Mooie Column van Nel Kerkman uit de Zandvoortse Courant
Wij van Autosport.nl willen jullie de mooie column van Nel Kerkman uit de Zandvoortse courant van gisteren niet onthouden.
... Stond het weekend mudjevol activiteiten. Het gaf veel reuring in het dorpscentrum met volle terrassen en aan het strand was ‘t gezellig druk. Op de achtergrond klonk bij velen het geluid van de Historic Grand Prix Zandvoort als muziek in de oren. Op zaterdagavond reed de ‘drivers’ parade door het dorp met de mooiste klassieke oude auto’s. Het is altijd een lust voor het oog en brengt iedereen terug naar vervlogen tijden. De zomer vierde zowaar mee met het dorpsfeestje.
Het was Zandvoort op z’n allerbest!
Bij alle racegeluiden, die veroorzaakt werden door de antieke droomauto’s uit de Formula klasse, Le Mans en een stevig aantal aan ’touringcars’ en GT’s, gingen mijn gedachten terug naar het jaar 1967. Op 23 juli kwam de 21-jarige Zandvoorter en autocoureur Wim Loos door een ongeluk tragisch om het leven. Hij reed in een Alfa Romeo de 24 uur van Spa Francorchamps. Een wedstrijd en een circuit met een beroerde reputatie als het gaat om veiligheid in een auto zonder rolkooi en gordels. Een triest einde van een natuurtalent dat nog een heel leven voor zich had. Helaas besliste het noodlot.
Nog steeds vind ik het jammer dat zijn naam niet vermeld staat op het Nationaal Autosport Monument naast de hoofdingang van Circuit Zandvoort. Op het monument staan de namen van Nederlandse coureurs die voldeden of voldoen aan de (pittige) sportieve criteria. Omdat de loopbaan van Wim slechts 2,5 jaar bedraagt, heeft hij nooit de kans gehad om te voldoen aan alle eisen van de internationale autosport om in de eregalerij opgenomen te worden.
Op 21 juni werd een sculptuur bij het Nationaal MOnuMENT toegevoegd, dat zou mooi geweest zijn om de naam van Wim te plaatsen? Het enige tastbare eerbetoon aan Wim is het boek ‘Wim Loos, de onvervulde belofte van een natuurtalent’, geschreven door Olof van Joolen en Rob Petersen. Een natuurtalent die een plek verdient naast de andere natuurtalenten waar de Nederlandse autosport zo trots op is.
Omdat Wim Loos mijn buurjongen was, kan ik mij de indrukwekkende begrafenis nog goed herinneren. Het was een droevig maar ook een mooi eerbetoon aan ‘onze’ Wim. De lange rouwstoet vertrok vanaf zijn ouderlijk huis aan het J.P. Heijeplantsoen. De kist was op de Alfa Romeo geplaatst, waarin Wim vele triomfen oogstte. De stoet ging langs de woonwijk waar wij samen met Wim en zijn zussen Nel en Sina een fijne jeugd hebben gehad. Zonder enig idee wat de toekomst voor ons in petto had.