Retro: Jeugdheld Hans Oskamp overleden
Donderdagmiddag kreeg ik een telefoontje van Gijs van Beusekom van Toyo Tires: "Heb je het al gehoord? Hans Oskamp is overleden. Een eerbetoon op jullie site is absoluut op z’n plaats.’’ Op dat moment rolde er een kopie van de overlijdensadvertentie uit de fax. Oud-coureur Hans Oskamp overleed na een kort ziekbed onverwachts op 69-jarige leeftijd in zijn woonplaats Nieuwegein. Het zal bij de meeste van onze jonge bezoekers geen herinneringen oproepen. Maar bij de ‘oudere garde’, die in de jaren zestig van de vorige eeuw al op het circuit te vinden waren, was Hans Oskamp een topcoureur die altijd voor de overwinnaarskrans streed.
Tekst: Gerrie Hoekstra en Autorevue nr.13 van 28 juni 1968
Foto’s: Archief Fast Company
Besmet door het autosportvirus glipte ik midden jaren zestig als jeugdig broekie altijd bij de nationale races naar binnen. Mijn favoriete plek was het bovenste persgedeelte van de oude tribune. Om daar te komen moest je eerst een twee meter hoge muur bedwingen om daarna van een fantastisch uitzicht op de baan te genieten. Over de lage pitboxen had je een geweldig zicht op alle belangrijke bochten. Zelf een gedeelte van het Scheivlak was te zien. Samen met buurtgenoot Rob Petersen (speaker Circuit Park Zandvoort) heb ik daar veel races gezien.
Favoriete rijders
Als jonge gast had ik een aantal rijders die mijn helden waren. Jim Clark – de beste Formule 1 coureur ooit – en op nationaal gebied Freek Dudok van Heel en Hans Oskamp. Mede door mijn enthousiasme voor de Mini Cooper waren dat al snel de rijders die mijn favorieten werden.
Onvergetelijk was de wedstrijd in het voorprogramma van de Grand Prix van 1968. Uit een grauwe triestheid viel op deze belangrijkste dag van het Nederlandse autosportjaar het water met bakken naar beneden. Tijdens de droge training had Rob Slotemaker met zijn dikke Ford Mustang de snelste tijd gedraaid. Voor Nico Chiotakis met een fabrieks Alfa Romeo en als derde Hans Koster (vader van Marc).
Hans Oskamp met de witte SRT (Stichts Racing Team Holland) Austin Cooper S reed naar een zevende tijd met vijf seconden achterstand op de slipschoolhouder.
De natte race
Niet de verwachte Mustang maar de voortreffelijk gestarte Koster (BMW 2002) nam de leiding. Slotemaker echter pakte na een slechte start in de vierde ronde de koppositie weer terug. De Tarzanbocht was in die tijd ook al verraderlijke bocht. Han Akersloot (Mustang) spinde. Frans Lubin (Lotus Cortina) maakte een flinke schuiver en in een wolk van water en modder schoof Bob van der Sluis zijn Porsche op z’n dak. Hans Oskamp pakte de tweede plaats en kroop steeds dichter naar leider Slotemaker toe. Oskamp trok alle registers open en pakte in de regen de snelste tijd van de dag: 1.58.1, wat slechts 13 seconden trager was dan de tijd van Jackie Stewart in zijn winnende Matra Ford Formule 1 later die dag.
Hilariteit
Oskamp schoof in de slotronden dicht achter de Mustang van Slotemaker, waar de Austin wel bijna twee keer in kon. Grote hilariteit natuurlijk bij de vele bezoekers die deze strijd tussen David en Goliath natuurlijk in het voordeel van de kleine Mini zagen eindigen.
Sensatie
Sensatie tijdens de laatste ronde: iedereen zag Oskamp als twee eindigen, immers om de brede en constant dwarse Mustang te passeren had je wel wat ruimte nodig.
Maar tot ieders verbazing drukte Oskamp zijn wagen met een formidabele zwaai onder aan de Hunzerug langs de Mustang. Het was afwachten wie als eerste het lange rechte eind op zou komen. Maar in de laatste meters was het toch weer de geslepen Slotemaker die zijn PK’s had aangesproken en als eerste eindigde.
Hans Oskamp(28) in duel met Hans Koster in 1965
Mini’s rijden
Het was een unieke toerwagenrace die mij is bijgebleven. Hoewel Hans Oskamp vele andere racewagens heeft gereden, zoals de BMW 700 en diverse Alfa Romeo’s, was hij mijn idool in zijn kleine snelle witte SRT Cooper S. Na het behalen van mijn rijbewijs waren mijn eerste drie auto’s dan ook natuurlijk Mini’s.
Hans Oskamp, bedankt voor alle fijne racemomenten.
Gerrie Hoekstra
Tekst: Gerrie Hoekstra en Autorevue nr.13 van 28 juni 1968
Foto’s: Archief Fast Company
Besmet door het autosportvirus glipte ik midden jaren zestig als jeugdig broekie altijd bij de nationale races naar binnen. Mijn favoriete plek was het bovenste persgedeelte van de oude tribune. Om daar te komen moest je eerst een twee meter hoge muur bedwingen om daarna van een fantastisch uitzicht op de baan te genieten. Over de lage pitboxen had je een geweldig zicht op alle belangrijke bochten. Zelf een gedeelte van het Scheivlak was te zien. Samen met buurtgenoot Rob Petersen (speaker Circuit Park Zandvoort) heb ik daar veel races gezien.
Favoriete rijders
Als jonge gast had ik een aantal rijders die mijn helden waren. Jim Clark – de beste Formule 1 coureur ooit – en op nationaal gebied Freek Dudok van Heel en Hans Oskamp. Mede door mijn enthousiasme voor de Mini Cooper waren dat al snel de rijders die mijn favorieten werden.
Onvergetelijk was de wedstrijd in het voorprogramma van de Grand Prix van 1968. Uit een grauwe triestheid viel op deze belangrijkste dag van het Nederlandse autosportjaar het water met bakken naar beneden. Tijdens de droge training had Rob Slotemaker met zijn dikke Ford Mustang de snelste tijd gedraaid. Voor Nico Chiotakis met een fabrieks Alfa Romeo en als derde Hans Koster (vader van Marc).
Hans Oskamp met de witte SRT (Stichts Racing Team Holland) Austin Cooper S reed naar een zevende tijd met vijf seconden achterstand op de slipschoolhouder.
De natte race
Niet de verwachte Mustang maar de voortreffelijk gestarte Koster (BMW 2002) nam de leiding. Slotemaker echter pakte na een slechte start in de vierde ronde de koppositie weer terug. De Tarzanbocht was in die tijd ook al verraderlijke bocht. Han Akersloot (Mustang) spinde. Frans Lubin (Lotus Cortina) maakte een flinke schuiver en in een wolk van water en modder schoof Bob van der Sluis zijn Porsche op z’n dak. Hans Oskamp pakte de tweede plaats en kroop steeds dichter naar leider Slotemaker toe. Oskamp trok alle registers open en pakte in de regen de snelste tijd van de dag: 1.58.1, wat slechts 13 seconden trager was dan de tijd van Jackie Stewart in zijn winnende Matra Ford Formule 1 later die dag.
Hilariteit
Oskamp schoof in de slotronden dicht achter de Mustang van Slotemaker, waar de Austin wel bijna twee keer in kon. Grote hilariteit natuurlijk bij de vele bezoekers die deze strijd tussen David en Goliath natuurlijk in het voordeel van de kleine Mini zagen eindigen.
Sensatie
Sensatie tijdens de laatste ronde: iedereen zag Oskamp als twee eindigen, immers om de brede en constant dwarse Mustang te passeren had je wel wat ruimte nodig.
Maar tot ieders verbazing drukte Oskamp zijn wagen met een formidabele zwaai onder aan de Hunzerug langs de Mustang. Het was afwachten wie als eerste het lange rechte eind op zou komen. Maar in de laatste meters was het toch weer de geslepen Slotemaker die zijn PK’s had aangesproken en als eerste eindigde.
Hans Oskamp(28) in duel met Hans Koster in 1965
Mini’s rijden
Het was een unieke toerwagenrace die mij is bijgebleven. Hoewel Hans Oskamp vele andere racewagens heeft gereden, zoals de BMW 700 en diverse Alfa Romeo’s, was hij mijn idool in zijn kleine snelle witte SRT Cooper S. Na het behalen van mijn rijbewijs waren mijn eerste drie auto’s dan ook natuurlijk Mini’s.
Hans Oskamp, bedankt voor alle fijne racemomenten.
Gerrie Hoekstra