Dragracing: Topweekend op Tierp bekroond met terechte winnaars

Mats Erkisson

Felle strijd en verrassingen
De Pro Modified klasse leverde op Tierp Arena wellicht de mooiste strijd op met ook nog een aantal verrassingen. In de kwalificatie was Mats Eriksson niet alleen de snelste, maar ook nog eens de meest constante rijder en met een fraaie 5,85 seconden pakte de Zweed de eerste kwalificatiepositie.


Jan Ericsson

Na een vrijdag met twee mislukte runs, herstelde Jan Ericsson zich op zaterdag met een 5,89 seconden en daarmee schoot de winnaar van Santa Pod en regerend kampioen van de zestiende naar de tweede positie.


Michael Gullqvist

Michael Gullqvist kende ook vele problemen, maar een 5,90 seconden in run vier was toch goed voor de derde positie, net voor Andres Arnover (5,922 seconden).


Marck Harteveld

Op plek vijf een niet alleen snelle maar ook zeer constante Marck Harteveld, die 5,927 seconden op de klokken zette en daarmee de hoogst geplaatste Nederlander in het twintig auto's tellende veld was. Direct achter Harteveld volgde met 5,938 seconden Michel Tooren als tweede Nederlander. Net als Ericsson zag ook David Vegter op vrijdag twee runs mislukken, om vervolgens op zaterdag met een voorzichtige setup naar 5,96 seconden te rijden, goed voor de achtste kwalificatiepositie. Uiteindelijk kwalificeerden negen rijders zich met een tijd onder de zes seconden. Uiterst verrassend lukte het Andreas Arthursson niet om zich voor de eliminaties te plaatsen. De Zweed, tot eind mei Europees recordhouder en in juni op Tierp nog goed voor een 5,7 seconden, kreeg het vermogen niet over de volle kwartmijl op het asfalt en bleef met een tijd van 6,47 seconden steken op plek zeventien. Dat was zelfs nog één plek hoger dan de erkend snelle Roger Johansson, die uiteindelijk als reserve bij de eliminaties mocht invallen.


David Vegter

In de eerste eliminatieronde viel meteen het doek voor Vegter. Na de burn out moest de Nederlander zijn Camaro uitzetten en was de race voor de nummer twee van Santa Pod al over. Harteveld en Tooren verging het met winst in 5,97 en 5,95 seconden tegen respectievelijk Marcus Perman en Micke Johansson een stuk beter. Uiterst verrassend viel in de kwartfinale ook het doek voor Ericsson. De leider in het kampioenschap werd ondanks een betere tijd (5,98 tegen 6,02 seconden) geklopt door de veel sneller op de lichten reagerende Åke Persson. Een meevaller voor Vegter die daarmee de Zweed maar beperkt zag uitlopen in de titelstrijd.


Michel Tooren

Voor Tooren hield te wedstrijd ook op in de kwartfinale toen de Pro Dutch Racing-piloot het moest afleggen tegen een weer ouderwets op dreef zijnde Gullqvist. Aan de andere kant van de eliminatieladder denderde Harteveld intussen lekker door. In 5,95 seconden werd een rood licht trekkende Arnover naar huis gestuurd waarna in de halve finale 'polesitter' Eriksson de volgende tegenstander had moeten zijn. Inderdaad 'had moeten zijn' want de Zweed had in de kwartfinale schade opgelopen die niet meer zo snel hersteld kon worden en dus bleef de plaats in de baan naast Harteveld leeg en stond de Voodoo Hemi Racing Superbird in de finale. Daarin moest de Nederlander het opnemen tegen meervoudig kampioen Gullqvist die in de andere halve finale Persson het nakijken had gegeven.


De finale

In de finale reageerde Gullqvist net iets eerder op het verspringen van de lichten, en hoewel de tijden elkaar in de run nauwelijks ontliepen (Harteveld 5,982 en Gullqvist 5,980 seconden) passeerde de Zweed als eerste de finishlijn en pakte de winst. Met een fraaie runner-up positie en zeker ook gezien de constante en snelle tijden mocht Harteveld meer dan tevreden zijn waarbij de Nederlander ook nog eens goede zaken deed voor het kampioenschap.


Podium voor Marck Harteveld


Daniel Jedborn

Dragsters winnen
In de Top Methanol klasse verraste Daniel Jedborn door in de kwalificatie met 5,28 seconden een snelle tijd op de klokken te zetten. Achter de Zweed ging de tweede positie naar de sterk presterende Linn Fløysvik.


Sandro Bellio

Op plek drie Sandro Bellio, maar de kwalificatie betekende ook het einde van de race voor de Belg en regerend kampioen. Kort voor het eind van de run ging er iets mis met de motor waarna weglekkende olie vlam vatte en de Monte Carlo brandend naar het einde van de baan reed. Alle veiligheidsvoorzieningen in de auto deden hun werk waardoor Bellio ongedeerd kon uitstappen, maar de schade aan de auto was enorm. Naast alle bedrading en elektronica die verbrand was, had de Monte Carlo-body flinke brandschade en was de motor uiteraard ook niet bepaald ongeschonden uit de strijd gekomen. In eerste instantie leek het einde seizoen voor het Belgische team, maar in de loop van de zondag, toen alles gedemonteerd en bekeken was, werd toch alweer voorzichtig gesproken over een terugkeer op Hockenheim over twee weken. Opgeven komt ook in het Belgische woordenboek van de Bellio's niet voor.


Linn Fløysvik

In de eliminaties had Jedborn in de kwartfinale geen kind aan Tony Bryntesson en stond via een bye run in halve finale in de eindstrijd. Aan de andere kant van de ladder klopte Fløysvik in de kwartfinale Magnus Larsson, maar moest het in de halve finale afleggen tegen Jonny Lagg. Een meevaller voor Bellio die daarmee de Noorse niet teveel punten zag scoren, waardoor als de Belgen Hockemheim gaan halen, er toch nog kansen liggen op titelprolongatie.


De finale

In de finale was Jedborn niet alleen veel sneller weg dan Lagg, ook de run van Jedborn verliep met een tijd van 5,46 seconden probleemloos, terwijl de motor van Lagg al vroeg in de run kuren begon te vertonen. Jedborn scoorde daarmee zijn eerste zege in het FIA EK.