Dragracing: Topweekend op Tierp bekroond met terechte winnaars

Martijn de Haas

Marcus Christiansen heerst weer
Voor Martijn de Haas, leider in de tussenstand van het Super Twin Motorcycle kampioenschap, was de wedstrijd na de eerste kwalificatierun al over. Vlammen uit de motor maakten duidelijk dat er iets flink mis was en terug in de pits bleek de schade zo groot, dat herstel niet meer mogelijk was.


Marcus Christiansen

Na zijn motorexplosie op Santa Pod pakte Marcus Christiansen de draad weer op en klokte met 6,38 seconden de snelste tijd, op respectabele afstand gevolgd door Per Bengtsson (6,53 seconden) en Ismo Mäenpää (6,58 seconden).


Ismo Mäenpää

In de eliminaties wist Christiansen vervolgens probleemloos tot de finale door te dringen. Aan de andere kant van de ladder verraste de als zevende gekwalificeerde Julia Wagner. De Noorse klopte in de kwartfinale op reactietijd Bengtsson en toen vervolgens in de halve finale Mäenpää vanwege een in de kwartfinale opgelopen motorschade verstek moest laten gaan, stond de enige dame in het veld zomaar in de finale.


De finale, Julia Wagner en Marcus Christiansen

Daarin was Christiansen echter toch een maatje te groot en probleemloos snelde de Deen in een kalme 6,71 seconden naar de overwinning.


Kalle Lyrén

Geen finale
In de Pro Stock Motorcycle klasse was Kalle Lyrén zoals verwacht een klasse apart. Als enige klokte de Zweed voortdurend tijden onder de 7,1 seconden en pakte met 7,05 seconden de eerste kwalificatiepositie. Martin Newbury kon met 7,16 seconden nog een beetje in de buurt blijven, maar het gat naar de nummer drie, Frederik Kirkhoff Schack (7,99 seconden) was al zeer aanzienlijk.


Aswin Le Noble

De Nederlander Aswin Le Noble bleef steken op plek vijf en werd in de kwartfinale uitgeschakeld. In de halve finale klopte Lyrén Schack, maar een bekend, onheilspellend geluid en wat rook deden al het ergste vrezen. Even later gebeurde bij Newbury in de andere halve finale (bye run) precies hetzelfde.


Martin Newbury

De vrees werd waarheid want bij zowel Lyrén als Newbury had de krukas het in de halve finale begeven en daarmee kon het tweetal in de finale niet aan de start verschijnen en kende de Pro Stock Motorcycle klasse dus geen winnaar.


Dániel Donát Lencsés

Verrassingen in Super Street Bike
De snelste kwalificatietijd in de Super Street Bike klasse ging zoals verwacht naar Dániel Donát Lencsés. Met 6,649 en 364,86 km/u was de Hongaar zelfs goed voor twee Europese records.


Vesa Ruhanen

In de kwalificatie doken Mathias Bohlin en Vesa Ruhanen met 6,85 en 6.97 seconden ook onder de zeven secondengrens, waarbij Mogens Lund daar met 7,03 seconden maar een fractie van verwijderd bleef. Dat de snelste niet altijd wint, bleek maar weer eens in de eliminaties. Net zoals hem in twee kwalificatieruns al was overkomen, bleef Lencsés op de startlijn met een doorspinnende achterband staan en werd geklopt door Kenneth S. Laget, de nummer acht uit de kwalificaties.


Mogens Lund

Intussen verbeterde Lund zich tot 7,02 en 6,98 seconden en plaatste zich ten koste van Laget voor de finale.


Mathias Bohlin

Aan de andere kant van de ladder verbaasde Bohlin door na een 6,80 seconden, met 6,78 seconden ook onder de 6,8 te duiken en ten koste van Ruhanen tot de eindstrijd door te dringen.


De finale

In een uiterst fraaie finale verraste Lund aan de lichten door Bohlin meteen op achterstand te zetten. De Zweed (met een Noorse licentie) klokte met 6,88 tegen 6,95 seconden een aanzienlijk snellere tijd, maar het was niet genoeg om Lund voor de streep nog te achterhalen en dus ging de winst naar Denemarken.


Cheyenne Visser

Naast de wedstrijden voor de FIA en FIM titelstrijd, telden de Summit Racing Equipment Internationals ook nog mee voor een hele serie andere kampioenschappen, zoals het EDRS Pro Nordic Motorcycle Championship, EDRS Pro Cars, Summit Racing EDRS Series en Summit Racing Super Series (Pro ET, Super Pro ET). Bij de Junior Dragsters kwam met Cheyenne Visser de enige andere Nederlandse deelnemer in actie. In deze klasse wordt de kwalificatieranglijst bepaald op basis van de reactietijd. Visser had de pech dat ze met het kleinst meetbare verschil een rood licht trok, anders was de Nederlandse met de perfecte reactietijd op de eerste kwalificatiepositie terecht gekomen. Na winst in de eerste eliminatieronde werd Visser in ronde twee uitgeschakeld.