Retro: Groeten van het Silverstone Festival 2023
De Classic op Silverstone – dit jaar om onduidelijke redenen herdoopt in het Silverstone Festival – is al jaren het grootste reguliere evenement op de historische autosportkalender: gewoon elk jaar (en niet tweejaarlijks zoals Monaco of Le Mans) en gewoon onderdeel van de kampioenschappen die op bezoek komen (en dus geen invitatieraces zoals op Goodwood). Er komen gewoon érg veel kampioenschappen op af. En die brengen érg veel auto’s mee. En dan komen er ook nog tientallen autoclubs die op het middenterrein hun eigen feestje hebben. Met aan het eind van elke avond twee bands op een poppodium (doorgaans in de stromende regen!). AUTOSPORT.NL was er van donderdagmiddag tot zondagavond laat bij en snoof de sfeer op.
Tekst en foto’s: Mattijs Diepraam
Aanvullende foto’s: Carlo Senten
Op woensdag konden teams al beginnen met uitladen, maar op donderdag zijn er nog voldoende laatkomers. Zoals hier de Brabham BT3/4 van Tim Child, een van de koplopers van de Historic Grand Prix Car Association, de vereniging die de races voor GP-auto’s tot 1966 organiseert.
In de garage achter ons treffen we een klassieke schoonheid: de Maserati 250F van Graham Adelman. Dit exemplaar is een chassis waarin Stirling Moss furore maakte. De 2 zou de dag erop van de motorkap worden verwijderd, want Eddie McGuire had voor zijn Scarab-Offenhauser al hetzelfde startnummer geclaimd.
En helemaal schitterend: hij was er weer eens bij, de Grand Prix-auto der Grand Prix-auto’s van de late jaren veertig en vroege jaren vijftig. De Alfa Romeo 158, liefkozend ‘Alfetta’ genoemd, want vóór de oorlog was het nog een voiturette in de kleine klasse. Peter Greenfield had er eentje meegenomen. En hebt u weleens zo’n tuba gezien op het inlaatspruitstuk? Wat een honger naar lucht!
Nog iets met lucht, maar dan anders. Het zag er wonderlijk uit op deze Maserati.
We vervolgen ons rondje over de paddock. Hier wordt kalm gewerkt aan de MG-Lola EX264 van Mike Newton.
Nog meer recent LMP-werk: de BR Engineering BR01 met Nissan-aandrijving. Van deze LMP2 die deels met Russisch geld en deels met Indonesisch geld werd gefinancierd, krijgen we opeens trek in kipkluifjes.
Grappig om te zien: Breakwell Racing had tot in zijn eigen teamlogo de huisstijl van Pegasus Racing doorgevoerd, het Franse team dat in 2016 deze Morgan-Nissan LMP2 op de baan bracht en waar onze Ho-Pin Tung ook nog een tijdje zijn opwachting maakte. En die Taittinger-sponsoring is niet zo gek, want Inès Taittinger was destijds de gentleman driver – eh, lady racer – van het Le Mans-trio.
Een fraai gekleurde 430 van Christopher Compton Goddard.
We draaien ons om en we maken opnieuw kennis met de Audi R8 LMS Ultra, zoals de eerste GT3-editie van de R8 nog heette. Sterker nog, Frank Wrathall en Vasily Vadikin brachten een WRT-exemplaar mee waaraan onze Robin Frijns goede herinneringen heeft.
Zo ziet een Ferrari er ongepoetst uit.
Een schitterende ‘nieuwe’ Lola T70 Mk3B voor Stephan Jöbstl en Andy Willis.
Ferrari en Ferrari. Onze voorkeur gaat uit naar de gele.
Turner en Turner. De reguliere Masters-deelnemer Luke Wos (achterin in beeld) kreeg dit weekend gezelschap van Nikolaj Mortensen (met baard) uit Kopenhagen. Hun Turner 1650’s waren de snelste auto’s in de C1-klasse van de Masters Gentlemen Drivers, maar wie zou de allersnelste zijn?