IndyCar: Dixon op strategie naar winst in chaotische finalerace Laguna Seca

Scott Dixon behaalde zijn 56e IndyCar-zege, maar won nog niet eerder op Laguna Seca

Scott Dixon gaat de boeken in als de laatste winnaar van het seizoen 2023 in de NTT IndyCar Series. Tijdens de Firestone Grand Prix of Monterey op WeatherTech Raceway Laguna Seca konden ook een gridpenalty van zes plaatsen en een drive-through voor een aanrijding met Rinus VeeKay in de beginfase het success van de Nieuw-Zeelander niet verhinderen. Dixon toonde zich met name in het eindstadium van het seizoen bijzonder sterk met drie overwinningen uit de laatste vier races. In de chaotische slotrace eindigde Scott McLaughlin als tweede, terwijl de al voortijdig als kampioen vaststaande Alex Palou als derde het podium completeerde. Voor Rinus Veekay leidde een gunstige uitgangspositie, daags voor zijn 23e verjaardag, niet tot succes: nadat de latere winnaar Dixon hem in de rondte had getikt, eindigde onze landgenoot met twee ronden achterstand, wellicht symbolisch voor wat hij zelf ook als zijn lastigste seizoen aanduidde.

Tekst: René de Boer (X: @renedeboer)
Foto: PR

De race over 95 ronden had een hoog laatste-schooldag-gehalte, want er werden veel fouten gemaakt en er werd veel schade gereden. Dat meer dan een derde van de wedstrijd, maar liefst 35 ronden, onder geel verreden werd, laat dit duidelijk zien. De acht “cautions” betekenden een evenaring van het bestaande record op Laguna Seca, bepaald geen prestatie om trots op te zijn. Het begon dus al vlak na de start. Rinus VeeKay, die in de kwalificatie de achtste tijd gereden had, mocht als zesde starten, omdat Jüri Vips en Scott Dixon beiden zes plaatsen naar achteren moesten als gevolg van een motorwissel. VeeKay kon echter niet lang profiteren van zijn gunstige uitgangspositie, want in Turn 2, ook bekend als Andretti Hairpin, werd zijn auto hard geraakt door Scott Dixon, erop gebrand om snel terrein goed te maken vanaf de elfde startplaats na zijn gridstraf. In totaal waren er zes auto’s betrokken bij de chaos in de openingsronde, waarvoor de wedstrijdleiding de verantwoordelijkheid zag bij Dixon en Christian Lundgaard, die beiden een “drive-through” kregen opgelegd. Naast VeeKay, Lundgaard en Dixon waren ook Newgarden, Rahal en Vips bij het incident betrokken.

Na vijf ronden onder geel werd de race weer vrijgegeven, met pole-sitter Rosenqvist aan de leiding, maar al in de zevende ronde verloor de Zweed vanwege een lekke band de eerste plaats aan Palou. De eerste helft van de race kende nog drie “cautions”, de langste voor een duur van zeven ronden, nadat de beide Zweden Rosenqvist en Ericsson elkaar hadden geraakt in de Andretti Hairpin. Twee ronden na de herstart ging het opnieuw mis, ditmaal in de laatste bocht tussen Castroneves, Pedersen, Power en Ilott, waarna de race opnieuw voor vier ronden werd geneutraliseerd.

Palou had op dat moment de leiding in handen en hield die vast tot de 59e ronde, toen er weer een “full-course yellow” was, ditmaal na een aanrijding tussen Malukas en DeFrancesco in bocht 3. Omdat Palou pas een ronde later de pits in kon, verloor hij veel tijd met zijn tankstop, waardoor hij de kans op de overwinning aan zijn neus voorbij zag gaan. Twee ronden na de herstart was er een incident met Ferrucci en Blomqvist in de laatste bocht, wat wederom voor een neutralisatie zorgde, direct daarna gevolgd door een botsing van Ericsson en Armstrong op hetzelfde punt. De laatste “caution” kwam in de 75e ronde na een aanrijding tussen Castroneves en Herta in bocht 3.

Al die neutralisaties stelden Dixon, in nauwe samenspraak met Mike Hull, de geniale strateeg van Chip Ganassi Racing, in staat om voldoende brandstof te besparen, precies wat hij nodig had om een tankstop uit te sparen, de enige manier om na zijn malheur in de beginfase nog kans te maken op succes. In de 65e ronde maakte Dixon zijn derde en laatste stop, één minder dan McLaughlin. Toen Grosjean als leider in de wedstrijd in de 76e ronde binnenkwam voor brandstof, kon Dixon de kop overnemen, waarna hij de overwinning naar huis reed. Voor de zesvoudig kampioen was het zijn 56e overwinning in de IndyCars, zijn eerste op Laguna Seca. McLaughlin eindigde als tweede, voor Palou, terwijl Will Power en Callum Ilott de top vijf completeerden. Marcus Armstrong had aan de achtste plaats genoeg voor de Rookie of the Year-titel, terwijl Chevrolet met een voorsprong van twaalf punten op Honda voor het tweede jaar op rij de merkentitel binnenhaalde.

“Helaas was de laatste race niet zo succesvol als die van vorige week”, laat VeeKay vanuit Californië weten. “Dat, terwijl het zo goed begon. Ik had via P8 mijn beste kwalificatieresultaat op een road course in 2023 gescoord en kon dankzij een paar straffen als zesde starten.”

“Bij de start gebeurde er veel. In de eerste twee bochten wist ik uit de problemen te blijven, tot ik ineens een tik van opzij kreeg. Dixon kwam vanuit het niets binnen. De motor sloeg af, de stuurinrichting was krom en ik moest wachten om te worden herstart, waardoor ik twee hele ronden verloor. Wat betreft een goed resultaat was het einde race, al heb ik de wedstrijd nog wel tot aan de finish uitgereden. Doordat het een gekke race was, heeft me dat uiteindelijk P18 opgeleverd.”

“We hadden de pace om hier te strijden voor de overwinning, maar dit resultaat reflecteert het lastige seizoen dat we hebben gehad. Van mijn vier jaren in IndyCar was dit absoluut de moeilijkste. Toch ben ik blij: ik merk dat ik als coureur en stap voorwaarts heb gezet en kan niet wachten om aan de slag te gaan voor het volgende seizoen. In de laatste weken hebben de monteurs keihard gewerkt, iedereen wil van volgend jaar een succes maken”, besluit VeeKay strijdvaardig.