinning van Arie Luyendijk in de Momo-Ferrari 333 SP weer eens een Nederlander op de hoogste trede in Daytona, zij het als klassewinnaar, maar ook dat is goed voor een Rolex. "Ik kan het zelf nog nauwelijks geloven. Ik heb net het horloge in ontvangst genomen en ik heb geloof ik wel vier verschillende petten op mijn hoofd", riep Rik Breukers lichtelijk buiten adem op weg van de prijsuitreiking naar de persconferentie. Voor het Grasser-team was het de bekroning van een bijzondere maand: pole-position in Dubai, daarna teruggevallen naar de staart van het veld vanwege drie lekke banden in de beginfase, maar toch nog als derde geëindigd, en hier in Daytona dus van achteraan gestart en als winnaar over de eindstreep.


Horloges voor het winnende GRT-team van Gottfried Armin Grasser (links), met Rik Breukers als tweede van rechts

Achter de winnende Lamborghini kwam de nummer 86-Michael Shank Racing-Acura NSX, nu officieel met minder fabriekssteun dan vorig jaar, als tweede in de klasse over de finish. Het Paul Miller Racing-team completeerde het succes voor Lamborghini met de derde plaats. Zoals zovaak was Jeroen Bleekemolen een van de smaakmakers in een zinderende finale, maar omdat er nog een snelle laatste tankstop gemaakt moest worden, kwam hij uiteindelijk niet meer voor het podium in aanmerking en greep daarmee wederom naast een Rolex. "Het ging eigenlijk goed. Na 18 uur, toen er opnieuw punten werden verdeeld voor de North American Endurance Cup, bleven wij buiten en scoorden zo als eerste maximaal, maar daarmee kwamen we wel een beetje in een moeilijke positie omdat we 'out of sequence' zijn. Ik ga de laatste drie uur doen en ik ga me klaarmaken voor het gevecht", meldde Bleekemolen voor zijn laatste rijbeurt. "De auto is nog wel goed, maar qua topsnelheid minder dan in het begin van de race. Ik denk dat er wat aerodynamische dingetjes aan zitten, maar als geheel zijn we niet ontevreden." De laatste geklasseerde Nederlander was Max van Splunteren, die samen met zijn teamgenoten Christian Engelhart, Ezequiel Perez-Companc, Christopher Lenz en Louis Machiels in de andere GRT-Lamborghini 13e in de GTD-klasse werd.

180128 IMSA Daytona uitslag race


Max van Splunteren werd met zijn teamgenoten in de andere GRT-Lamborghini 13e in de klasse