Formule 2: Barnard en O’Sullivan zijn de prinsen van Monaco, poleman Verschoor mist kans op overwinning

Taylor Barnard (PHM) en Zak O’Sullivan (ART) gingen in de straten van de Monaco met de winst in de twee F2-races ervandoor, maar Richard Verschoor (Trident) en Isack Hadjar (Campos) zullen zich blijven afvragen hoe zij de overwinning in de hoofdrace konden mislopen. Verschoor had op vrijdag sterk de pole veroverd en leidde aanvankelijk, maar zijn auto begon in de tweede helft van de wedstrijd kuren te vertonen, zodat de Nederlander voortijdig moest afhaken. Zo vertrok Verschoor met lege handen uit Monaco, omdat hij in de sprintrace de vangrail had geraakt en ook daarin niet had gescoord. Hadjar leek in de hoofdrace te profiteren van de uitvalbeurt van Verschoor, maar een zeer gelukkig getimede VSC schonk de lang doorrijdende Zak O’Sullivan de overwinning, omdat de Brit precies op dat moment voor zijn verplichte pitstop binnenkwam en de Fransman zo net voorbleef.

Tekst: Mattijs Diepraam
Foto’s Dutch Photo Agency

Verschoor zette in de kwalificatie zijn ervaring en kennis van stratencircuits optimaal in om de snelste tijd neer te zetten. De winnaar van de GP van Macau in 2019 was een fractie sneller dan bijna net zo ervaren Victor Martins (ART), die de andere groep aanvoerde. Grote verrassing was daarom (opnieuw) Paul Aron, die Martins goed wist bij te houden en zijn auto aldus op de tweede rij neerzette. Daar zou zich zondag opstellen naar Isack Hadjar, de winnaar van de vorige twee hoofdraces. Franco Colapinto (MP), Kimi Antonelli (Prema) en Gabriel Bortoleto (VIrtuosi) zaten er als rookies ook goed bij. De Braziliaan kreeg een plek op de eerste rij van de sprintrace, naast Taylor Barnard, die vooraan mocht vertrekken. Het rampseizoen van Ollie Bearman kreeg intussen vervolg met een gridstraf: net als Kush Maini ( Virtuosi) en Juan Manuel Correa (DAMS) werd de Prema-coureur schuldig bevonden aan het onnodig ophouden van een tegenstander.



Net als Tsolov in de F3-sprintrace zat Barnard in een zetel doordat precies hij die tiende tijd had getraind. Barnard en Bortoleto werden één en twee ondanks diverse safety cars voor crashes van Victor Martins en Pepe Martí en een rode vlag nadat een duel tussen Zane Maloney en Zak O’Sullivan resulteerde in een crash waarbij ook Correa betrokken raakte. Martins was niet de enige ervaren coureur die zich verslikte, want ook Bearman raakte te hard de vangrail en viel ver terug. Hetzelfde lot viel Verschoor ten deel, die een pitstop moest maken om zijn voorvleugel te vervangen na een iets te intiem contact met de vangrails. Hauger overleefde zo’n tikje wél en wist zo de derde plek uit het vuur te slepen.



Na de rode vlag gooide gooide Antonelli achter de top-drie met een wissel naar zachte banden het spel op de wagen, maar de Italiaan ontdekte dat zelfs met het betere rubber inhalen op Monaco onmogelijk is. Ondanks zijn uitvalbeurt bleef Maloney de lijstaanvoerder, maar door zijn zevende plaats snoepte Paul Aron wel twee puntjes van diens voorsprong af. De overige punten waren voor Colapinto, Stanek en Hadjar.



Zo rechttoe rechtaan zou het in de hoofdrace niet zijn, niet in het minst vanwege de verplichte pitstop en de kans op safetycarperiodes die precies daarmee zouden samenvallen – of het risico daarop, gezien vanuit het perspectief van de coureurs die daardoor iets te verliezen hadden. Poleman Verschoor kwam daar helaas niet eens aan toe: 23 van de 42 ronden voerde hij soeverein het veld aan, al had hij al één keer een klein probleem gerapporteerd. Door een iets te trage pitstop werd hij vervolgens verrast door Hadjar, waarna de auto van de Nederlander verder terugviel en uiteindelijk moest uitvallen.



Relatief veel coureurs kozen voor de ‘alternatieve’ strategie, ofwel lang doorrijden om zo de mogelijkheid van een safety car aan te grijpen voor een gratis pitstop. Die mogelijkheid kwam maar niet, zodat Hadjar op weg leek te zijn naar zijn derde hoofdraceoverwinning op rij. Een voor een gaven de langste doorrijders het op, totdat de voorlaatste pitter – Joshua Dürksen (PHM) – bij het uitkomen van de pit schade opliep en stilviel. Dat bracht de virtuele safety car uit op precies het moment dat de langste buitenblijver O’Sullivan met nog twee ronden te gaan naar binnen kwam. Zijn relatief korte pitstop hield hem net voor Hadjar, een voorsprong die hij in de laatste ronde wist te handhaven.



Aron was opnieuw een indrukwekkende debutant en werd derde door Hadjar de hele race op de voet te volgen. Sterker nog, door die klassering nam de Est de leiding in het kampioenschap over van Maloney, die een weekend om te vergeten had. Bearman en Correa kozen juist voor de undercut en veroverden daarmee plekken op Antonelli en Colapinto. Bearman had eerder al indruk gemaakt met een topstart die hem van de 12e naar de zevende plaats tilde, en won door zijn undercut nog eens vier plekken. Juist lang doorrijden schonk Hauger de zesde positie, waarschijnlijk de plek waar O’Sullivan anders terecht was gekomen. Daardoor bleef voor Antonelli de zevende plaats over, waarvoor hij de hele wedstrijd een robbertje uitvocht met Colapinto. Toen Antonelli eenmaal voorbij was, verloor de Argentijn ook plaatsen aan Bortoleto en Maloney, terwijl Martins zijn race nog enigszins redde door negende te worden na een mislukte start vanaf de eerste rij.



FIA F2, Monaco, 25-26 mei 2024

Race 1
1. Taylor Barnard – PHM – 30 ronden, 1:04'20"946
2. Gabriel Bortoleto – Virtuosi – 5”246
3. Dennis Hauger – 5”817
4. Andrea Kimi Antonelli – Prema – 8”213
5. Franco Colapinto – MP – 10”857
6. Roman Stanek – Trident – 13”594
7. Paul Aron – Hitech – 15”085
8. Isack Hadjar – Campos – 16”495
9. Enzo Fittipaldi – VAR – 16”890
10. Zak O'Sullivan – ART – 17”752
11. Oliver Bearman – Prema – 18”334
12. Juan Manuel Correa – DAMS – 18”830
13. Jak Crawford – DAMS – 19”225
14. Amaury Cordeel – Hitech – 22”049
15. Rafael Villagomez – VAR – 24”054
16. Richard Verschoor – Trident – 24”327
17. Ritomo Miyata – Rodin – 25”203
18. Joshua Dürksen – PHM – 25”915

Uitgevallen
Zane Maloney – Rodin
Kush Maini – Virtuosi
Pepe Marti – Campos
Victor Martins – ART

Race 2
1. Zak O'Sullivan - ART - 42 ronden, 1.00'25"696
2. Isack Hadjar - Campos - 0"580
3. Paul Aron - Hitech - 8"053
4. Oliver Bearman - Prema - 9"118
5. Juan Manuel Correa - Dams - 9"586
6. Dennis Hauger - MP Motorsport - 9"945
7. Andrea Kimi Antonelli - Prema - 17"540
8. Gabriel Bortoleto - Virtuosi - 17"847
9. Victor Martins - ART - 18"021
10. Zane Maloney - Rodin - 26"555
11. Taylor Barnard - ART - 26"983
12. Enzo Fittipaldi - Van Amersfoort - 27"418
13. Franco Colapinto - MP Motorsport - 30"213
14. Josep Maria Martì - Campos - 31"662
15. Ritomo Miyata - Rodin - 32"386
16. Roman Stanek - Trident - 33"309
17. Kush Maini - Virtuosi - 33"796

Uitgevallen
Joshua Durksen
Richard Verschoor
Rafael Villagomez
Amaury Cordeel
Jak Crawford

Stand kampioenschap
1.Aron 80; 2.Hadjar 78; 3.Maloney 69; 4.Hauger, 56; 5.Bortoleto 50; 6. Antonelli 48; 7.O'Sullivan 40; 8.Colapinto 38; 9.Maini 34; 10.Fittipaldi, Crawford 32; 12.Martí 26; 13.Bearman 18; 14.Verschoor 17; 15.Miyata 16; 16.Dürksen, Cordeel 15; 18.Correa 14; 19.Stanek 13; 20.Martins 11; 21.Barnard 10; 22. Villagómez 8.