Retro: Aanschuiven bij Mathijs Bakker
Deze keer schuif ik aan bij Mathijs Bakker. Zijn race-cv start in de Volvo 360 Geen Modena Cup, via de Clio Cup, GT4, NKHTGT en de Youngtimers door naar het racen met een Ligier LMP3 in de Le Mans Cup.
Tekst en foto's: Erik van der Schaaff
Aanvullende foto's: archief Mathijs Bakker
De vaste openingsvraag 'Hoe kwam je terecht in de autosport?' beantwoordt hij met een bijna twee uur durend verhaal van belevenissen, avonturen, vriendschappen, gezelligheid en anekdotes. "Ik had niet direct iets met autosport," steekt hij van wal. "In het jaar 2000 vroeg een oud-collega van HP of ik zin had om mee te gaan naar een dag op het circuit van Zandvoort; we gaan naar Huub Vermeulen, zei hij. Ik had geen idee wie dat was. En passant vertelde hij dat je na één dag circuitrijden en een theorie-examen (theorieboek van de KNAF uit je hoofd leren!) je racelicentie zou kunnen halen. In restaurant La Course troffen we Huub en een groep hoopvolle aspirantracers en enkele racende instructeurs, onder hen een piepjonge Jan Joris Verheul. Na het doen van het theorie-examen mochten we het circuit op. Vier man in de auto en rijden maar. Wij reden in een Volvo 360 zonder kooi en normale stoelen en kwamen alleen binnen voor benzine... De hele dag afwisselend rondjes gereden op een droge baan. Waar het overdag droog was, barstte tijdens het examen de hemel open. JJ had wel verteld dat er na de Audi S een verschil in asfalt was, maar geen idee wat ik ermee moest. Tijdens het examen ging het steeds een stukje sneller totdat... uitkomen Audi-S het nieuwe asfalt begon en ik een volle 360-graden-slip maakte. Geen schade! En aan het eind van de dag 'kreeg' ik mijn racelicentie, theorie en praktijk gehaald."
"De collega die mij met het racen introduceerde, had een Volvo 360 (onze lesauto) en we bouwden die op om mee te gaan racen. We hadden afgesproken de auto te delen, allebei zouden we een race rijden. Mijn eerste racedag was op Zolder. Die eerste race kwam er niet van die dag omdat mijn collega de auto in de banden zette. Dat proces herhaalde zich enkele weken later op Assen, geloof ik. Balen uiteraard. Ik raakte in gesprek met Huub Vermeulen en hij raadde mij aan een auto van Bob Ecury te kopen. Hij bouwt snelle en betrouwbare Truza's. Zo gezegd zo gedaan. Ik wist niets van racen afgezien van de cursusdag en de kwali's die ik gereden had. Op Zolder kwalificeerde ik mij als 27e in een veld met bijna 40 auto's. Lampen aan, lampen uit en gaan. Wat een stress en chaos richting de eerste bocht. Geschrokken van het geweld om mij heen kwam ik als laatste bij de eerste bocht aan. De auto van Bob bleek geen hele beste en via via kwam ik in het team van Randall Lawson. Leerzaam en gezellig! Tijdens de laatste race van een jaar hadden we Jan Lammers als gastrijder in de auto van Ruben Anders. Voor hem was het een verkenning van het circuit van Assen in verband met een truckrace die hij daar zou rijden. In de training reed Jan voor mij en ik deed mijn best om te kijken en te leren. Het resultaat was geweldig. Van der Slik 1, ik 2 en Jan derde in de kwalificatie. In de beide races wist Jan mij in de laatste ronde uit te remmen bij de GT-bocht, verschil na twee races minder dan 0,4 sec. Jan complimenteerde mij met de woorden: "Laat nooit iemand je zeggen dat je niet racen kunt." Ik had vooraf aan deze wedstrijd alleen maar in de middenmoot gereden, wat bleek, de ontsteking had het hele seizoen verkeerd gestaan. Die Volvo-tijd was geweldig." Hij lacht.
"Weet je dat ik mijn eerste race reed toen ik veertig was? Na de Volvo's stapte ik over naar de Seat Ibiza's. Ik reed bij Matchracing, eerst met Ferdi van Lelieveld en later met Mark Kroes. Bij de Seats waren er veel teams die slimmer waren dan het reglement. Tijdens een race op Zolder konden wij ineens meekomen met de kop van het veld. Zo goed zelfs dat ik samen met Mark Kroes op Zolder tweede werd achter Menno Kuus/Dennis de Groot voor het team van de Landmacht. Een team dat wij normaal gesproken niet konden bijhouden. Na de race moesten alle auto naar parc fermé en bleek dat een van de teams al wist van de ophanden zijnde controle en hun auto's 'origineel' hadden gezet. Dat was de redem dat wij zo ver kwamen."
"In 2008 stapte ik in een Clio. Mijn eerste race met die auto was tijdens de Paasraces waar het zo gesneeuwd heeft. Het waren lastige auto's, niet mijn type auto, zal ik maar zeggen. Het jaar daarop besloten we om met Match twee Ginetta's in te zetten in de nieuwe GT4-klasse. De eerste race, samen met Nick Catsburg, wonnen wij. Dat kon blijkbaar niet ten opzichte van de gevestigde namen en sponsoren in de klasse. Er moest ineens heel veel aangepast worden aan de auto, ondanks de uitslagen van de Balance of Power. Dan loop je achter de feiten aan. Daarna volgde nog een seizoen GT4 in de Porsche GT4. Tussen deze races door reed ik ook nog met de Golf V in het Endurance-kampioenschap van het DNRT. En uiteraard in de E30's met racemaatjes als Ard Keff, Erik van de Ven, Marco Quak en Dirk van der Meer, dat waren heerlijke dagen. Met vrienden en familie op het circuit, lekker eten, racen, gezelligheid met na de races een visje eten op de boulevard."
"Via via kwam ik in aanraking met Maserati, ik reed zo'n auto privé en er was een internationale raceklasse van. Het eerste seizoen reed ik regelmatig met Mark Kroes. Na een Europees jaar werd het een wereldkampioenschap. Vaak in het voorprogramma van de WTCC en in Amerika van de Indycars. Ik werd één keer Europees en één keer wereldkampioen Maserati Trofeo bij de gentlemen drivers! Voor mij waren dat heerlijke tijden, steeds met ons vieren op pad. Tiny, mijn vrouw, en onze beide dochters waren er vrijwel altijd bij. In die tijd leerde ik Javier Ibran kennen. Hij reed met een Ginetta in het Spaanse GT4-kampioenschap. Met hem reed ik in 2015 op vrijwel alle bekende en onbekende banen in Spanje."
"Tijdens de winter van 2016 spraken we elkaar telefonisch. Enthousiast vertelde hij dat hij een Ligier LMP3 gekocht had en hij nodigde mij uit voor een test op Estoril. De auto paste en de test verliep zo goed dat hij mij uitnodigde voor een jaar racen in de Le Mans Cup. In 2017 hebben wij nog een jaar Endurance gereden bij de VdeV. In 2018 hebben wij met deze auto bij de Supercar Challenge gereden, maar daar waren niet voldoende auto's om mee te vechten, helaas."
Dan komen we uit op zijn historische races. "De Volvo 360 telt eigenlijk niet mee, de E30 325i uiteraard wel. En vergeet de 635CSI niet, wat heb ik een problemen gehad met die auto. Vrijwel alles aan deze auto ging in het begin kapot. We gingen met enkele andere historische racers naar Zuid-Afrika om daar te racen, tijdens de eerste ronde in de kwalificatie ging het weer fout. Gelukkig wilde Michiel Campagne zijn Corvette Grand Sport met mij delen. Zodoende hebben we toch nog een paar geweldige races kunnen rijden."
"Memorabel was nog dat tijdens Copenhagen Historic ik de gele C2 Corvette op pole zette in de regen. Niet omdat ik zo vreselijk snel was, maar alle anderen besloten hun auto's te sparen voor de racedag. Je racet daar tussen betonnen muren en het kleinste foutje wordt hard afgerekend. Die zondag was het droog en had ik geen schijn van kans tegen de lichtere en wendbaardere auto's om mij heen."
"In 2019 heb ik enkele wedstrijden gereden in de nieuwe MX5 Cup, leuk om te doen." Waar zou je nog willen racen, vraag ik Mathijs. "In Zuid-Amerika, dan heb ik op alle continenten geracet. Ik reed in China, Zuid-Afrika, Amerika, Midden-Oosten, Australië, Bathurst, wat een baan is dat zeg. Ik had me samen met Nick Catsburg en Danny Kroes daarop voorbereid in de sim. Maar niets bereid je voor op wat je daar meemaakt. Nergens heb je daar rust, de berg op, het is nauw en snel, boven op de berg een vlak stuk, vol de zon in je gezicht en dan weer omlaag. Die zon had ik op de sim niet gehad... Jammer dat ik werd aangereden en daarmee uitviel, maar wat een ervaring."
Op de vraag naar een bijzonder verhaal blijft het even stil. Hij neemt een keer diep adem steek van wal met de vraag "Ken je Ard Keff?" Ik bevestig. "Ik leerde Ard kennen tijdens mijn Volvo-periode en bleef hem door de jaren heen sponsoren. Ard was een heel getalenteerde racer die bloedfanatiek was. Autoracen en winnen was alles voor hem en wij konden er uren over praten. Als ik in het buitenland was om ergens te racen, nam hij steevast contact op om mij succes te wensen of om tips te geven. Ard had één wens: hij wilde ooit nog eens een 24-uursrace rijden en liefst winnen. Zijn eerste poging om dit te doen was in Oschersleben met de DNRT, maar het team haalde helaas de eindstreep niet! Ard werd intussen ernstig ziek en dat overviel ons allemaal; een 24-uursrace zou nooit meer tot de mogelijkheden gaan behoren. Ard zou Ard niet zijn om niet zijn zin door te drukken, want hij wist dat de DNRT een 24 uur in twee dagen ging organiseren. Het verhaal klonk ongeloofwaardig, maar het was per slotte wel het 'gekke' clubje van de DNRT. In mijn ongeloof, wetende dat Ard doodziek was, zegde ik hem toe mee te doen aan dit avontuur. Op mijn vraag wie ons gaan helpen, was zijn antwoord: ik ga de Kreugers vragen. Ik kende persoonlijk de Kreugers niet, maar had er bij overlevering van Ard veel over gehoord. Waarom treed je in contact met je racevijand? Als je respect hebt voor hen en als je een 24-uursrace wilt winnen. Ard was inmiddels niet meer in staat een volledige stint te rijden en wij hielden ons hart vast of dit wel allemaal verantwoord was. Ard had samen met zijn vriendin Yolanda een camper achter onze pitbox in Assen gestationeerd en kon zo lekker warm in bed blijven tot hij moest rijden. Mijn eerste kennismaking met de Kreugers, Peter en zijn zonen Joshua, Tobias en Jonathan, was wat onwennig, mede ingegeven door Ards verhalen. Achteraf waren ze niet zo 'illegaal', maar konden ze om in Huubs termen te blijven, goed scheuren... Ondanks veel strafseconden voor tracklimits op Assen lagen wij na de eerste dag eerste. Ard reed een paar korte stints en ondanks dat hij tot op de draad versleten was, deed hij niet voor ons onder qua rondetijden. Zondag op Zandvoort zat het ons ook niet tegen en konden wij de overwinning in de koppelrace opeisen. Ook die dag verliet Ard zijn warme bed om zijn bijdrage te leveren aan onze team-effort. Bijgaande foto geeft het moment aan waar wij elkaar in de ogen keken en ons realiseerden dat dit onze laatste koppelrace was geweest. Sinds deze 24 uur rijden wij elke koppelrace onder teamnaam Ard Keff (altijd gesupport door de mannen van TIM Tuning). Last but not least: Ard heeft onze dochter Hedwig gekoppeld aan Joshua Kreuger en ze leefden nog lang en gelukkig..." Daar spreekt de familieman in Mathijs.
"Ik zou graag een race rijden op Goodwood tijdens de Revival Meeting en een sprintrace op Le Mans. In 2019 heb ik een rallyraid gereden in Marokko. Dat was geweldig, we zijn die auto nu aan het opbouwen voor de Classic Dakar van 2022. Kom in de zomer maar een keer kijken!"