Sportscars: Kees Nierop, 25 jaar geleden winnaar van Sebring
Kees Nierop op weg naar de overwinning in Sebring in 1983
Vraag Nederlandse sportwagenliefhebbers naar een Nederlandse winnaar van de 12 Uur van Sebring en tien tegen een dat je het antwoord “Arie Luyendijk” krijgt. Dat klopt ook, want in 1989 won de Brabander samen met Geoff Brabham en Chip Robinson met de Nissan ZXT GTP de klassieke race in Florida. Zes jaar eerder was er echter nog een landgenoot die al voor Luyendijk op de hoogste trede van het podium in Sebring stond. Kees Nierop zegevierde in 1983 met Wayne Baker en Jim Mullen met een Porsche 934. Dat hij in eigen land niet zo bekend is, is wellicht ook het gevolg van het feit dat hij al in 1974 naar Canada verhuisde. Zijn vader Klaas beheerde voor die tijd een haven in Monnickendam en racete zelf op Zandvoort, ondermeer met Mini Cooper en Renault Dauphine.
Tekst: René de Boer
Foto's: Archief Kees Nierop e.a.
“Als kind ging ik vaak met mijn vader mee naar races, maar ook vaak alleen naar Zandvoort”, herinnert Nierop zich. “Met de bus van Monnickendam naar Amsterdam, van daaruit met de trein naar Zandvoort. Dat ging in die tijd als jochie van een jaar of tien probleemloos. Ik herinner me nog dat ik zo in m’n eentje in 1972 naar de Formule 1 ging. Machtig was dat!” Op 3 september 1974 verhuisde het gezin Nierop naar Canada. De jachthaven was verleden tijd, maar de jonge Kees zag een nieuwe kans in de auto’s. “In Canada kon je al op je 16e je rijbewijs halen, terwijl ik in Nederland nog twee jaar had moeten wachten. Ondanks dat ik nauwelijks Engels sprak, vroeg ik meteen al mijn theorieexamen aan en twee weken later had ik mijn examen, waarbij mijn vader me wel een beetje hielp. Met een gehuurde Kever deed ik praktijkexamen. Bij het verlaten van de parkeerplaats van het hotel waar we woonden, reed ik gelijk door een rood stoplicht…” Het rijbewijs kwam er toch en al snel kocht Nierop een Datsun 240Z.
Kees Nierop (l.) vertelt zijn racegeschiedenis aan uw verslaggever (foto: Ulli Upietz)
"De Amerikaanse auto's vielen uit, de Porsches bleven rijden"
Met die Datsun nam Nierop deel aan slaloms en heuvelklims, voorzover tijd en budget het toelieten. Het geld dat hij als automonteur verdiende, werd volledig geïnvesteerd in de preparatie van de auto. “Meestal had ik het geld van tevoren al uitgegeven aan veren, dempers en banden…” Meer en meer ontwikkelde Nierop een voorkeur voor lange-afstandsraces. “Daar kun je de kosten met meerderen delen, dat was voordeliger.” Zo kwam hij onder andere in contact met Charlie Kemp, die in de jaren zeventig succesvol met een Cobra racete. Nierop: “Met die Cobra zouden we in 1979 deelnemen aan de 24 Uur van Daytona, maar daarvoor moest er wel veel aan de auto gebeuren, want die had een hele tijd stilgestaan. Ik heb er in totaal een maand aan gewerkt.” Het team viel al snel uit, maar Nierop deed in Daytona wel een belangrijke ontdekking: “Er reden veel Porsches en terwijl de meeste Amerikaanse auto’s uitvielen, reden al die Porsches na 24 uur nog steeds. Een paar weken later in Sebring was het hetzelfde verhaal. Toen werd me duidelijk: als ik iets in de racerij wilde doen, dan moest dat met Porsche zijn.”