FRECA: Kas Haverkort: “Het is een prettige druk om de titel te moeten winnen”

Na een goed seizoen in de Formula Regional European Championship by Alpine (FRECA) heeft Kas Haverkort ervoor gekozen om nog een jaar in het kampioenschap te blijven, zo werd deze ochtend bekend. Zonder daarbij van team te verkassen: hij blijft Van Amersfoort Racing trouw voor zijn derde seizoen in de Europese klasse tussen de Formule 4 en Formule 3. Haverkort blijft ook in het TeamNL-programma van de KNAF – en daar in Houten sprak AUTOSPORT.NL hem dan ook.

Tekst en foto: Mattijs Diepraam
Aanvullende foto’s: Dutch Photo Agency

In 2022 ging Haverkort sterk van start in zijn tweede FRECA-seizoen: na zes wedstrijden stond hij vierde in de tussenstand, met de tweede plaats in het klassement binnen handbereik. Vervolgens wist hij zich het hele seizoen in de top-vijf te handhaven, met als hoogtepunt een spectaculaire regenwinst op de Red Bull Ring, komend vanaf de 14e startplek. Eerder had hij op de Hungaroring al van pole gewonnen. Hoe kijkt Haverkort zelf op zijn seizoen terug?

“Het was in grote lijnen een sterk seizoen. Veel podiums gepakt, twee races gewonnen, waarvan eentje vanaf P14. En verder vrij constant bij de eerste vijf, zes gekwalificeerd. Het was allemaal heel veelbelovend, alleen aan het einde van het seizoen hebben we een paar steken laten vallen, zowel ikzelf als het team. Dat was erg jammer. Precies daaraan hebben we de afgelopen winterperiode hard gewerkt, zowel tijdens de wintertests als in de simulator, om ervoor te zorgen dat dat niet nog eens gebeurt. Nu weten we dat het heel goed staat. Het is sowieso heel fijn om met Van Amersfoort Racing samen te werken, het blijft toch een van de beste teams in de formulesport.”



Toen we Haverkort vorig jaar na die sterke eerste zes wedstrijden spraken, had hij zich een eindklassering bij de eerste drie ten doel gesteld. Spijt het hem dat dat niet is gelukt? “Het is altijd wel jammer als je de top-drie niet haalt. Zoals gezegd, aan het einde van het seizoen hebben we dure punten verloren. Want vergeet niet, tot het laatste raceweekend had ik nog wel in de top-drie kunnen eindigen. Aan het einde van het seizoen baalde ik natuurlijk wel, maar ik heb ’t nu in een positief gevoel kunnen omzetten.”

Na dat doorgaans allesbepalende tweede FRECA-seizoen stond Haverkort voor de beslissing om te promoveren naar de Formule 3 of om toch te blijven. Kampioen Dino Beganovic en diens naaste rivaal Gabriele Minì vertrokken uiteraard, net als Paul Aron, de Est die al drie seizoenen op dit niveau actief was en derde in het klassement eindigde. Maar ook Gabriel Bortoleto, die als tweedejaars als zesde eindigde, zette de stap naar de Formule 3, evenals Leo Fornaroli (achtste), Mari Boya (tiende) en Sebastian Montoya (13e) – alle vier eindigden áchter Haverkort in de eindstand. Wat waren de overwegingen van Haverkort om toch voor een derde FRECA-seizoen te gaan? Hij is effectief de beste van de ‘blijvers’ en daarmee automatisch titelfavoriet. Dat legt een flinke druk op zijn jonge schouders.



“De stap naar FIA F3 was best lastig – en het was ook een verschrikkelijke sprong qua budget”, zo geeft Haverkort eerlijk toe. “Dus ik heb er bewust voor gekozen om nog een FRECA-seizoen te doen. Ja, dat betekent wel dat de druk erop staat om het kampioenschap te winnen. Maar dat vind ik een prettige druk. Nee, echt, ik ben daar juist blij mee. Bij mij moet die druk erachter staan, er moet gepusht worden! Of ik daar op een speciale manier mee omga? Nee, ik hoef me niet een uur voor de start totaal af te zonderen ofzo, ik ouwehoer gewoon door het hele weekend heen! Maar als ik er moet staan, dan sta ik er. Ik kan me zo in één keer omschakelen. En dat derde jaar? Vergeet niet, meer jongens hebben drie jaar FRECA gedaan, zoals Paul Aron dit jaar, maar eerder ook Victor Martins, die dit jaar F3-kampioen is geworden en komend jaar Formule 2 rijdt.”

Haverkort heeft daar zeker een punt – en hij vergeet daarbij nog Nyck de Vries te noemen, die ook drie jaar op Formule Renault-niveau bleef ‘steken’ en nu alsnog als ervaren coureur de Formule 1 bereikt. De verklaring is niettemin logisch: FRECA is niet alleen een uitermate competitief kampioenschap dat zeer goed in staat is om de talenten te selecteren die de Formule 3 en Formule 2 waard zijn – het is ook een moeilijk kampioenschap dankzij de lastig te doorgronden auto. Voor debutanten is het eerste jaar daardoor eigenlijk altijd een leerjaar, zoals we ook bij Haverkort zagen. Pas in het tweede jaar of soms in het derde jaar komt het eruit. Volgens Sander Dorsman, de teambaas van MP Motorsport die we enkele weken geleden spraken, is het Tatuus-chassis in FRECA-spec een vrij grote sprong voor velen die een F4-auto gewend zijn. Is Haverkort het daarmee eens?



“Klopt, het is een lastige auto. Relatief zwaar, en van het ene naar het andere circuit kan hij heel anders voelen. Je hebt echt meters nodig om hard te gaan. Daarom zie je nu ook veel jongens in het Formula Regional Middle East die extra meters maken. Wat ook meespeelt, is de vraag welke klassen er in onze weekenden nog meer rijden. In Monaco reden we bijvoorbeeld in hetzelfde weekend als de F1. Die leggen dan in één keer zó veel rubber neer, dan voelt de auto meteen anders aan. In andere weekenden rijden we weer samen met kampioenschappen die op Michelin of Hankook rijden. Wij rijden Pirelli en ja, dat voel je, zelfs die ‘andere’ rubberresten maken echt een verschil. Maar dat maakt ’t ook leuk, het is echt een uitdaging.”

Rest de vraag wie de titelfavoriet het komende seizoen het meeste vreest. Haverkort en VAR hebben te maken met diverse zéér grote talenten die vanuit de Formule 4 hun opwachting maken, maar ook met tweedejaars die in 2023 opeens uit hun slof kunnen schieten. “Ik kijk natuurlijk als eerste naar Prema. Lorenzo Fluxà rijdt daar als tweedejaars, maar daar komen jongens als Andrea Kimi Antonelli en Rafael Camara bij. Weliswaar rookies, maar die zijn écht heel snel, vooral Antonelli natuurlijk. Verder denk ik dat Sami Meguetounif heel sterk gaat zijn, als MP hem gaat bevestigen. ART heeft natuurlijk Laurens [van Hoepen], maar ook Marcus Amand en Charlie Wurz komen eraan. En bij R-Ace gaat Tim Tramnitz door. Die was als rookie al snel, dus die wordt heel gevaarlijk. Maar ja, weet je, ik noem nu deze namen wel, maar er gaat altijd wel iemand heel hard die je van tevoren niet had verwacht…”