In Memoriam Philippe Streiff
Vrijdagavond 23 december maakten familieleden in een kort statement bekend dat oud coureur Philippe Streiff op 67-jarige leeftijd was overleden. Een reden van het overlijden werd niet bekend gemaakt. Evenals de enkele weken geleden overleden Patrick Tambay was Streiff eveneens uit Grenoble afkomstig. Een F1 testcrash beging 1989 in Brazilië maakte een voortijdig einde aan de carrière van de Fransman. Vanwege een ondeskundige behandeling raakte Philippe verlamd maar hij ging absoluut niet bij de pakken neerzitten. Zijn grote verdienste was het fenomenale ELF Kart Masters-event in Bercy 1993 waarbij de aartsrivalen Ayrton Senna en Alain Prost zich weer met elkaar verzoenden.
Philippe Streiff uiterst geconcentreerd in de AGS JH19-cockpit in 1982
Tekst en Foto's Willem J. Staat
In Memoriam Philippe Streiff
Een herfstachtige zondag eind 1980 betekende de doorbraak van Philippe Streiff. Op het circuit van Zolder behaalde de jonge Fransman zijn eerste EK F3-overwinning. Omdat zijn auto in de uitloopronde kapot ging heb ik hem nog op de één of andere manier geholpen. Voordat hij het podium beklom kreeg ik zelfs nog een bedankje. Hij zou nog vele jaren mijn pad in de Formule 2 van het kleine AGS Team kruisen. Een vriendenteam van enthousiastelingen dat ging racen en jarenlang het hoofd boven water wist te houden. Na de crash van Streiff in Brazilië ging het team nog twee jaar met beperkte middelen door maar vond uiteindelijk toch haar Waterloo in de F1, zoals zovele van die kleine teams in deze periode.
De doorbraak van de Fransman kwam op een herfstachtige oktoberdag in 1980 met de Martini MK31 Toyota.
Na die wedstrijd in Zolder concentreerde Philippe zich in 1981 op het Franse F3-kampioenschap dat hij won. Daarna kwam de overstap naar de F2 waar hij met het team van AGS altijd een factor was. Met een auto die eigenlijk inferieur aan de fabrieks March BMW's en Ralt Honda's was, verrichtte de Fransman wonderen die eigenlijk niet in de resultaten gereflecteerd worden.Philippe ging de geschiedenisboeken in als de allerlaatste winnaar van het toenmalige F2 kampioenschap op Brands Hatch 1984.
De Fransman was drie jaar achtereen in de F2 actief en eindigde in de eindstand (1983 en 1984) tweemaal als vierde en éénmaal als zesde (1982). Een voormalige teammanager van een rivaliserend team na het overlijden van Philippe ("He was for us a pain in the a... because he was so bloody quick...").
Frans F3-kampioen in 1981 naast nog een EK-campagne met de Martini MK34 Alfa Romeo.
In 1985 werd de toenmalige F2 door de F3000 vervangen. Daarbij bleef hij het team van AGS trouw maar kwam ook één wedstrijd voor Lola uit. Direct aan het einde van het seizoen maakte de Fransman zijn debuut bij Ligier en eindigde in Adelaide direct als derde op het podium. Vervolgens kwamen in 1986 en 1987 de moeizame jaren bij het team van Ken Tyrrell.
Terwijl de meerderheid van het startveld met turbomotoren reed was Philippe vaak de snelste rijder met een atmosferische motor. Maar daar vielen geen hoofdprijzen mee te winnen. Vervolgens kwam in 1988 de terugkeer naar het vriendenteam van AGS. Een familiale omgeving waar ook weinig te halen viel. Begin 1989 was er die dramatische crash die zijn leven definitief zou veranderen. in 1981 eindigde Streiff samen met Jean Rondeau in een Rondeau als tweede op Le Mans en in 1984 met John Fitzpatrick als derde in een Porsche 956 op het Circuit de La Sarthe.
Drie jaar lang was Philippe een vaste waarde in de F2.
Over de crash die zijn carrière voortijdig beëindigde zei Philippe: "Het leven stopte voor mij niet op 15 maart 1989. Het is waar, toen ik eenmaal besefte dat ik nooit meer zou kunnen lopen geloofde ik dat mijn bestaan bevroren was in de restanten van mijn auto op die rampzalige dag. Meer dan 20 jaar verstreken en ik heb de mobiliteit van mijn ledematen niet teruggekregen maar ik heb mijzelf bevrijd van de obsessieve gedachte dat ik ooit weer zou kunnen lopen. Ik heb het gevoel dat ik drie levens geleefd heb. Stap voor stap bereikte ik mijn doel als F1-coureur. Mijn tweede leven werd gekenmerkt waarbij mijn horizon bij de witte ziekenhuismuren stopte. Het was een reconstructie van waarbij ik mijn nieuwe "ik" moest accepteren. Dit was de grootste uitdaging die ik ooit heb gekregen. De betekenis van de geschiedenis was veranderd. Ik vertrok opnieuw met passie in mijn lichaam en de autosport over mijn schouder. Het resulteerde in een professionele omscholing en mobilisatie rondom de veldslagen die ik moest verrichten."
In het allerlaatste F2 jaar schreef Streiff geschiedenis door de allerlaatste EK F2-wedstrijd ooit op Brands Hatch met de fraaie in de Franse racekleuren getooide Martini 002 BMW/Mader te winnen.
Na de skicrash van Michael Schumacher eind 2013 was Streiff de eerste uit de F1-wereld die direct de familie ondersteunde. Streiff werd in Frankrijk tevens in het z.g. Franse legioen van eer opgenomen. Het verbeteren van de levensomstandigheden van gehandicapten werd zijn tweede levenstaak en was daarvoor als technisch adviseur aan de Franse overheid verbonden. In een tweet liet de Franse Minister van Sport Amelie Oudea-Castera het volgende weten: "Na zijn ongeval en F1-carrière heeft Philippe op zo veel mogelijk fronten gevochten zodat mensen met een handicap zo normaal mogelijk konden leven, ook met een handicap."
Een veelbelovende carriere die te vroeg werd afgebroken, helaas.
Niet alleen de bijdrage aan de verzoening tussen Senna en Prost maar met zijn inzet voor de gehandicapte mens heeft Streiff meer betekend dan zijn sportresultaten ooit zullen reflecteren. Philippe Streiff werd 67 jaar.
Philippe Streiff uiterst geconcentreerd in de AGS JH19-cockpit in 1982Tekst en Foto's Willem J. Staat
In Memoriam Philippe Streiff
Een herfstachtige zondag eind 1980 betekende de doorbraak van Philippe Streiff. Op het circuit van Zolder behaalde de jonge Fransman zijn eerste EK F3-overwinning. Omdat zijn auto in de uitloopronde kapot ging heb ik hem nog op de één of andere manier geholpen. Voordat hij het podium beklom kreeg ik zelfs nog een bedankje. Hij zou nog vele jaren mijn pad in de Formule 2 van het kleine AGS Team kruisen. Een vriendenteam van enthousiastelingen dat ging racen en jarenlang het hoofd boven water wist te houden. Na de crash van Streiff in Brazilië ging het team nog twee jaar met beperkte middelen door maar vond uiteindelijk toch haar Waterloo in de F1, zoals zovele van die kleine teams in deze periode.
De doorbraak van de Fransman kwam op een herfstachtige oktoberdag in 1980 met de Martini MK31 Toyota.
Na die wedstrijd in Zolder concentreerde Philippe zich in 1981 op het Franse F3-kampioenschap dat hij won. Daarna kwam de overstap naar de F2 waar hij met het team van AGS altijd een factor was. Met een auto die eigenlijk inferieur aan de fabrieks March BMW's en Ralt Honda's was, verrichtte de Fransman wonderen die eigenlijk niet in de resultaten gereflecteerd worden.Philippe ging de geschiedenisboeken in als de allerlaatste winnaar van het toenmalige F2 kampioenschap op Brands Hatch 1984.
De Fransman was drie jaar achtereen in de F2 actief en eindigde in de eindstand (1983 en 1984) tweemaal als vierde en éénmaal als zesde (1982). Een voormalige teammanager van een rivaliserend team na het overlijden van Philippe ("He was for us a pain in the a... because he was so bloody quick...").
Frans F3-kampioen in 1981 naast nog een EK-campagne met de Martini MK34 Alfa Romeo.
In 1985 werd de toenmalige F2 door de F3000 vervangen. Daarbij bleef hij het team van AGS trouw maar kwam ook één wedstrijd voor Lola uit. Direct aan het einde van het seizoen maakte de Fransman zijn debuut bij Ligier en eindigde in Adelaide direct als derde op het podium. Vervolgens kwamen in 1986 en 1987 de moeizame jaren bij het team van Ken Tyrrell.
Terwijl de meerderheid van het startveld met turbomotoren reed was Philippe vaak de snelste rijder met een atmosferische motor. Maar daar vielen geen hoofdprijzen mee te winnen. Vervolgens kwam in 1988 de terugkeer naar het vriendenteam van AGS. Een familiale omgeving waar ook weinig te halen viel. Begin 1989 was er die dramatische crash die zijn leven definitief zou veranderen. in 1981 eindigde Streiff samen met Jean Rondeau in een Rondeau als tweede op Le Mans en in 1984 met John Fitzpatrick als derde in een Porsche 956 op het Circuit de La Sarthe.
Drie jaar lang was Philippe een vaste waarde in de F2.
Over de crash die zijn carrière voortijdig beëindigde zei Philippe: "Het leven stopte voor mij niet op 15 maart 1989. Het is waar, toen ik eenmaal besefte dat ik nooit meer zou kunnen lopen geloofde ik dat mijn bestaan bevroren was in de restanten van mijn auto op die rampzalige dag. Meer dan 20 jaar verstreken en ik heb de mobiliteit van mijn ledematen niet teruggekregen maar ik heb mijzelf bevrijd van de obsessieve gedachte dat ik ooit weer zou kunnen lopen. Ik heb het gevoel dat ik drie levens geleefd heb. Stap voor stap bereikte ik mijn doel als F1-coureur. Mijn tweede leven werd gekenmerkt waarbij mijn horizon bij de witte ziekenhuismuren stopte. Het was een reconstructie van waarbij ik mijn nieuwe "ik" moest accepteren. Dit was de grootste uitdaging die ik ooit heb gekregen. De betekenis van de geschiedenis was veranderd. Ik vertrok opnieuw met passie in mijn lichaam en de autosport over mijn schouder. Het resulteerde in een professionele omscholing en mobilisatie rondom de veldslagen die ik moest verrichten."
In het allerlaatste F2 jaar schreef Streiff geschiedenis door de allerlaatste EK F2-wedstrijd ooit op Brands Hatch met de fraaie in de Franse racekleuren getooide Martini 002 BMW/Mader te winnen.
Na de skicrash van Michael Schumacher eind 2013 was Streiff de eerste uit de F1-wereld die direct de familie ondersteunde. Streiff werd in Frankrijk tevens in het z.g. Franse legioen van eer opgenomen. Het verbeteren van de levensomstandigheden van gehandicapten werd zijn tweede levenstaak en was daarvoor als technisch adviseur aan de Franse overheid verbonden. In een tweet liet de Franse Minister van Sport Amelie Oudea-Castera het volgende weten: "Na zijn ongeval en F1-carrière heeft Philippe op zo veel mogelijk fronten gevochten zodat mensen met een handicap zo normaal mogelijk konden leven, ook met een handicap."
Een veelbelovende carriere die te vroeg werd afgebroken, helaas.
Niet alleen de bijdrage aan de verzoening tussen Senna en Prost maar met zijn inzet voor de gehandicapte mens heeft Streiff meer betekend dan zijn sportresultaten ooit zullen reflecteren. Philippe Streiff werd 67 jaar.