Dragracing: Hogere machten?
De eerste run van het weekend, Risto Poutiainen verliest meteen bij de start alle grip
Glad
Toen de baan eind zondagochtend eindelijk droog was, moesten tot verbazing van velen de Top Fuel dragsters als eerste aan de start verschijnen. Het resultaat van 7.000 pk op een nog niet gebruikte baan was voorspelbaar; een serie ‘up in smokes’ en slechte tijden. Alleen het laatste duo, Carter en Joon slaagde erin om met 4,90 en 5,00 seconden een acceptabele tijd op de klokken te zetten.
Lex Joon
Carter kreeg daarmee acht punten en Joon zeven waarbij de Engelsman ook nog vijf bonuspunten verdiende voor de (op dat moment) snelste tijd van het weekend. Daarmee had Carter zijn achterstand van vijf punten in het kampioenschap omgezet in een voorsprong van één punt. Als regen nu een voortijdig einde maakte aan de wedstrijd ging de titel naar Carter.
Andy Carter
Spanning
De voorspelde regen bleef echter nog uit waardoor er gewoon geëlimineerd moest worden. Van de titelkandidaten viel Urs Erbacher als eerste af toen de regerend kampioen in de kwartfinale werd uitgeschakeld door Micke Kagered. Joon en Carter maakten geen fouten. De Nederlander klopte in 4,93 seconden Stig Neergaard terwijl de Engelsman in 4,74 seconden afrekende met Risto Poutiainen.
Lex Joon (voorgrond) klopt in de halve finale Micke Kagered
In de halve finale viel de nummer drie in de titelstrijd ook af. Kagered moest het opnemen tegen Joon, maar in 4,91 seconden liet de kampioen van 2005 de Zweed kansloos. Carter had in de andere halve finale alle geluk van de wereld. Halverwege de run kwam zijn parachute naar buiten waardoor de Engelsman veel snelheid verloor. Omdat zijn tegenstander Tommi Haapanen echter met een technisch probleem op de startlijn bleef staan was de 5,05 seconden toch voldoende om als eerste de finishlijn te passeren. Daarmee behield Carter zijn voorsprong op Joon van één punt.
Tommi Haapanen (voorgrond) blijft staan waardoor Andy Carter zonder tegenstand doorgaat naar de finale
Met nog twintig punten te vergeven was de winnaar van de finale dus meteen de nieuwe Europees Kampioen. Alsof de Engelse weergoden Carter te hulp schoten zorgde een korte bui rond de klok van 19.30 uur voor een natte baan. Waar de organisatie echter al vier dagen bijna continue in de weer was om de baan zo snel mogelijk weer droog te krijgen werd nu besloten de resterende eliminatieronden af te blazen. Daarmee werd Joon de kans op de titel ontnomen. De Nederlander had namelijk op basis van zijn snellere tijd uit de halve finales 'lane choice'. Aangezien de linkerbaan aanzienlijk beter was dan de rechterbaan had Joon een meer dan reële kans om na 2005 zijn tweede FIA EK Top Fuel-titel in de wacht te slepen. Nu ging de titel met één punt verschil naar Carter. Extra zuur voor de Nederlander omdat hij vorig jaar in de laatste wedstrijd met twee punten verschil geklopt werd door Erbacher. Met een titel in 2005 en een tweede plaats in 2007 en 2008 is Joon echter met afstand de best presterende Top Fuel-rijder van de afgelopen jaren.