Dragracing: Antti Horto pakt eerste titel, Bellio, Ericsson en Ålund op herhaling

Antti Horto heeft op Santa Pod Raceway tijdens de European Finals zijn eerste Europese Top Fuel titel behaald. De Fin moest het in de finale afleggen tegen Susanne Callin, maar toen was de FIA-titel al veiliggesteld. In de Pro Modified klasse ging de titel voor de tweede keer op rij naar de Zweed Jan Ericsson, die zijn kampioenschap extra glans gaf door ook de wedstrijd op zijn naam te schrijven. Datzelfde deed Sandro Bellio in de Top Methanol klasse door in de finale af te rekenen met zijn enige overgebleven concurrent in de titelstrijd, de Zweed Jonny Lagg. In de Pro Stock klasse veroverde Jimmy Ålund door het bereiken van de finale zijn 12de (!) FIA EK-titel in deze klasse. In de finale moest de Zweed echter wel zijn meerdere erkennen in zijn landgenoot Michael Malmgren. De beste Nederlandse prestatie kwam op naam van David Vegter die in de Pro Modified klasse als tweede in het kampioenschap eindigde, terwijl Michel Tooren en Marck Harteveld in de eindstand beslag legden op de plaatsen vier en vijf. Bij de motoren eindigde Martijn de Haas in de Super Twin Bike klasse als runner-up en pakte ook de tweede plaats in het kampioenschap. Rene van den Berg sloot het seizoen af op plek twee in de eindstand van de Top Fuel Bike klasse.

Tekst: Remco Scheelings
Foto's: Remco Scheelings

De European Finals zal zeker niet de geschiedenisboeken ingaan als het beste evenement, maar er zal ook in de komende jaren nog wel regelmatig aan worden teruggedacht. Allereerst was er natuurlijk het overlijden van koningin Elizabeth waardoor er zelfs even twijfel bestond of het evenement wel doorgang kon vinden. Na uitgebreid overleg en het inwinnen van de nodige informatie werd besloten de European Finals, in weliswaar iets versoberde vorm, toch doorgang te laten vinden.



Nog meer indruk maakte echter het overlijden op de baan van Jon Morton, de Engelse rijder die een lange en succesvolle carrière in zowel de auto- als motorsporttak van het dragracen achter zich had en recent was opgenomen in de British Drag Racing Hall of Fame. Morton kwam op donderdag net terug van zijn kwalificatie run toen hij in de pits getroffen werd door een hartaanval. Hoewel medische hulp direct ter plaatste was, overleed de Engelsman op de plaats die hem zo lief was. Het gebeuren maakte diepe indruk, mede omdat Morton bij zowel collega racers als officials zeer geliefd was en bijna iedereen hem kende.

Daarnaast waren er nog heel wat andere zaken die de European Finals parten speelden, waardoor het vier dagen durende programma maar niet op gang kwam. Regenbuien, crashes en oildowns zorgden voor veel vertragingen waarbij ook de volgorde waarin de klassen werden afgewerkt bij met name de FIA en FIM deelnemers voor de nodige irritatie zorgde.


Een van de gelukkig goed afgelopen crashes, Lloyd Perkins

Uiteindelijk konden de FIA en FIM klassen die streden om hun Europese titels op vrijdag en zaterdag slechts één van de per dag geplande twee kwalificatieruns afwerken, terwijl de finale van de Top Methanol klasse pas op zondagavond om 19.30 uur van start ging. Gelukkig lukte het nog net om voor de vanwege geluidsbeperkingen gestelde deadline van 21.00 uur alle finales af te ronden. Het mag duidelijk zijn dat 'niet iedereen' daar even blij mee was. Positieve zaken waren er gelukkig ook. De strijd om de titels bleef lang spannend, waarbij die in de Top Methanol klasse zelfs pas in de finale werd beslist. Daarbij had Santa Pod Raceway over belangstelling opnieuw bepaald niet te klagen want zowel op zaterdag als zondag waren de tribunes uitverkocht en zat de dijk afgeladen vol, terwijl ook de vrijdag beter bezocht werd dan ooit tevoren.


Antti Horto

Eerste titel voor Antti Horto
In de kwalificatierun van zaterdag snelde Antti Horto naar een fraaie 3.82 seconden en pakte daarmee de eerste kwalificatiepositie.


Susanne Callin

Susanne Callin bezette met haar tijd van vrijdag de tweede plek, terwijl Ida Zetterström in allebei de runs op de startlijn met doorspinnende banden bleef staan. Door deze uitslag was de titel voor Horto eigenlijk al binnen. De lijstaanvoerder had in de eerste eliminatieronde een bye run en hoefde alleen maar van start te gaan om de titel voortijdig veilig te stellen. Horto deed wat hij moest doen, klokte een voorzichtige 4,92 seconden en mocht zich daarmee als opvolger van zijn landgenote Anita Mäkelä laten kronen.


Ida Zetterström

In de andere halve finale ging Zetterström opnieuw op de startlijn 'up in smoke' en zag daarmee Callin in 4,29 seconden naar de finale rijden, terwijl de Zweedse tevens de Finse van de tweede plaats in het kampioenschap verdrong. Zetterström zag daarmee een debuutseizoen dat zo mooi begon uitermate teleurstellend eindigen. De Finse pakte in haar eerste wedstrijd het Europees record, was met 3,7 seconden de eerste die in Europa onder de 3,8 seconden wist te komen, won haar tweede wedstrijd op Tierp Arena en was halverwege het seizoen zelfs aanvoerder van het tussenklassement. In Hockenheim ging het echter mis toen de blowerbelt op een beslissend moment brak, terwijl de Euro Finals voor Zetterström helemaal een weekend was om snel te vergeten.


De finale

In de finale moesten Callin en Horto gaan strijden om de dagzege. Terwijl Horto kort na de start even grip verloor, maakte Callin haar beste run van het jaar en snelde in een nieuw persoonlijk record van 3,88 seconden en 309 mph naar de overwinning. Horto bleef steken op 4,14 seconden. Daarmee waren de prijzen mooi verdeeld, de titel voor Horto en de dagwinst voor Callin, die daarmee na Hockenheim haar tweede opeenvolgende zege boekte.


Podium