Donald Molenaar nieuwe BRL-V6 kampioen maar hoofdrol voor Jeroen Bleekemolen (lang)

Eindelijk gewoon rijden
Na alle tumult achter de groene tafel op zaterdag en zondagochtend, kon er om 11.30 uur eindelijk weer geracet worden in plaats van gepraat.



Met Van Es en Molenaar gewoon op kop werd het veld voorzichtig door de safetycar losgelaten. De twee leiders behielden gemakkelijk de kopposities, maar daarachter schoot Bleekemolen binnendoor van plaats vijf naar drie. Van Dongen, Van der Ende en Crevels sloten aan. Grootste slachtoffer was Van der Pol; hij viel terug van plaats drie naar zeven.



Terwijl de Collé’s samen al snel een gat sloegen was het een stukje naar achteren Van der Pol die jacht maakte op Crevels. Van der Pol twijfelde niet en zette zijn auto naast en tegen die van Crevels.



De Amsterdammer sloeg de aanval weliswaar af, maar liep wel een beschadigd rechtervoorwiel op. Uiteindelijk slaagde Van der Pol er even later wel in om de hevig rokende Crevels te passeren, maar toen was het Crevels die zijn auto tegen die van Van der Pol zette. De man uit Wijk en Aalburg moest buitenom door de grindbak, terwijl Crevels werd bestraft met een drivethroughpenalty. “Na de start lag ik vijfde en had ik een gaatje naar Nelson”, blikte Crevels terug. “Hij liep in en toen hij nauwelijks bij me was deed hij al een actie op een plaats waar het helemaal niet kon. Dit deed hij vervolgens in de Audi-S nog eens. Hij raakte me en vervolgens kwam mijn spoiler tegen de band aan, wat veel rook produceerde. Toen kon hij me op het rechte eind voorbij en gaf ik hem een koek van eigen deeg. De drivethrough die ik kreeg was misschien ook wel terecht, maar eigenlijk heeft hij gewoon mijn race verpest.”



Geweldig gevecht bij de Lights
In de BRL Light ontspon zich vanaf de start een oogstrelend gevecht. Aanvankelijk wist Uljee Zumbrink en Stor achter zich te houden. Stor had echter het heilige vuur gevonden en passeerde beide voorgangers met één actie. “Ach ja, kwestie van laat remmen hè”, grinnikte Stor. “Maar dat heilige vuur had ik al wel, alleen kwam het er niet altijd zo uit.” Omdat Stor aan kop niet de snelste van het groepje was, konden de als een kommeet gestarte Van Kalmthout, Zwikker en Michel Schaap aanhaken. Uljee was zich er terdege van bewust dat ze haar teamgenoot snel voorbij moest gaan, en waagde dan ook een actie in de Tarzanbocht. “Theo dreef me naar buiten, maar daar kon ik veel snelheid behouden en met een snelle exit hem in de Gerlach passeren. Theo raakte me nog wel, als teamgenoot nota bene, maar hij loopt me al het hele weekend te fokken en is natuurlijk mans genoeg om niet achter een dame te willen eindigen”, lachte Uljee.



Goed voorbeeld doet vaak goed volgen, maar Stor liet zien dat hij wel degelijk goed kon verdedigen, hield zijn achtervolgers achter zich waardoor een heftig gevecht ontstond en Uljee een groot gat kon slaan. “Ik zag in mijn spiegel dat ze flink aan het knokken waren, dus kon ik gemakkelijk uitlopen.”



Dat knokken gebeurde inderdaad, want terwijl Stor zijn plek met hand en tand verdedigde, waren de positiewisselingen tussen Zumbrink, Van Kalmthout, Zwikker en Schaap niet meer bij te houden en kwamen de kemphanen regelmatig met drie man naast elkaar over het rechte eind. “Die Theo kan zo ontzettend verdedigen,” analyseerde vriend Zwikker “je moet hem echt voorbij zijn, anders eindig je in het gras.” Het BRL Light-gevecht trok zoveel aandacht, dat het publiek nauwelijks gemerkt had dat Van Es aan kop zijn leidende positie had verloren aan Molenaar.